Το πρώτο της βιβλίο έγραψε η δημοσιογράφος Εύη Φραγκάκη, αποτυπώνοντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών. Μέσα από ένα διαφορετικό παιδικό γράμμα, η Εύη καλεί τους γονείς να θυμηθούν πώς είναι να είσαι ξανά παιδί και θέτει μαζί τους τον μεγαλύτερο στόχο: να μεγαλώσουν όσο το δυνατόν πιο ευτυχισμένα παιδιά!
Εύη, τι αποτέλεσε έμπνευση για τη συγγραφή του πρώτου σου βιβλίου;
Το «Γράμμα στη μαμά και τον μπαμπά», απευθύνεται σε κάθε μαμά και κάθε μπαμπά, αλλά και σε κάθε ενήλικα, που ακόμα και αν δεν έχει τον ρόλο του γονέα, ίσως δει μέσα στις 40 σελίδες του, τον μικρό του εαυτό να γράφει τα ίδια λόγια στους δικούς του γονείς.
Έπειτα απο τόσα διαβάσματα και συμβουλές απο ειδικούς για το ποιος τελικά ειναι ο ιδανικός γονέας για καθε παιδί, και αφού έφτασε ο γιος μου στην προεφηβεία ετών 12, συνειδητοποίησα πως οσα λάθη και σωστά αν κάνουμε ως γονείς, αυτο που πρέπει να μας οδηγεί για να μεγαλώσουμε τα παιδια μας, ωστε να ειναι υγιείς ψυχολογικά ενήλικες, δυνατοί για να αντιμετωπίζουν τα δύσκολα και τα διαφορετικά, αλλά και χαρούμενοι άνθρωποι, που θα σέβονται πρώτα τον εαυτό τους, ειναι να είμαστε εμεις πρώτα σοβαροί και υπεύθυνοι στον ίδιο μας τον εαυτό και μετα στα μικρά μας. Αυτο το συμπέρασμα με εκανε να γράψω μεσα σε λίγα λόγια ο,τι σκεφτόμαστε ολοι οι γονείς οτι χρειάζονται τα παιδια μας. Και ειμαι πολύ χαρούμενη, γιατι τελικά, οπως μου γράφουν πολλοί αναγνώστες, αναγνώρισαν τους εαυτούς τους απο τις πρώτες σελίδες!
Πώς νιώθεις για την πρώτη σου αυτή συγγραφική προσπάθεια;
Αισθάνομαι πλήρης, γιατι ειναι αυτή εξέλιξη προέκυψε ως φυσικη μου συνέχεια, ως ακόμα ενα χαρακτηριστικό μου. Πάντοτε έγραφα, για εμενα, για την ιστοσελίδα μου mother.gr τα τελευταία 10 χρόνια, άρθρα και γνώμες για θέματα, που μας απασχολούν. Τωρα ήρθε η στιγμή να μοιραστω και σε εκδοτικό επίπεδο ορισμένες σκέψεις μου και ειμαι πολύ χαρούμενη, καθώς οι πρώτες εντυπώσεις απο τους αναγνώστες ειναι οτι συμπάσχουμε πολλοί!
Τι πραγματεύεται το βιβλίο και πώς αποφάσισες να αντιστρέψεις τους ρόλους;
Είναι η κατάθεση ψυχής ενός μικρού παιδιού για όλα όσα θα ήθελε να εξομολογηθεί στους γoνείς του, αλλά ίσως να μην βρίσκει πάντα τον κατάλληλο τρόπο, για να το καταλάβουν. Σε μορφή γράμματος, ζητά ο μικρός πρωταγωνιστής απο τη μαμά του και τον μπαμπά του λίγο διαφορετικά δώρα απο τα συνηθισμένα για τον καινούργιο χρόνο. Τους ζητά να του υποσχεθούν αυτά που και οι ίδιοι υποσχόμαστε στους εαυτούς μας στον απολογισμό καθε χρονιάς και στην ανατολή του νέου χρόνου. Όσον αφορά την αντίστροφη των ρόλων, είπα μια φορά να δώσει ενα γλυκά δοσμένο μάθημα απαιτήσεων το παιδί στους γονείς του, και οχι οι γονείς, οι οποίοι στα μάτια των παιδιών είμαστε μονίμως ανικανοποίητοι απο εκείνα, έχουμε προσμονές και ασκούμε πιέσεις, που πολλές φορές δεν αντιλαμβανόμαστε καν ποσο αλλοιώνουν την προσωπικότητα, που χτίζει το παιδι μας.
Τελικά είναι ένα παιδικό βιβλίο για μεγάλους;
Ειναι ξεκάθαρα ενα βιβλιο για μεγάλους, γονείς ή μη. Και ξέρεις γιατι; Επειδή μεσα απο τον απλούστατο, καθαρό λόγο καθε παιδιου λέγονται αλήθειες, πίσω απο τις οποίες δε γίνεται να υπεκφυγει κανείς, δε γίνεται να μην τις καταλάβει, δεν γίνεται κανείς να τις προσπεράσει ως υπεραναλύσεις, που ίσως να μην του ταιριάζουν. Εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα παιδια μας και διαβάζουμε ενα σημείωμα ζωής, που δε θα μπορουμε να αγνοουμε πλεον.
Είναι βιωματικό; Μέσα στο βιβλίο υπάρχουν σκέψεις και συναισθήματα απέναντι στους δικούς σου γονείς ή του παιδιού σου απέναντί σε σένα και τον πατέρα του;
Ειναι απολύτως αυτο που περιγραφεις! Μεσα στις 40 αυτές σελίδες προσπάθησα να συγκεντρώσω οσα εγώ αισθανόμουν ως μικρή Εύη και ήθελα να εκφράσω στους δικούς μου γονείς… Συγχρόνως, αποτυπωσα οσα μου εχει συζητήσει ο δικός μου γιος τα τελευταία 12 χρόνια, που έχουμε ζήσει μαζι απο την ημέρα της γέννησής του, αλλα και οσα εχω ακούσει από φίλους, από ψυχολόγους, ως δημοσιογράφος, αλλά και ως ανθρωπος, που προσπαθεί να αφουγκράζεται, … «κρυφακούγοντας» τα συναισθήματα μικρών και μεγάλων. Αυτο, νομίζω πως ειναι και το μυστικό του βιβλίου αυτού… οτι εχει γραφτεί με αληθινά συναισθήματα, με την αναγκαία ενσυναίσθηση για όσες απαντήσεις χρειαζεται στο μυαλουδακι του ενα μικρό παιδι, αλλά και με απόλυτη κατανόηση για καθε ενοχή των γονέων απέναντι στο παιδί τους, είτε το παραδεχόμαστε είτε οχι…
Ποιο είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει ένας γονιός στο παιδί του; Τελικά υπάρχει μυστικό και συνταγή, για να μεγαλώσουμε ευτυχισμένα παιδιά;
Αντιμετωπίζοντας όλες αυτές τις αλήθειες, που έγραψα μέσα στο βιβλίο, συνειδητοποίησα πως τελικά τα παράπονα και οι ανάγκες των παιδιών είναι διαχρονικά ίδιες, με ελάχιστες παραλλαγές. Και η λύση, κατ’ επέκταση, είναι πάντα η αγάπη και η ειλικρινής επικοινωνία. Λάθη θα κάνουμε, είμαστε κανονικοί άνθρωποι με όλους τους προγραμματισμούς, τους φόβους τις ανάγκες και τις προσκολλήσεις μας. Σκοπός είναι να αναγνωρίζουμε πότε έχουμε αδικήσει το παιδί μας, να ζητάμε συγγνώμη και να του μιλάμε ανοιχτά και όχι με άγχος να δείξουμε αγέρωχοι και με πυγμή. Μόνο έτσι θα μεγαλώσουμε ασφαλή παιδιά, με πολύ λιγότερους φόβους και συμπλέγματα, άρα και με προοπτικές να γίνουν αληθινά ευτυχισμένα.