“Ένας ελέφαντας στο δωμάτιο”. Ένα έργο τρυφερό και σύγχρονο, που προσεγγίζει το θέμα της απώλειας μνήμης και τις οικογενειακές σχέσεις. Σκηνοθετώντας το έργο, τι μηνύματα θέλατε να περάσετε στα παιδιά;
Το μήνυμα του έργου είναι κυρίως προς τους μεγάλους ανθρώπους: Να μην ξεχνάμε τα σημαντικά πράγματα στη ζωή μας που είναι η επαφή και η επικοινωνία. Και να μην χάσουμε ποτέ τη φαντασία και την διάθεσή μας για παιχνίδι. Μικροί και μεγάλοι.
Πιστεύετε ότι μπορούν η δημιουργική σκέψη και το παιχνίδι να γεφυρώνουν τυχόν διαφορές;
Είναι ο καλύτερος τρόπος, για να μην πω ο μοναδικός, ειδικά όταν οι διαφορές προκύπτουν από τη διαφορά ηλικίας. Δεν είναι εύκολο και δεν πετυχαίνει με την πρώτη. Άλλα όταν συμβαίνει είναι μοναδικό.
Είναι το παιχνίδι ένας τρόπος για να περάσουμε ουσιαστικά μηνύματα στα παιδιά;
Το παιχνίδι είναι ο βασικός πυλώνας της εκπαίδευσης. Σε επαναπροσδιορίζει και ταυτόχρονα σε διατηρεί σε ανοιχτό διάλογο με τον εαυτό σου και με τον κόσμο που σε περιβάλει. Όσο διατηρείς το παιχνίδι στη ζωή σου, είναι σα να βρίσκεσαι σε ανοιχτό πανεπιστήμιο, σε δια βίου μάθηση.
Πόσο εύκολο είναι να εξηγούμε και να μιλάμε στα παιδιά για πιο πολύπλοκα ζητήματα;
Το Ένας Ελέφαντας στο Δωμάτιο μιλάει για τη μνήμη. Μια λέξη με πολλά νοήματα, σχεδόν άγνωστη σε παιδιά ηλικίας 3 χρόνων. Στόχος μας δεν είναι να καταλάβουν τι σημαίνει, αλλά ποια είναι η χρησιμότητά της και οι δυσκολίες που προκύπτουν από την απώλειά της, ολική ή μερική, επιλεκτική η μη. Θυμάσαι τι έφαγες χτες το βράδυ; Πριν έναν χρόνο; Έχει σημασία να θυμάσαι τα πάντα; Ή τα πιο σημαντικά; Φαντάσου τώρα να ξεχάσουν τα γενέθλιά σου!
Θεωρείτε ότι πρέπει να είμαστε ειλικρινείς μαζί τους;
Απολύτως. Δεν λέω ότι το κάνω πάντα. Αλλά πάντα προσπαθώ.
Με χιούμορ και ενσυναίσθηση, το έργο προσεγγίζει το θέμα της απώλειας μνήμης. Πιστεύετε υπάρχουν τρόποι για να καλλιεργήσει ένα παιδί την ενσυναίσθησή του από μικρή ηλικία, έτσι ώστε να την «κουβαλάει» μαζί στην ενήλικη ζωή του;
Ναι, βιωματικά, μέσα από την οικογένεια. Η οικογένεια αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό όπου όλα τα μέλη της μεγαλώνουν και αναπτύσσονται ταυτόχρονα και συνεχώς. Όσα βιώνουμε εκεί μας καθορίζουν. Ό,τι καλλιεργήσουμε εκεί τώρα, θα δρέψουμε τους καρπούς του αλλού αργότερα .
Πόσο σημαντική είναι η ουσιαστική επικοινωνία τόσο με τα παιδιά μας όσο και με τους δικούς μας ανθρώπους γενικότερα;
Είναι μονόδρομος. Δεν μπορεί να χτιστεί τίποτα χωρίς ουσιαστική επικοινωνία. Το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι να αφιερώσουμε χρόνο. Αλλά δεν αρκεί. Χρειάζεται και χώρος, από αυτόν που ήδη κατέχουμε στις σχέσεις μας, για να αναπτυχθεί το καινούργιο που συνήθως φέρνουν τα παιδιά.
Ο Μιχάλης Κοιλάκος ως ηθοποιός στο θέατρο έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες: Θ. Μοσχόπουλο, Ν. Μαστοράκη, Κ. Ρήγο, Στ. Φασουλή, Γ. Λαζάνη, Μ. Κουγιουμτζή, Κ. Καπελώνη, Α. Μπρούσκου, Τ. Τζαμαργιά, Α. Καλογρίδη και άλλους. Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις “Παντογνώστης και Ζωντόβολος” της Κ. Σερό, “Ανεπίδεκτη Διόρθωσης” του Σ. Μασσίνι το “ΜΠΟΥ” τρεις ιστορίες φαντασματών της βικτωριανής εποχής και το ” ‘Ενας ελέφαντας στο δωμάτιο” της Ε. Αναγνωστοπούλου. Έχει διασκευάσει και σκηνοθετήσει την νουβέλα “Ο Άνθρωπος που Φύτευε Δέντρα” του Ζ. Ζιονό για το θέατρο και έχει γράψει και σκηνοθετήσει το θεατρικό έργο “Χίλιες και μία … σελίδες” για την μουσική βιβλιοθήκη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Στον κινηματογράφο έχει συμμετάσχει στις μικρού μήκους ταινίες “Παιχνίδι για Δύο” σκην. Ν. Καλαράς , “Το Μεγάλο Χάπι” σκην. Σ. Αναγνωστοπούλου, “Paint it Black” σκην. Ν. Λερρός καθώς και στην ταινία “Delivery” του Ν. Παναγιωτόπουλου. Παράλληλα με το θέατρο, εργάζεται ως ηθοποιός , δίνοντας τη φωνή του σε διαφημιστικές ταινίες και ραδιοφωνικά σποτς, καθώς και σε παραγωγές μεταγλώττισης κινουμένων σχεδίων και live action. Ζει στην Αθήνα με την γυναίκα του και δύο παιδιά.
Διάβασε ακόμα:
Κατερίνα Βρανά: “Νομίζω ότι το χιούμορ μου έσωσε τη ζωή”
Νικόλας Σμυρνάκης: “Είμαστε και τα μειονεκτήματά μας. Χωρίς αυτά ίσως να μην είχαμε ζωή”