Αν έχεις διαβάσει κάποιο από τα βιβλία του, τότε σίγουρα ξέρεις. Κι αν είσαι follower του στα social, ξέρεις ακόμα καλύτερα. Ο Αύγουστος, ως γνήσιος ακτιβιστής, μιλά πάντα μα πάντα ανοιχτά με σύμμαχο τη μοναδική και χαρισματική του γραφή χωρίς φόβο ή προκαταλήψεις. Πώς θα μπορούσαμε, λοιπόν, να μη σου χαρίσουμε τις απόψεις του για τον κοινωνικό ρατσισμό, ένα θέμα που πρόσφατα αναδύθηκε δυστυχώς και πάλι σε αυτόν τον κόσμο, που αιώνες τώρα παλεύει για τα αυτονόητα; Ο κοινωνικός ρατσισμός είναι πολυδιάστατος και αφορά όλους μας, προφανώς σε διαφορετικά επίπεδα. Αυτό, κι όχι μόνο, μάς υπενθυμίζει ο Αύγουστος μέσα από τις προσωπικές του εμπειρίες. Ας μην ξεχνάμε, εξάλλου, ότι είναι αυτές ακριβώς – οι εμπειρίες – που διαμορφώνουν συνειδήσεις.
Αύγουστε, σε ποια ηλικία κατάλαβες ή βίωσες για πρώτη φορά εσύ προσωπικά τον κοινωνικό ρατσισμό;
Στο Λύκειο έτρωγα περιστασιακά κράξιμο ως αδελφή. Ήταν δυσάρεστο, σαφώς, αλλά μπορούσα να το αντιπαρέλθω, επειδή είχα υπερτροφικό εγώ και πολλή αγάπη απ’ το σπίτι. Ένα πιο ευάλωτο παιδί στη θέση μου μπορεί να καταστρεφόταν.
Ποιο πρόσωπο σού δίδαξε την ισότητα των ανθρώπων σε όποια ομάδα ή κατηγορία κι αν ανήκουν; Και αποτέλεσε έμπνευση για εσένα;
Ο Χατζιδάκις. Η σκέψη πως αυτός ο σπουδαίος, χαρισματικός άνθρωπος, μπορούσε να υπομένει την κακόψυχη στενομυαλιά του κόσμου – αρκεί να σκεφτεί κανείς τον οχετό της Αυριανής – συνεχίζοντας να μεγαλουργεί, ήταν τρομερή παρηγοριά.
Τι πιστεύεις ότι δυσκολεύει – ανά τους αιώνες – τους ανθρώπους στο διαφορετικό και ως εκ τούτου τούς οδηγεί στον ρατσισμό; Γιατί πιστεύεις ότι χρειάστηκαν τόσες εκατοντάδες χρόνια για να κατανοήσουμε τα αυτονόητα; Ότι όλοι είμαστε ίσοι;
Το ανοίκειο τρομάζει – είτε μιλάμε για το χρώμα του δέρματος, είτε για την ερωτική φύση. Ο πολιτισμός, υποτίθεται, οφείλει να εξαλείφει τέτοιες πρωτόγονες φοβικές, μισανθρωπικές αντιδράσεις. Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη – κι ούτε πρόκειται να συμβεί – αυτόματα. Χρειάζεται αγώνας – διαρκής, λυσσαλέος αγώνας.
Πόσο σε θλίβει το γεγονός πως επιβεβαιώνεται ότι ο ρατσισμός όχι μόνο υποβόσκει αλλά και ξεσπά εν έτει 2020;
Όταν πλήττονται ανθρώπινα δικαιώματα, όταν δολοφονούνται άνθρωποι εν ψυχρώ, σε κοινή θέα, η μελαγχολία για την κατάντια τής condition humaine είναι πολυτέλεια.
Τα τελευταία γεγονότα στην Αμερική θεωρείς ότι είναι μια βραδυφλεγής βόμβα;
Διόλου βραδυφλεγής – στα μούτρα όλων μας σκάει κάθε τόσο.
Κοινωνικός ρατσισμός δεν είναι μόνο εκείνος σε επίπεδο φυλής ή χώρας. Το ξέρουμε όλοι αυτό. Θεωρείς ότι οι ψυχικές παθήσεις αντιμετωπίζονται με έναν σιωπηλό ρατσισμό; Συνεχίζει να υπάρχει περιθωριοποίηση και αποκλεισμός;
Το στίγμα της ψυχικής νόσου είναι μακραίωνο βασανιστήριο. Στις μέρες μας, ωστόσο, οι ψυχωσικοί δεν κατακρεουργούνται με λοβοτομές – ενώ σε άλλα επίπεδα θεμελιωδών δικαιωμάτων, η βία είναι συνεχής και δολοφονική.
Η ομοφυλοφιλία σήμερα. Δεν χρειάζεται κανείς να κρυφτεί από αυτήν. Θεωρείς ότι είναι η καλύτερη εποχή που θα μπορούσε να ζει κάποιος ως ομοφυλόφιλος σε σχέση με το παρελθόν;
Όσο κι αν υποφέρουν άνθρωποι σε βάρβαρα καθεστώτα – ας σκεφτούμε, λόγου χάρη, τους Τσετσένους, που ζουν σε μια κοινωνία επισήμως ‘απαλλαγμένη’ απ’ το μικρόβιο της ομοφυλοφιλίας – ποτέ άλλοτε οι ομοφυλόφιλοι δεν ήταν τόσο ελεύθεροι όσο σήμερα.
Οι Έλληνες… θεωρείς ότι είναι ρατσιστές;
Η Χρυσή Αυγή δεν μπήκε από τούνελ στη Βουλή. Απ’ την άλλη, ο ρατσισμός δεν είναι εθνικό χούι.
Ο σκύλος σου, που τόσο έχουμε αγαπήσει όλοι παρακολουθώντας στα social τη σχέση που έχεις μαζί του, δεν είναι ράτσας… είναι ημίαιμος. Ποια η σχέση σου με τα κατοικίδια γενικότερα;
Μεγάλωσα με αδέσποτα και τα λατρεύω. Η χαρά, η αγάπη που λαβαίνεις δεν συγκρίνεται με τίποτα.
Πες μου ποιο θεωρείς το μεγαλύτερο προτέρημα ενός σκύλου στη σχέση του με τον άνθρωπο. Σε τι πιστεύεις ότι είναι ανώτερη η σκυλίσια… ψυχή;
Ανήκουμε σε διαφορετικά είδη, κι ωστόσο συμβιώνουμε σαν να είμαστε το ίδιο ζώο. Η δύναμη αυτής της αγάπης είναι μεγαλειώδης.
Ο Αύγουστος Κορτώ (ψευδώνυμο του Πέτρου Χατζόπουλου) είναι συγγραφέας και μεταφραστής. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στην Ιατρική σχολή του ΑΠΘ, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Εκτός από μυθιστορήματα, έχει γράψει ποιήματα, θεατρικά, παιδικά έργα και μεταφράζει κυρίως σύγχρονη αμερικανική πεζογραφία. Έγραψε ακόμη το σενάριο και τη μουσική της ταινίας Τεστοστερόνη του Γιώργου Πανουσόπουλου. Είναι, επίσης, παραγωγός σε διαδικτυακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. «O γιος της Τζοκόντα», «Ο άνθρωπος που έτρωγε πολλά»,«Φωτιά στα Σαββατόπαχα»,«To βιβλίο της Κατερίνας», «Ρένα», “Σκυλίσια ψυχή”, είναι μερικά από τα πιο γνωστά best seller βιβλία του. Το τελευταίο του βιβλίο “Δέσποινα» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη.