Ο κορονοϊός τον δίδαξε την διαχείριση του χρόνου, καθώς βρήκε χρόνο να διαβάσει, να δει αγαπημένα πρόσωπα και κυρίως να στρέψει το βλέμμα του σε αυτούς που έχουν ανάγκη και είναι δίπλα μας. Ο ίδιος θεωρεί πως η επιτυχία αποτελεί μία μια συλλογική διεργασία, ενώ η αποτυχία μία ατομική υπόθεση. Έχει φτάσει ποτέ σε σημείο επαγγελματικής εξουθένωσης; Πόσο εύκολο θεωρεί πως είναι να βρει κανείς την ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και την επαγγελματική ζωή και πόσο σημαντικό είναι τελικά να κάνουμε αυτό που αγαπάμε; Πώς διαχειρίζεται μια κακή μέρα; Τι τον αποφορτίζει και ποια είναι η φράση που του δίνει δύναμη; Ο Σπύρος Μιχαλόπουλος απαντάει στις ερωτήσεις μας.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με την σκηνοθεσία;
Η παραστατική αφήγηση μιας ιστορίας, είναι κύριο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Από παιδιά ακούμε αφηγήσεις και φτιάχνουμε τις δικές μας. Η σκηνοθεσία είναι η τεχνική να κάνεις την αφήγηση εικόνα. Αυτό το κατάλαβα αρκετά μικρός σαν έννοια, αλλά δεν ήξερα ότι κάτι τέτοιο σπουδάζεται. Έμενε να το ανακαλύψω στην Πολωνία, όπου ανέβηκα για σπουδές στο Πολυτεχνείο, αλλά γρήγορα εγκατέλειψα και άρχισα να ασχολούμαι με τη σκηνοθεσία. Την τεχνική αφήγησης μέσω της εικόνας.
Στην Πολωνία γνωρίσατε τον Κισλόφκσι, τον οποίο θεωρείτε μέντορά σας. Θέλετε να μας μιλήσετε για την γνωριμία και τη σχέση σας, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ενδεχομένως σας επηρέασε;
Γνωριστήκαμε κατά τη διάρκεια της φοίτησης μου στη Σχολή Κινηματογράφου, και αποκτήσαμε μια φιλική σχέση έκτοτε. Υπήρξε μέντοράς μου καθότι με μύησε στις βαθύτερες σκέψεις για το σινεμά και την ουσία της Τέχνης μας. Θεωρώ ότι με επηρέασε βαθιά και συνολικά σε όλα μου τα βήματα. Ακόμη και σήμερα οι ταινίες του είναι αναφορά μου.
Πόσο επηρέασε η πανδημία του κορονοϊού την δουλειά σας;
Όσον αφορά στη δουλειά μου, η πανδημία περιόρισε τα γυρίσματα, πέταξε έξω παραγωγές λόγω προγράμματος, δυσκόλεψε τις μετακινήσεις. Επιπλέον μας έκοψε την κινηματογραφική αίθουσα και το θεατρικό σανίδι. Άρα όχι μόνο επηρέασε τη δουλειά μας, την πήγε πίσω χρόνια.
Ποιο “μάθημα” σας χάρισε ο κορονοϊός;
Ο κορονοϊός με δίδαξε την διαχείριση του χρόνου. Ο χρόνος που έλειπε πάντα και τώρα ανακτήθηκε. Βρήκα χρόνο να διαβάσω, να δω αγαπημένα πρόσωπα και κυρίως να στρέψω το βλέμμα μου σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη και είναι δίπλα μας. Η ανθρωπιά που έλειπε από παντού, ήρθε να μας χτυπήσει την πόρτα.
Πιστεύετε ότι η επιτυχία είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς; Είναι βασική προϋπόθεση για την επιτυχία μία καλή και δεμένη ομάδα;
Η δημιουργία στο σινεμά ή στο θέατρο, είναι πάντα μια συλλογική διεργασία. Πολύς κόσμος μπροστά και πίσω από κάμερες ή παρασκήνια δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, στο όραμα ενός σκηνοθέτη. Η αποτυχία όμως, δυστυχώς δεν επιμερίζεται. Κι αυτό γιατί ο σκηνοθέτης οδηγεί το τρένο, άρα είναι επιλογή του οι συνεργάτες.
Η ανθρωπιά που έλειπε από παντού, ήρθε να μας χτυπήσει την πόρτα.
Έρευνες δείχνουν ότι οι φιλίες στη δουλειά μας βοηθούν να αποφύγουμε το burnout. Πιστεύετε ότι μπορούν να υπάρξουν φιλίες στο περιβάλλον εργασίας;
Και βέβαια μπορούν να υπάρξουν φιλίες στη δουλειά μας. Και πολλές από αυτές κρατούν και μετά από αυτή. Μη ξεχνάτε ότι στη διαδικασία μιας σειράς, μια ταινίας ή ενός θεατρικού έργου, συνυπάρχεις με ανθρώπους για πολλές ώρες και για πολύ καιρό. Τους μαθαίνεις, σε μαθαίνουν άρα πιθανώς να γίνετε και φίλοι.
Διάβασα σε συνέντευξή σας πως προσπαθείτε να φτιάξετε ένα δικό σας κινηματογραφικό σύμπαν. Το καταφέρνετε στις δουλειές σας;
Πρωτίστως με ενδιαφέρει να φτιάξω ένα ήρεμο περιβάλλον εργασίας, ώστε να λειτουργήσουν κάποια πράγματα. Μετά έρχεται η δημιουργία του προσωπικού μου σύμπαντος. Προσπαθώ σε όλες μου τις δουλειές να βρω το δικό μου σύμπαν και να το εκφράσω. Κάποτε το καταφέρνω και κάποτε ίσως όχι όπως θα ήθελα. Αλλά αυτή είναι η γοητεία της δουλειάς μας. Να κυνηγάς αυτό που θεωρείς άπιαστο.
Πόσο σημαντικό είναι να κάνουμε μία δουλειά που μας γεμίζει;
Νομίζω είναι η απόλυτη ευτυχία, να ζεις από αυτό που αγαπάς. Τουλάχιστον στα 40 χρόνια σε αυτό το πεδίο, δεν μετάνιωσα ποτέ μου για τις επαγγελματικές μου επιλογές. Κι αυτό μετράει.
Έχετε φτάσει ποτέ σε σημείο επαγγελματικής εξουθένωσης; Και αν ναι, πώς το αντιμετωπίσατε;
Υπήρξαν περίοδοι που εξουθενώθηκα σωματικά και ψυχολογικά. Ιδιαίτερα όταν βρέθηκα για πολλά χρόνια στον χώρο της διαφήμισης. Οι ρυθμοί γρήγοροι και το αποτέλεσμα πρέπει να είναι άρτιο εμπορικά και καλλιτεχνικά. Όταν έφτασα στο σημείο του υπερκορεσμού αποχώρησα. Θεωρώ ότι αν κάτι σε εξοντώνει πρέπει να το αποφεύγεις και να πηγαίνεις πιο κάτω.
Πόσο δύσκολο είναι να βρει κανείς την ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και την επαγγελματική ζωή; Εσείς τι κάνετε για αυτό;
Προσπαθώ να διαχειριστώ τον χρόνο μου σε αυτή την προσπάθεια. Άλλοτε τα καταφέρνω άλλοτε όχι. Επειδή όμως πρέπει πάντα να προσπαθείς, συνεχίζω με απώλειες και νίκες. Φροντίζω να αφιερώνω στους αγαπημένους μου τον χρόνο που χρειαζόμαστε και να τον αξιοποιούμε όπως μπορούμε καλύτερα.
Νομίζω είναι η απόλυτη ευτυχία, να ζεις από αυτό που αγαπάς.
Πώς διαχειρίζεστε μια κακή μέρα;
Με ψυχραιμία, ανάσες, και με την προσμονή της επόμενης μέρας. Δεν πανικοβάλλομαι εύκολα όσο δύσκολη και να είναι μια μέρα. Μια μέρα είναι μια μέρα, ακόμη και κακή.
Υπάρχει κάποιο μότο, μία φράση που σας δίνει δύναμη;
Πριν κοιμηθείς να θυμάσαι να χαμογελάς. Αυτό έχει νόημα για μένα.
Τι σας αποφορτίζει;
Μια βόλτα με το αυτοκίνητο σε μεγάλους δρόμους με συνοδεία κλασσικής μουσικής. Η ένα καλό ουίσκι και συζήτηση με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα.
Τι σημαίνει για εσάς ευεξία και ευημερία και ποιος είναι ο Thrive στόχος σας;
Ευεξία και ευημερία σημαίνει ποιότητα ζωής. Προσωπική σωστή διατροφή, λιγότερες τοξίνες κυρίως κοινωνικές και απόρριψη στρεσογόνων καταστάσεων. Ο στόχος, μου είναι να “φύγω” υγιής στο πνεύμα, ήρεμος και γεμάτος. Και θα φροντίσω να γίνει έτσι.
Ο Σπύρος Μιχαλόπουλος γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1959 σε μια απομακρυσμένη επαρχία των δυόμιση χιλιάδων κατοίκων. Από μικρός τον γοήτευε το σινεμά που έβλεπε τις Κυριακές πρωινές στους 3 κινηματογράφους της πόλης. Το 1971 μετακόμισαν οικογενειακώς στην Αθήνα. Παιδί επιπλοποιού και μιας μοδίστρας, που από έρωτα ζήσανε μαζί 60 χρόνια. Μεγάλωσε σαν έφηβος στη μεταπολίτευση και στην πολιτικοποίηση ακολούθησε με ζήλο το δίκιο και την ορθότητα. Τελειώνοντας το Λύκειο στην Κυψέλη βρέθηκε το 1978 στη Πολωνία για σπουδές στο πολυτεχνείο, αλλά τον κέρδισε η σκηνοθεσία και η Σχολή κινηματόγραφου του Λοτζ. Είχε τη τύχη και τη χαρά να γνωρίσει τον Kieslowski στα βήματα του πριν τον Δεκάλογο, τον οποίο θεωρεί και μέντορά του. Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά απά 5 χρόνια και άρχισε το μακρύ του ταξίδι σε αυτό που λέγεται Τέχνη του σινεμά. Δούλεψε σαν βοηθός σκηνοθέτη δίπλα σε μεγάλους σκηνοθέτες, Αγγελόπουλο, Σταμπουλόπουλο, Πανουσόπουλο και στις αρχές της δεκαετίας του 90 μπήκε στο σκληρό χώρο της διαφήμισης σαν σκηνοθέτης.
Έχει στην πλάτη του αμέτρητα διαφημιστικά, καθώς και κάθε είδους μέσο προώθησης προϊόντων. Στην τηλεόραση αποφάσισε να μπει σαν σκηνοθέτης το 2004 και είχε την τύχη μέχρι τώρα να είναι σε αξιόλογες δουλειές όπως: Βέρα στο δεξί, Έρωτας, Πολυκατοικία, Επιστροφή, Άγριες Μέλισσες. Στο διάστημα από το 2010 έως και το 2017 έζησε στην Κύπρο όπου σκηνοθέτησε 6 σειρές για την Κυπριακή Τηλεόραση. Σε ένα τρίχρονο διάλειμμα από την Κύπρο δημιούργησε τη πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία ΛΟΥΝΑ ΜΠΑΡ. Παράλληλα, σκηνοθέτησε πέντε θεατρικές παραστάσεις μεταξύ των οποίων το Τζόρνταν και το Τάνγκο Μπάρ του Περικλή Κοροβέση. Βλέποντας στην πορεία του ότι η Γνώση είναι αυτό που κερδίζει πάντα έκανε τρία σεμινάρια στο ΕΚΠΑ από όπου αποφοίτησε με άριστα, ενώ παράλληλα έκανε δύο σεμινάρια στο ΜΟΜΑ που αφορούν στη σύγχρονη Τέχνη. Ήδη ξεκινάει στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο τις σπουδές του σχετικά με την Ιστορία του Ελληνικού Πολιτισμού, ενώ είναι μέλος του Ινστιτούτου Θεάτρου,και μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Thrive Greece στο [email protected].