Δεν είναι εύκολο να παίρνεις συνέντευξη από έναν συγγραφέα “φάντασμα”. Ιδιαίτερα όταν ξέρεις ότι χρειάζεται να τηρηθούν όρια στις ερωτήσεις. Η συμφωνία ήταν η εξής: Εσύ μπορείς να κρατήσεις την ταυτότητά σου μυστική. Εγώ όμως κάνω μόνο face to face συνεντεύξεις. Οπότε θα χρειαστεί να δω το πραγματικό σου πρόσωπο, του είπα. Και συμφώνησε σε αυτό.
Ο Γιώργος Ζορμπάς είναι το ψευδώνυμο του συγγραφέα του βιβλίου “Ο Κώδικας της Δημιουργίας-O Γολγοθάς της Εύας”. Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο μιας τετραλογίας που, όπως όλα δείχνουν έρχεται για να κατακτήσει το αναγνωστικό κοινό. Μέσα σ’ ένα μήνα το βιβλίο του που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Anubis αναδείχτηκε Best Seller στα Public. Μόλις δύο μήνες μετά το ξεκίνημα, η δεύτερη έκδοση είναι γεγονός. Με χιλιάδες ακόλουθους στα social media και περίπου χίλιες επισκέψεις την ημέρα στην ιστοσελίδα www.thecodeofcreation.com
Όπως ο ίδιος δηλώνει δεν μπαίνει στον πειρασμό να αποκαλύψει την ταυτότητά του, αφήνοντας κάποιους ν’ αναρωτιούνται. Είναι άραγε αυτό το μυστικό της επιτυχίας του; Όμως, αν διαβάσεις τον πολυσέλιδο “Κώδικα της Δημιουργίας”, ένα αγωνιώδες, σπονδυλωτό έργο, με πολλές ιστορίες που μπλέκονται μεταξύ τους και δημιουργούν ένα μίγμα εκρηκτικό που θυμίζει ένα Game of Thrones στον σύγχρονο όμως κόσμο, θα καταλάβεις ότι για να ολοκληρώσει κάποιος ένα εγχείρημα αυτού του μεγέθους θα πρέπει σίγουρα να αγαπά πολύ το γράψιμο. Γι’ αυτό και επέλεξα να ξεκινήσω με αυτή την ερώτηση.
Tι είναι αυτό που σε συναρπάζει περισσότερο κατά την ενασχόλησή σου με το γράψιμο;
Πάντοτε με ενθουσίαζε η γλώσσα κι η γραφή. Σκέφτομαι τι έχουμε καταφέρει ως ανθρώπινο είδος. Από άναρθρες κραυγές δημιουργήσαμε λέξεις. Μετά αόριστες έννοιες και ιδέες. Και μετά μάθαμε να τις γράφουμε με γράμματα. Και κάποιοι μεγάλοι συγγραφείς δημιούργησαν αριστουργήματα. Είναι απίστευτο. Το δέος που νιώθω απέναντι σε αυτό το μεγαλείο με οδήγησε κι εμένα στη γραφή.
Από εκεί και πέρα το ίδιο το γράψιμο είναι συναρπαστικό. Ξεκινάς με την ψευδαίσθηση ότι έχεις τον έλεγχο, ότι είσαι ο Θεός και δημιουργείς ένα σύμπαν όπου ελέγχεις τα πάντα. Κι είναι έτσι στην αρχή. Μέχρι που ξαφνικά οι ήρωές σου αποκτούν υπόσταση, δική τους θέληση και ζωή. Κι αν είναι δυνατόν – κάποια στιγμή επαναστατούν και κάνουν του κεφαλιού τους – κι η ιστορία αλλάζει, πάει αλλού… Παύεις να είσαι θεός, γίνεσαι παρατηρητής, δένεσαι μαζί τους και ζεις δίπλα τους…. Αυτό για εμένα είναι ίσως η ωραιότερη εμπειρία.
Ποιο ήταν το κίνητρο, η έμπνευση αν θέλεις, για τον Κώδικα της Δημιουργίας;
Για τον Κώδικα της Δημιουργίας η έμπνευση μού ήρθε σαν αντίδραση. Αντίδραση στις παρακμιακές καταστάσεις που επικρατούν στη χώρα μας ως αποτέλεσμα παράλογων νοοτροπιών που εύκολα θα ήταν υλικό για κωμωδία αν δεν οδηγούσαν τόσο κόσμο στη δυστυχία και την απελπισία. Κι αντίδραση σε γραφικούς χαρακτήρες που όμως το παίζουν σωστοί και δικαιωμένοι.
Αντί για κωμωδία έγραψα θρίλερ, που δείχνει χωρίς ωραιοποίηση τι θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα από εμάς, καλό ή κακό. Βέβαια, προσπάθησα να το κάνω όσο πιο συναρπαστικό κι ανατρεπτικό μπορούσα. Το υλικό βοηθάει επειδή προσφέρει το κοντράστ (καλού/κακού, ευχάριστου/τρομακτικού) και το κοντράστ μπορεί να γίνει το κλειδί για το σασπένς.
Πόσο καιρό έκανες να γράψεις το πρώτο σου αυτό βιβλίο;
Υπήρχαν δύο φάσεις. Η προετοιμασία και η έρευνα πήρε 6 χρόνια. Η συγγραφή έγινε σε 15 μήνες πολύ σκληρής δουλειάς – καθημερινά 4 ώρες, αργά τη νύχτα, με διπλό εσπρέσο. Δεν είχα βλέπεις άλλο χρόνο παρά αυτόν που έκλεβα από τον ύπνο μου. Μη με ρωτήσεις πώς ξυπνούσα τα πρωινά.
Πώς ξυπνούσες, δηλαδή, τα πρωινά;
Στο κρεβάτι 🙂 συνήθως. Κάποιες φορές πάνω στο γραφείο μου… Και κάποιες με τον γιο μου να με καβαλάει… Το μυστικό όπλο της γυναίκας μου για τις φορές που δε ξυπνούσα με τίποτε…
Άρα, είσαι παντρεμένος…
Ουπς…
Χρειαζόταν να πας σε κάποια άλλη “κανονική” δουλειά; Φαντάζομαι ότι ξέρεις ότι στην Ελλάδα το να είσαι συγγραφέας σπάνια αποτελεί το μοναδικό επάγγελμα για βιοποριστικούς λόγους…
Χρόνια τώρα ζω κι εργάζομαι στο εξωτερικό. Ήμουν τυχερός κι έφυγα από την Ελλάδα πριν την οικονομική κρίση. Όμως κάθε τόσο και λιγάκι είμαι πίσω – δεν αντέχω πάνω από μήνα χωρίς μία καλή τζούρα Ελλάδας – ήλιος, θάλασσα, έξω καρδιά… Και στο εξωτερικό που ζω έχω εξάγει τον φραπέ…
Η συγγραφή είναι το μεγάλο μου χόμπι, αλλά όχι η κύρια απασχόλησή μου. Κι αυτό μου δίνει μεγάλη ελευθερία – κάτι πολύτιμο στον χώρο μας.
Θεωρείς ότι οι Έλληνες συγγραφείς είναι ίσως αδικημένοι; Κι όχι μόνο οι συγγραφείς. Εσύ που ζεις στο εξωτερικό βλέπεις μεγάλες διαφορές;
Ζω σε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Η διαφορά είναι τεράστια. Κανείς δε θα πει σ’ έναν συγγραφέα το βιβλίο σου είναι πολύ μεγάλο. Αν αξίζει θα το εκδώσουν κι ας είναι 1000 σελίδες. Και η πρώτη έκδοση είναι δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα. Επειδή οι πληθυσμοί είναι μεγαλύτεροι κι ακόμη περισσότερο επειδή ο κόσμος διαβάζει.
Από την άλλη και η καθημερινότητα είναι ευκολότερη – πολύ. Ένας άνθρωπος με μία μόνιμη δουλειά, ακόμη και απλή (π.χ. σερβιτόρος) μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς από αυτήν – να νοικιάσει σπίτι, να πληρώνει λογαριασμούς, να έχει χόμπι. Στην Ελλάδα αυτό είναι πλέον δύσκολο. Κι είναι πολύ άδικο μια και σε καμία περίπτωση ο ξένος δε δουλεύει περισσότερο ή καλύτερα από τον Έλληνα.
Το βιβλίο σου διαφέρει από τα ελληνικά βιβλία των τελευταίων χρόνων. Είναι σπονδυλωτό με υπο-πλοκές που εκτυλίσσονται παράλληλα σε πολλά μέρη στον κόσμο, συνδυάζει διαφορετικές ιστορίες και κουλτούρες και η εν γένει θεματολογία του διαφέρει. Μου θυμίζει περισσότερο σύγχρονο βιβλίο συγγραφέα του εξωτερικού παρά ελληνικό έργο. Είχες τέτοια φιλοδοξία από την αρχή; Σε επηρέασε το ότι ζεις στο εξωτερικό;
Συχνά ακούω μία φράση που με χαλάει: «Για Έλληνας συγγραφέας είναι καλός…». Λες και οι Έλληνες αποδεχόμαστε την κατωτερότητά μας. Η λογική αυτή δε μου αρέσει. Είμαστε απόγονοι αυτών που δημιούργησαν το θέατρο και την τραγωδία, τη δημοκρατία, τη φιλοσοφία και την ιατρική. Οφείλουμε να είμαστε κορυφαίοι, όχι μέτριοι. Κι αυτό είναι κάτι παραπάνω από φιλοδοξία. Είναι συνάμα υποχρέωση στο παρελθόν μας. Αυτή με οδηγεί. Κανένας συμβιβασμός, καμία έκπτωση, αλλά σκληρή δουλειά με τις υψηλότερες απαιτήσεις από τον εαυτό μου.
Δεν ξέρω αν τελικά θα το καταφέρω, αλλά τουλάχιστον νιώθω ότι δίνω τα πάντα. Κι είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν Έλληνες με το ταλέντο να κατακτήσουν παγκόσμιες κορυφές – αρκεί να αποτινάξουν αυτήν τη νοοτροπία.
Ο εκδοτικός οίκος που εξέδωσε το βιβλίο σου είναι ο πρώτος που απευθύνθηκες;
Όχι. Αλίμονο. Κι ούτε είχα ποτέ αυτή την ψευδαίσθηση. Γνώριζα από την αρχή ότι ο κανόνας είναι η απόρριψη! Ισχύει για όλους – ακόμη και διάσημοι συγγραφείς όπως ο Τζακ Λόντον ή σήμερα η J.K. Rawling δέχτηκαν πολλές απορρίψεις πριν πρωτοεκδοθούν.
Οπότε πήρα κι εγώ το μερίδιο των απορρίψεών μου (που είναι σίγουρα πιο δίκαιες από τους παραπάνω). Το περίμενα από την αρχή και δε με πείραξε.
Υπήρξε όμως ένα πράγμα που με ενόχλησε. Κάποιοι εκδοτικοί οίκοι μου είπαν ότι ούτε καν θα διάβαζαν το βιβλίο λόγω μεγέθους. Είπαν: «Βιβλίο 650 σελίδων είναι αντιεμπορικό για νέο συγγραφέα στην Ελλάδα – δε θα το διαβάσουμε». Και εγώ σκεφτόμουν. «Εντάξει για εμένα… Αν, όμως, ο George RR Martin ήταν Έλληνας, το Game of Thrones δε θα είχε εκδοθεί πότε;» κι ένιωθα στο πετσί μου την αδικία ότι οι Έλληνες συγγραφείς δεν παίζουν με ίσους όρους με τους ξένους. Μία αδικία που υπάρχει για πολλά πράγματα στη χώρα μας. Από την άλλη εγώ ήμουν τυχερός επειδή δεν περίμενα να ζήσω από το βιβλίο μου, οπότε δεν αναγκάστηκα να κάνω μεγάλους συμβιβασμούς. Είπα «αυτό είναι, αν κάποιος το θέλει το εκδίδει – αλλιώς ίσως το δώσω δωρεάν στο Ίντερνετ»…
Πιστεύεις ότι υπάρχουν καλά βιβλία που χάνονται λόγω κακού μάρκετινγκ; Πιστεύεις ότι η καλή προώθηση ενός βιβλίου συντελεί στην επιτυχία του;
Δυστυχώς είμαι βέβαιος ότι συμβαίνει αυτό. Είναι πολύ εύκολο να χαθεί ένα βιβλίο μέσα στη θάλασσα της προσφοράς και του ανταγωνισμού από βιβλία διάσημων συγγραφέων του εξωτερικού και κάποιων ονομάτων στην Ελλάδα. Δεν αποκλείεται, κρυμμένα στα πίσω ράφια βιβλιοπωλείων ή σε αποθήκες με αζήτητα να υπάρχουν έργα της κλάσης του Καζαντζάκη. Αριστουργήματα που δεν προτιμήθηκαν από μεγάλους εκδοτικούς οίκους επειδή δε δείχνουν πολύ εμπορικά με την πρώτη ματιά. Κι ακόμη περισσότερο… ανέκδοτα χειρόγραφα.
Ποιος είναι ο λόγος που ένας συγγραφέας ενός best seller επιλέγει να κρατήσει την ταυτότητά του μυστική; Είναι θέμα επικοινωνιακού μάρκετινγκ;
Όχι. Όχι. Κάθε άλλο. Αντίθετα δημιουργεί δυσκολίες στο Marketing. Δεν μπορώ να κάνω παρουσιάσεις…
Ο Κώδικας της Δημιουργίας καταπιάνεται με μεγάλα και αμφιλεγόμενα θέματα (θρησκεία, πολιτική, ηθική και σχέσεις των φύλων, επιστήμη, συνωμοσίες). Περιμέναμε να προκαλέσει αντιδράσεις από κάποιες ακραίες ομάδες – αντιδράσεις τις οποίες ήδη δυστυχώς βλέπουμε. Πολλοί δε θέλουν να ακούνε απόψεις διαφορετικές από τις δικές τους.
Στόχος μου λοιπόν ήταν να μην παρασυρθώ σε αυτή τη συζήτηση κι επιπλέον δε συμβαδίζει με την κανονική εργασία μου και τη ζωή που διάγω. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ήθελα το ενδιαφέρον να επικεντρωθεί στο βιβλίο και στα θέματά του και να μην αποπροσανατολιστεί από τον συγγραφέα.
Τα καταλαβαίνω αυτά. Είναι όμως αρκετά; Οι περισσότεροι ονειρεύονται να εκδώσουν ένα βιβλίο με το όνομά τους τυπωμένο πάνω, κι εσύ… κρύβεσαι;
Νομίζω ότι έχει να κάνει με το κίνητρο. Αν θέλεις να εκδόσεις για να γίνεις διάσημος και να λένε όλοι γύρω σου «να ο τάδε», ασφαλώς καίγεσαι να μπει το όνομά σου. Αν, από την άλλη, το κάνεις επειδή νιώθεις την ανάγκη να πεις κάτι στους αναγνώστες και να επικοινωνήσεις μαζί τους, τότε δεν έχει τόση σημασία. Στην τελική και το Ζορμπάς δικό μου όνομα είναι όσον αφορά στη συγγραφή. Εγώ το ξέρω. Δε με νοιάζει να το λέω και στους γνωστούς μου. Δεν πραγματώνομαι από τη γνώμη άλλων για εμένα, αλλά από το έργο μου και την απήχησή του.
Στην προσωπική σου ζωή πώς τα πας με την έκθεση; Προτιμάς κι εκεί το μυστήριο;
Δε νομίζεις ότι λίγο μυστήριο είναι απαραίτητο; Ανεβάζει την αδρεναλίνη… Και κρατάει το ενδιαφέρον ζωντανό…
Να υποθέσω ότι είσαι στο ζώδιο Σκορπιός;
Πώς το βρήκες;
Πάντως στις βασικές ερωτήσεις του τύπου “είσαι παντρεμένος;”, “έχεις παιδιά;” απάντησες…
Έχω παιδιά τα οποία λατρεύω. Ένας λόγος που γράφω είναι και για αυτά. Για να έχουν κάτι που θα τους απομείνει από τον πατέρα τους.
Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο; Κι αν ναι τι;
Προφανώς τη συνέχεια. Το 2ο και το 3ο βιβλίο της τετραλογίας είναι σχεδόν έτοιμα. Ταυτόχρονα δουλεύω άλλα τρία διαφορετικά βιβλία.
Πότε θα εκδοθεί η συνέχεια του Κώδικα της Δημιουργίας;
Δουλεύω εντατικά. Στόχος μου να τελειώσω το χειρόγραφο τέλος Οκτωβρίου. Από εκεί και πέρα χρειάζονται μερικοί μήνες για την «Πτώση του Αδάμ», όπως είναι το όνομα του 2ου μέρους.
Πόση ώρα αφιερώνεις στη συγγραφή του βιβλίου σου;
Στις εντατικές περιόδους 3-4 ώρες κάθε μέρα, με πρόγραμμα απαράβατο. Στόχος οι 1000 λέξεις την ημέρα. (Φέτος είμαι πίσω στον στόχο…)
Αν αποφάσιζες να εγκαταλείψεις το βιοποριστικό σου επάγγελμα για να γράφεις αποκλειστικά μήπως θα έγραφες κάτι πολύ καλύτερο; Το έχεις σκεφτεί αυτό;
Ναι το έχω σκεφτεί. Μήπως αξίζει να το δοκιμάσω για ένα-δύο χρόνια; Να απομονωθώ κάπου δίπλα στη θάλασσα και να γράφω… Δεν ξέρω. Το σκέφτομαι σοβαρά.
Υποψιάζομαι ότι δεν έχει θάλασσα εκεί που ζεις. Θα πρέπει μάλλον να επιστρέψεις στην Ελλάδα. Θα το έκανες αυτό;
Ασφαλώς! Μόνο στην Ελλάδα. Με σκέφτομαι να γράφω πάνω από μία παραλία της Μήλου ή της Κρήτης… Να νιώθω την άμμο στα ακροδάχτυλά μου… Και ν’ ακούω τον παφλασμό… Όνειρο….
Σκέφτεσαι να αποκαλύψεις ποτέ την ταυτότητά σου στο μέλλον;
Πρόθεσή μου αυτήν τη στιγμή είναι να μην το κάνω.