Στα επόμενα 5 λεπτά θα μάθεις:
-Σε τι διαφέρει η αυτο-αποδοχή από την αυτοβελτίωση.
-Γιατί η ζωή μοιάζει με κινούμενη άμμο.
Άλλαξε τη ζωή σου! Μάθε να λες όχι! Ζήσε το πάθος σου! Ζήσε τη στιγμή! Σκέψου θετικά! Αυτά συνήθως δεν διαβάζεις στα άρθρα ή στα βιβλία αυτοβελτίωσης; Υπάρχουν τόσα ερεθίσματα γύρω σου που σε προτρέπουν να πραγματοποιήσεις αλλαγές στην καθημερινότητά σου, στην προσωπικότητά σου, στο χαρακτήρα σου. Και είναι αλήθεια ότι είναι πολλοί οι άνθρωποι οι οποίοι βρίσκουν έμπνευση και στήριγμα διαβάζοντας τις πολύ χρήσιμες συμβουλές και προτροπές που στόχο έχουν να τους ωθήσουν σε δράση για μια «καλύτερη» ζωή.
Μήπως, όμως, πίσω από αυτές τις συμβουλές υπάρχουν και κρυφές παγίδες;
Τι κρύβεται πίσω από τον όρο «καλύτερη»; Κρύβεται η σιωπηλή παραδοχή πως η ζωή σου τώρα δεν είναι αρκετά καλή. Και θα μου πεις «Σιγά το νέο!»
Και θα σου πω: «Μήπως ένα σημαντικό μέρος του προβλήματος βρίσκεται ακριβώς εκεί; Μήπως το ίδιο το γεγονός ότι πιστεύεις ότι η ζωή σου δεν είναι αρκετά καλή, την καθιστά μη ικανοποιητική; Μήπως από μόνο του, αυτό αρκεί; Σαν ένα είδος αυτοεκπληρούμενης προφητείας»;
Εδώ θα διαμαρτυρηθείς λέγοντας ότι: «Δεν το βγάζω από το μυαλό μου. Υπάρχει πόνος στη ζωή μου. Υπάρχει στενοχώρια. Έντονη μάλιστα. Υπάρχει άγχος και στρες και δυσκολίες. Αντιμετωπίζω προβλήματα στις σχέσεις μου. Είμαι μόνος ή μόνη. Χρειάζεται πραγματικά να βελτιώσω τη ζωή μου».
Και πάλι, όμως, θα σε αντικρούσω λέγοντας: Και ποιος σου είπε ότι η αληθινή ζωή δεν έχει πόνο και στεναχώρια και άγχος και στρες; Ποιος σου είπε ότι η αληθινή ζωή εμπεριέχει σχέσεις χωρίς προβλήματα; Ποιος σου είπε ότι στην αληθινή ζωή δε θα βρεθείς και μόνος ή μόνη; Στην αληθινή ζωή (και όχι στη ζωή των ταινιών που όλοι “ζουν καλά” στο τέλος) όλοι οι άνθρωποι περνάνε δύσκολα. Και πονάνε. Και στεναχωριούνται. Και δε σκέφτονται αποκλειστικά και μόνο θετικά. Και οι σχέσεις είναι δύσκολες. Και δεν πειράζει!
Αποδέξου τη ζωή σου όπως κι αν είναι
Δεν πειράζει λοιπόν. Αυτή ίσως είναι μια πολύ δυνατή παραδοχή που πρέπει να γίνει μέσα σου. Γιατί αυτή είναι η φύση της ζωής. Αυτή είναι η φύση του ανθρώπου. Όσο παλεύεις μέσα σου και προσδοκάς μια άλλη ζωή, μια φανταστική ζωή, μια ζωή ενάντια στην ανθρώπινη φύση, αυτή η πάλη είναι ο κύριος παράγοντας που σου προκαλεί τη δυσφορία την οποία αναμφισβήτητα βιώνεις.
Είναι ακριβώς η ίδια αίσθηση ανεπάρκειας που μπορεί να νιώθεις για το σώμα σου μπροστά σε μια αφίσα γυμναστηρίου. Μπορεί να πας να γυμναστείς για να φτιάξεις κι εσύ το σώμα της αφίσας, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν θα πετύχεις το ίδιο αποτέλεσμα. Και αυτό μπορεί εύκολα να σε κάνει να παρατήσεις την προσπάθεια και να νιώσεις ακόμα πιο άσχημα για τον εαυτό σου.
Είναι η ίδια αίσθηση ανεπάρκειας που θα νιώσεις όταν δεν καταφέρεις να ακολουθήσεις μια αυστηρή δίαιτα και παραιτηθείς προβάλλοντας τη δικαιολογία ότι «τίποτα δε δουλεύει για σένα…»
«Μα τι μου λες τώρα;» θα με ρωτήσεις απορημένος. «Ότι πρέπει να αποδεχθώ ότι η ζωή μου θα είναι έτσι χάλια; Να μην κάνω τίποτα και να δεχθώ παθητικά ό,τι μου συμβαίνει; Δε μου βγάζουν νόημα αυτά που ακούω»
Η απάντησή μου είναι ένα μεγάλο “όχι”. Θεωρώ ότι θα σε βοηθούσε να δεις τη ζωή σου όπως ακριβώς είναι. Σαν μια φυσιολογική ζωή, η οποία σε δυσκολεύει σε αυτή τη φάση. Όπως όλες οι ζωές, όλους τους ανθρώπους. Δεν είναι χάλια η ζωή σου. Είναι μια ζωή όπως όλων μας. Αν καταφέρεις να το κάνεις αυτό, τότε θα μπορέσεις να απελευθερώσεις συναισθηματικούς πόρους ώστε να προσπαθήσεις να την αλλάξεις προς ένα τρόπο που θα σου αρέσει ακόμα περισσότερο.
Αντί να ασχολείσαι με το γιατί να είσαι έτσι, θα βρεις το σθένος να ασχοληθείς με το πώς θα ήθελες να είσαι.
Και τι να κάνεις διαφορετικά;
Αυτό που κυρίως πρέπει να θυμάσαι είναι ότι όσο το πολεμάς, τόσο βουλιάζεις μέσα σε αυτό. Σαν να βρίσκεσαι σε κινούμενη άμμο.
Στην κινούμενη άμμο αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να μείνεις ακίνητος. Μόνο τότε θα μπορέσεις να δεις ψύχραιμα πώς θα μπορέσεις να ξεφύγεις. Ίσως κάποια ρίζα εκεί κοντά, ή ένα κλαδί να μπορούν να σε βοηθήσουν για να βγεις έξω. Αν παλεύεις με το γεγονός ότι είσαι στην κινούμενη άμμο, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να μπεις ακόμα πιο μέσα.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να αναλάβεις δράση και να αλλάξεις τη ζωή σου είναι να προσπαθήσεις να δώσεις χώρο σε αυτό που σου συμβαίνει, να το συγχωρήσεις. Όχι να κατηγορείς τον εαυτό σου για όσα τραβάς. Όχι να δημιουργείς προσδοκίες ότι όλα θα έπρεπε να είναι αλλιώς και να συγκρίνεσαι με αυτές τις προσδοκίες. Οι προσδοκίες έχουν πολύ σοβαρές αρνητικές συνέπειες στην ευτυχία μας. Η σύγκριση που κάνεις είναι η βασική αιτία που χαλιέσαι.
Στο παράδειγμα του γυμναστηρίου, αν συμφιλιωθείς με το σώμα σου, τότε μπορείς να επιλέξεις να γυμναστείς όχι από ανεπάρκεια, αλλά από αγάπη προς τον εαυτό σου. Και τότε αφενός θα σταματήσεις να νιώθεις τόσο άσχημα αλλά και είναι πολύ λιγότερο πιθανό να παρατήσεις την προσπάθεια σου.
Κι αν επιλέξεις να μη γυμναστείς, δεν πειράζει. Καθώς θα έχεις συμφιλιωθεί με το σώμα σου, δε θα νιώθεις τη δυσφορία που ένιωθες τόσο καιρό.
Γιατί η αυτο-αποδοχή είναι καλύτερη
Ένα αγαπημένο μου τραγούδι, το Everybody is free to wear sunscreen το οποίο ερμηνεύει ο Baz Luhrmann λέει σε κάποιο στίχο: Do not read beauty magazines, they will only make you feel ugly. Δηλαδή “μη διαβάζεις περιοδικά ομορφιάς, θα σε κάνουν μόνο να αισθανθείς άσχημος”.
Ίσως να υπάρχει και μια αντιστοιχία με τα άρθρα αυτοβοήθειας. Προσοχή όταν διαβάζεις άρθρα αυτοβοήθειας: μπορεί να σε κάνουν να νιώσεις αβοήθητος και να απελπιστείς. Να απελπιστείς διότι τα άρθρα ίσως εμφανίζουν τις συμβουλές που προτείνουν σαν εύκολες και εφαρμόσιμες. Όμως, η αλήθεια ίσως δεν είναι τόσο ωραία όσο φαίνεται. Όπως και τα photoshopped μοντέλα στα περιοδικά ομορφιάς, δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο όμορφα όσο στις φωτογραφίες. Η ανθρώπινη φύση είναι πιο πολύπλοκη. Πιο σκοτεινή αλλά και πιο ενδιαφέρουσα.
Γι’ αυτό αν δε σου βγαίνει η αυτο-βελτίωση, δεν πειράζει. Κάνε δώρο την αυτο-αποδοχή στον εαυτό σου. Και θυμήσου: ολόκληρη η ζωή είναι μπροστά σου! Ολόκληρη. Όχι μόνο η χαρούμενη. Κατανόησε, δώσε χώρο και είσαι έτοιμος να προχωρήσεις!
Είσαι λοιπόν έτοιμος να συμπεριφέρεσαι καλύτερα στον εαυτό σου;