Στα επόμενα 3 λεπτά θα μάθεις:
– Πόσες κουταλιές γλυκού αρκούν για να πάρεις τη γεύση που επιθυμείς.
– Γιατί το “μείνει μακριά από τη ζάχαρη” δεν αποτελεί απαράβατο κανόνα.
Η αίσθηση που μου δίνουν γενικά οι διαιτολόγοι είναι ότι είναι γεμάτοι όρια και ακολουθούν αυστηρά τους κανόνες πειθαρχίας σε ότι αφορά στη διατροφή. Μετρούν θερμίδες, υπολογίζουν τα γραμμάρια, βάζουν μέτρο σε λιπαρά και ποσότητες. Ή το χειρότερο: σου λένε να αποφύγεις συγκεκριμένα αγαπημένα τρόφιμα, όπως για παράδειγμα τη ζάχαρη και τα γλυκά, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη ότι απέναντί τους μπορεί να είναι κάποιος που αν του πεις «μη» και «όχι» απλά του εντείνεις την επιθυμία.
Μήπως όμως τελικά είναι λάθος όλα όσα κάποιοι πιστεύουμε για τους διαιτολόγους; Ε, λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι μπορείς να αναθεωρήσεις κι εσύ τις απόψεις σου μαζί μου, καθώς πρόσφατα διαπίστωσα ότι μία από τις πιο περίφημες και διαδεδομένες διατροφικές συστάσεις, το «μείνε μακριά από τη ζάχαρη», δεν αποτελεί απαράβατο διαιτολογικό κανόνα. Γι’ αυτό σου συστήνω τον διαιτολόγο που όχι μόνο παραδέχεται ότι τρώει γλυκά, αλλά εξηγεί πώς και γιατί αυτά μπορούν να αποτελούν μέρος ενός υγιεινού διαιτολογίου, ακόμα και στην περίπτωση που θέλουμε να χάσουμε βάρος. Ο Αναστάσιος Παπαλαζάρου έρχεται να απενοχοποιήσει τη σχέση μας με τη ζάχαρη απαντώντας με ισχυρά επιχειρήματα στις ερωτήσεις μου:
Τελικά δε φταίει για όλα η ζάχαρη;
Πρόκειται για ένα διατροφικό ταμπού που διαιωνίζεται εδώ και πολλές δεκαετίες. Οι ρίζες του κρύβονται πίσω, στα μέσα του περασμένου αιώνα περίπου, όπου «δαιμονοποιήθηκαν» αρχικά τα λιπαρά και μετά η ζάχαρη ως τα συστατικά που μας παχαίνουν. Επομένως, ήρθαν στην επιφάνεια κι απέκτησαν μεγάλη διασημότητα οι υπερπρωτεϊνικές δίαιτες (κυρίως τη δεκαετία του 70), με αποτέλεσμα να περιθωριοποιηθούν συστατικά όπως το αλεύρι, τα λιπαρά και η ζάχαρη. Επακόλουθα, τα γλυκά, που ουσιαστικά αποτελούν συνδυασμό των παραπάνω, περιορίστηκαν ή/και αποκλείστηκαν όχι μόνο από προγράμματα απώλειας βάρους, αλλά κι από το πλαίσιο ενός υγιεινού διατροφικού πλάνου. Τι κι αν από τότε πολυάριθμες μελέτες ήρθαν στην επιφάνεια, αναδεικνύοντας ότι τα λιπαρά έχουν θέση σε μια δίαιτα ελέγχου βάρους (πχ μεσογειακή δίαιτα), τι κι αν αποδείχθηκε ότι η ζάχαρη φυσικά και πρέπει να υπάρχει σε ένα διαιτολόγιο περιοριστικών θερμίδων, αρκεί φυσικά οι συνολικά προσλαμβανόμενες θερμίδες να είναι ελεγχόμενες….το κακό είχε γίνει.
Τα γλυκά όχι μόνο δεν απαγορεύονται σε μια δίαιτα, αλλά «επιβάλλονται», ειδικά σε ορισμένους τύπους διαιτώμενων.
Δηλαδή, μπορεί κάποιος ενώ κάνει δίαιτα να τρώει γλυκά;
Τα γλυκά μέχρι και σήμερα θεωρούνται από πολλούς ότι δεν έχουν θέση σε μία δίαιτα ελέγχου βάρους. Η σύγχρονη προσέγγιση της απώλειας βάρους, μέσα από το πρίσμα της σταδιακής τροποποίησης συμπεριφοράς, διατείνεται ότι τα γλυκά όχι μόνο δεν απαγορεύονται σε μια δίαιτα, αλλά «επιβάλλονται», ειδικά σε ορισμένους τύπους διαιτώμενων, αρκεί φυσικά να εντάσσονται σε ένα καλά σχεδιασμένο διαιτολόγιο.
Επομένως κι εσύ ο… διαιτολόγος τρως γλυκά;
Φυσικά και τρώω γλυκά. Το επιδόρπιο, μετά το κυρίως γεύμα, μου δίνει την αίσθηση του ολοκληρωμένου γεύματος και ποτέ δεν λείπει από το διαιτολόγιό μου. Ωστόσο προσπαθώ να διατηρώ 4 βασικούς κανόνες:
1.Όταν το κυρίως γεύμα είναι ιδιαίτερα θερμιδογόνο (πχ μουσακάς, μπριζόλα με πατάτες, μακαρόνια με κιμά), φροντίζω να έχω ένα ελαφρύτερο γλυκό όπως γλυκό του κουταλιού, ζελέ light με γιαούρτι, παγωτό σορμπέ ή γιαούρτι άπαχο με μέλι. Όταν, όμως, το φαγητό μου είναι θερμιδικά ελαφρύτερο (πχ. λαδερό, όσπρια, ψάρι με πουρέ ή ρύζι), τότε δοκιμάζω σοκολατόπιτα, κέικ, ρυζόγαλο, παστέλι ή ένα κομμάτι σοκολάτας.
2.Αποφεύγω να τελειώνω τη μερίδα γλυκού που μου σερβίρεται, καθώς 2-3 κουταλιές αρκούν για να πάρω τη γεύση που θέλω. Γι΄αυτό συνηθίζω μοιράζομαι τα γλυκά των εστιατορίων ή προσπαθώ να περιορίζομαι σε μια κουταλιά από τα κοινά επιδόρπια του τραπεζιού.
3.Προετοιμάζομαι για το γλυκό του εστιατορίου. Γνωρίζοντας ότι μπορεί, για παράδειγμα, κάποιο εστιατόριο να φημίζεται για την σοκολατόπιτά του, προσέχω τις επιλογές των ορεκτικών και του κυρίως πιάτου, ώστε να απολαύσω το αγαπημένο μου γλυκό στο τέλος. Είμαι επομένως προνοητικός.
4.Στο σπίτι υπάρχει σχεδόν πάντα ένα «σπιτικό» γλυκό. Muffins με ξηρούς καρπούς και σοκολάτα, μπάρες δημητριακών με σταφίδες και ξηρούς καρπούς, καθώς και σοκολάτα με υψηλό ποσοστό κακαόμαζας. Ωστόσο, το αγαπημένο μου, που όποτε βρίσκω την ευκαιρία το «τιμώ» δεόντως, είναι η παραδοσιακή βαρβάρα, ένα γλυκό με βάση το σιτάρι, το αλεύρι, τις σταφίδες, τα καρύδια, την αμυγδαλόψιχα, το σουσάμι και το ρόδι. Όπως καταλαβαίνεις, δεν πειράζει να φας ένα γλυκάκι.
Ο Δρ. Αναστάσιος Παπαλαζάρου είναι Διαιτόλογος – Διατροφολόγος, πτυχιούχος και διδάκτορας του Τμήματος Διατροφής και Διαιτολογίας του Χαροκοπείου πανεπιστημίου. Το προσωπικό του ενδιαφέρον τόσο επαγγελματικά όσο και ερευνητικά έχει να κάνει με την εφαρμογή μοντέλων τροποποίησης συμπεριφοράς στον έλεγχο βάρους. Ασκεί το επάγγελμα του διαιτολόγου περισσότερο από 20 χρόνια, ενώ παράλληλα είναι ο επιστημονικός διευθυντής της εταιρείας παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών nutrimed. Συμμετέχει ως ομιλητής σε πολλά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει συμμετάσχει ως επιστημονικός συνεργάτης και τα τελευταία χρόνια ως συμπαρουσιαστής σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές με θέματα υγείας, ευεξίας και διατροφής. Επίσης είναι συγγραφέας διαφόρων βιβλίων διατροφής.
Διάβασε ακόμα:
Τι Τρώει Για Πρωινό Ο Γνωστός Διαιτολόγος Kωνσταντίνος Ξένος;