Thrive Global: Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις μόλις ξυπνήσεις και το τελευταίο πριν κοιμηθείς;

Αντώνης Βλοντακης: Τρώω ένα γρήγορο πρωινό και πηγαίνω τα παιδιά μου σχολείο. To βράδυ χαλαρώνω στον καναπέ με τη γυναίκα μου.

TG: Με τον ύπνο έχεις καλή σχέση;

ΑΒ: Όχι δεν έχω καθόλου καλή σχέση με τον ύπνο. Κοιμάμαι πάρα πολύ λίγο, περίπου 5 ώρες την ημέρα. Κοιμάμαι αργά και ξυπνάω από μόνος μου πολύ νωρίς. Βέβαια μέσα στη μέρα υπάρχουν ώρες που νιώθω κουρασμένος οπότε αν μπορώ φροντίζω να κοιμάμαι έστω και για λίγο.

TG: Τι σου δίνει ενέργεια για να φέρεις εις πέρας την μέρα σου;

Πάντα αναζητώ την επικοινωνία με τους ανθρώπους εκείνους που νιώθω πολύ κοντά μου και ξέρω ότι θα με ανεβάσουν ψυχολογικά.

TG: Προσέχεις τη διατροφή σου;

ΑΒ: Σε γενικές γραμμές ναι γιατί όταν τρώω σωστά έχω και περισσότερη ενέργεια και ευεξία. Υπάρχουν όμως και περιόδοι της ζωής μου που χαλαρώνω λίγο παραπάνω και κάνω και τις ατασθαλίες μου.

TG: Έχεις μικρά μυστικά που σε βοηθούν να βρίσκεις λύσεις σε καθημερινά προβλήματα;

ΑΒ: Αν και δεν είμαι καθόλου οργανωτικός με την κλασική έννοια δεν ξεχνάω τίποτα και με το που ξεκινάει η μέρα μου ξέρω και ορίζω τι έχω να κάνω. Διαχειρίζομαι τα πάντα μέσα στο μυαλό μου και θέτω τις προτεραιότητές μου ανάλογα με τις υποχρεώσεις μου.

TG: Αν κάτι πάει στραβά πως διαχειρίζεσαι την αποτυχία;

ΑΒ: Ψύχραιμα. Μέσα στο πρόγραμμα είναι και αυτό. Πέφτω και ξανασηκώνομαι. Δεν τρέχει τίποτα.

TG: Πόσο σε έχει βοηθήσει ο αθλητισμός σε αυτό;

ΑΒ: Όσον αφορά στον πρωταθλητισμό, εκτός του ότι δεν έχεις υπογράψει συμβόλαιο με την επιτυχία και άρα η αποτυχία είναι πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου, βρίσκεσαι συνεχώς σε μια διαρκή αναμέτρηση με τον εαυτό σου και τα όρια σου. Εξάλλου μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορείς να είσαι πρωταθλητής. Τώρα ο αθλητισμός γενικότερα μόνο οφέλη μπορεί να προσφέρει και προσωπικά έχει διαμορφώσει πολλά θετικά κομμάτια του χαρακτήρα μου όπως είναι η διαχείριση της αποτυχίας, η επιμονή, η υπομονή, η αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων σε όλους τους τομείς της ζωής. Γι’ αυτό και ο αθλητισμός – όχι ο πρωταθλητισμός- είναι απαραίτητος από μικρή ηλικία αλλά και σε κάθε ηλικία γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος εκτόνωσης και εκγύμνασης όχι μόνο του σώματος αλλά και του μυαλού.

TG: Η γυμναστική λοιπόν υπάρχει ακόμα στη ζωή σου.

ΑΒ: Πάντα θα υπάρχει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Έχω μια καρδιά που έχει δουλέψει σε πολύ έντονους ρυθμούς και δεν γίνεται ξαφνικά να εγκαταλείψω εντελώς την άσκηση και ούτε και θέλω γιατί όπως είπα και πριν είναι η εκτόνωσή μου. Συνεπώς εκτός από πόλο παίζω μπάλα, μπάσκετ, τέννις, βόλευ και γενικά διάφορα άθληματα ανάλογα με τη διάθεσή μου.

TG: Πόσο δύσκολο είναι να βρεις την ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και την επαγγελματική σου ζωή;

ΑΒ: Προσωπικά νομίζω ότι τα έχω καταφέρει μια χαρά γιατί από μικρός ήξερα τι ήθελα να κάνω τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική μου οπότε μπόρεσα και τα συνδύασα με επιτυχία. Μεγάλωσα σε μία πολύ δεμένη οικογένεια και πάντα ηθελα να παντρευτώ και να κάνω παιδιά νέος. Παντρεύτηκα στα 28 μου και στα 31 μου είχα ήδη 2 παιδιά. Σήμερα νιώθω πολύ τυχερός που είμαι ακόμα με τη γυναίκα μου και έχουμε 3 υπέροχα παιδιά. Σαφώς βέβαια δεν είναι εύκολο να είσαι πάντα δίπλα στην οικογένειά σου όσο θα ήθελες αλλά οι ενοχές δεν βοηθούν. Κάνω την αυτοκριτική μου και όταν νιώθω ότι κάπου ίσως είμαι λάθος, προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος.

TG: Τι κάνεις πριν από μια σημαντική απόφαση ή ένα σημαντικό γεγονός;

ΑΒ: Ευτυχώς έχω πολύτιμο σύμβουλο και συμπαραστάτη τη γυναίκα μου η οποία είναι ένας άνθρωπος που πάντα με ωθεί να πάρω το ρίσκο και να τολμήσω να κάνω ένα βήμα παραπέρα. Είναι η κινητήριος δύναμή μου για να κάνω πολύ περισσότερα από όσα συχνά νομίζω ότι μπορώ.

TG: Αν αναπάντεχα βρεις 15 λεπτά μέσα στη μέρα σου τι κάνεις;

ΑΒ: Κάθομαι μόνος μου, χαλαρώνω και πίνω έναν καφέ. Όπου και αν είμαι. Αν μάλιστα μπορώ να συναντήσω και κάποιον φίλο είναι το ιδανικό.

TG: Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες εξουθενωμένος; Πως το αντιμετώπισες;

ΑΒ: Πρόσφατα σε ένα τουρνουά υδατοσφαίρισης στο οποίο ως προπονητής είχα να διαχειριστώ και να βάλω σε τάξη 25 παιδιά ηλικίας 10-12 ετών με εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες το καθένα. Όχι απλά δεν ήταν εύκολο αντίθετα ήταν απόλυτα εξουθενωτικό. Αλλά επειδή είναι ένα στοίχημα για μένα και δεν έχω μάθει να εγκαταλείπω τους στόχους μου νομίζω ότι ήταν μια εμπειρία που όχι μόνο θα με φέρει πιο κοντά στον στόχο μου αλλά θα με κάνει και καλύτερο ως άνθρωπο.

TG: Πως διαχειρίζεσαι λοιπόν μια κακή μέρα;

Προσπαθώ να παραμένω ψύχραιμος και να βλέπω τα πράγματα αντικειμενικά μπαίνοντας στη σκέψη των άλλων. Αν χρειαστεί, απομονώνομαι για λίγο προκειμένου να ηρεμήσω και να σκεφτώ πιο καθαρά.

TG: Υπάρχει κάποιο βιβλίο που σου έχει αλλάξει τη ζωή;

ΑΒ: Όχι κάποιο συγκεκριμένο αλλά πολλά μαζί. Γενικά μου αρέσει να διαβάζω και να ενημερώνομαι. Συλλέγω πληροφορίες και απόψεις δημιουργώντας στο τέλος μια δική μου γνώμη ανάλογα με το τι μου ταιριάζει και τι όχι.

TG: Με το κινητό σου τι σχέση έχεις;

ΑΒ: Δυστυχώς πολύ καλή! Θα έλεγα ότι είναι η προέκταση του χεριού μου. Το έχω συνεχώς μαζί μου από το πρωί που ξυπνάω μέχρι το βράδυ που πέφτω για ύπνο και το βάζω δίπλα μου. Ξέρω όμως ότι είναι υπερβολικό και πρέπει να βάλω όρια στη χρήση γιατί πλέον αποτελώ παράδειγμα και για τα παιδιά μου. Οπότε αν δεν γίνω εγώ καλύτερος δεν μπορώ να έχω αντίστοιχες απαίτησεις από εκείνα.

TG: Με τα social media;

ΑΒ: Έχω καλή σχέση αλλά όχι τόσο εθιστική. Ασχολούμαι κυρίως με το instagram και σερφάρω σε διάφορα site για να ενημερώνομαι.

TG: Έχεις κάποιο μότο που ακολουθείς στη ζωή σου γιατί σου δίνει δύναμη ή σε ηρεμεί;

«Όξω νου» Η φράση αυτή με βοηθάει να υιοθετώ μια στάση ζωής που πρεσβεύει πως ό,τι δύσκολο ή άσχημο και αν συμβαίνει στη ζωή σου, πρέπει να μάθεις να το αντιμετωπίζεις και να προχωράς παρακάτω με καθαρό μυαλό.

Διάβασε ακόμα:

Μιχάλης Σεΐτης: «Εμείς Βάζουμε Τα Όρια Στον Εαυτό Μας Και Μόνο Εμείς Μπορούμε Να Τα Ξεπεράσουμε»

Φωτεινή Γεωργίου: «Πρέπει Να Προχωράμε Μπροστά Ό,τι Και Να Γίνει… Η Ζωή Είναι Δρόμος Μιας Κατεύθυνσης!»