Έχεις νιώσει ποτέ ότι κάποιες φορές δεν είσαι εσύ;
Έχεις νιώσει ότι συμπεριφέρθηκες διαφορετικά από αυτό που πραγματικά σου αξίζει;
Έχεις θυμώσει ποτέ; Πόσο «θυμωμένος» μπορείς να γίνεις;
Οι περισσότεροι άνθρωποι θυμώνουν. Θυμώνουν πολύ και ενίοτε θυμώνουν με καταστροφικές συνέπειες για τους ίδιους και τους άλλους.
Πόσο αυτό σε ενοχλεί; Πόσο θέλεις να το σταματήσεις;
Όταν κάποιος θυμώνει « νομίζει» ότι εκτονώνεται, αλλά ξέρει ότι το μόνο που δεν πετυχαίνει είναι να λύσει το πρόβλημα που του δημιούργησε αυτήν την αντίδραση.
Όταν θυμώνω, θολώνω. Το μόνο που με νοιάζει είναι να ξεσπάσω. Δε σκέφτομαι τίποτα. Δεν πετυχαίνω τίποτα.
Για να θυμώσω με τον εαυτό μου ή με κάποιον άλλο σημαίνει ότι κάτι με ενόχλησε, με πόνεσε και με θύμωσε. Αντανακλαστικά το ανταποδίδω στον εαυτό μου και στον άλλο.
Πόσο όμως με βοηθά αυτή η συμπεριφορά;
Τις περισσότερες φορές, αισθάνομαι ότι ο θυμός με βυθίζει σε μια κατάσταση ενοχών. Συνειδητοποιώ ότι δεν ξεπερνώ τη δυσκολία μου, αλλά δημιουργώ περισσότερες και μάλιστα μόνος μου.
Συνεπώς ο θυμός προέρχεται όχι από την κατάσταση που βιώνω , αλλά από το λανθασμένο τρόπο σκέψης μου.
Νομίζω ότι δεν θα ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις της κατάστασης γιατί δεν μπορώ. Είμαι ανίκανος και ελλιπής… ίσως αυτό μου έλεγαν, όταν ήμουν παιδί…Τότε δεν μπορούσα να εκφραστώ, τώρα μπορώ…μπορώ να εκδηλώσω την οργή μου…
Πιστεύω ότι αν θυμώσω, θα μπορέσω να χειριστώ τους άλλους. Όσο πιο θυμωμένος είμαι τόσο μπορώ να επεμβαίνω στα όρια των άλλων. Μπορώ να «αποδείξω» ότι μετράω στα μάτια τα δικά μου, αλλά και των αγαπημένων μου.
Πόσο όμως είναι δίκαιο για μένα και τους άλλους;
Αν θέλω να βάλω τα όριά μου ή να εκδηλώσω το φόβο και την ανασφάλειά μου, χρειάζεται να χρησιμοποιώ το θυμό μου;
Υπάρχει άλλος τρόπος;
1.Αρχίζω να σκέφτομαι διαφορετικά.
Όταν καταλαβαίνω ότι είμαι έτοιμος να θυμώσω, ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ.
Σκέφτομαι: Γιατί θυμώνω;
ποιος έχει τη δυσκολία να λύσει το πρόβλημα; Μήπως εγώ;
Μήπως αρνούμαι να αναγνωρίσω και να αποδεχτώ τα συναισθήματά μου;
Μήπως δε θέλω να παραδεχτώ τις αδυναμίες και τα λάθη μου;
Μήπως δε θέλω να αποδεκτώ το ενδεχόμενο να αλλάξω, να βελτιωθώ;
Μήπως βαριέμαι να το κάνω;
2. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και δίνω την ευκαιρία στον εαυτό μου να συγκροτηθεί και να μην αντιδράσει παρορμητικά. Ο παρορμητισμός οδηγεί μόνο σε αβέβαια αποτελέσματα .
3.Παρατηρώ τις αντιδράσεις του εαυτού μου και μπαίνω στη φάση της αυτοκριτικής.
Γιατί αντιδρώ με θυμό όταν προσπαθώ να λύσω ένα πρόβλημα; Μήπως δεν ξέρω τι αισθάνομαι, τι θέλω;
4. Πριν αντιδράσω σκέφτομαι προσεκτικά, αν το πρόβλημα το έχει ο άλλος ή εγώ και αντιδρώ ανάλογα.
5. Δε χρησιμοποιώ λέξεις που θα πληγώσουν τον άλλον. Δε γίνομαι εκδικητικός και κακός.
6. Σκέφτομαι πως το ζητούμενο είναι να βρεθεί λύση. Εστιάζω στη λύση κι όχι στο συναίσθημα του θυμού μου.
Ο θυμός είναι απίστευτα τοξικός για τον ίδιο που τον αισθάνεται, αλλά και για το περιβάλλον που το απορροφά. Οι άνθρωποι που θυμώνουν έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση και έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι ο εγωισμός και ο ναρκισσισμός.
Βγάζουμε λοιπόν το θυμό από τη ζωή μας, για να ζήσουμε ισορροπημένα και ήρεμα, στοιχεία που είναι οι βασικές προϋποθέσεις για την εξέλιξή μας!
Για να λαμβανεις τα καλύτερα άρθρα μας στο email σου, γράψου στο Newsletter μας.