Η Μεγάλη Παραίτηση, έχει οδηγήσει στη Μεγάλη Επαναξιολόγηση σχετικά με τον τρόπο που ζούμε και εργαζόμαστε. Οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν απλά τις δουλειές τους – επαναξιολογούν τι θέλουν από τη ζωή τους. Εγκαταλείπουν μία κουλτούρα “workism”: της αντίληψης που επικρατεί, σύμφωνα με την οποία καθοριζόμαστε κυρίως από τη δουλειά μας και οτιδήποτε άλλο – για παράδειγμα η ζωή – πρέπει να ταιριάξει στο μικρό κομμάτι που απομένει. Και αντιλαμβάνονται πόσο ξεπερασμένος είναι ο τρόπος σκέψης αναφορικά με την προσωπική και επαγγελματική ζωή.
Ναι, η δουλειά είναι σημαντική. Μπορεί να μας δώσει νόημα και σκοπό. Και είναι απαραίτητο κομμάτι μίας ζωής γεμάτη ευημερία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να παίρνει τη θέση της ζωής.
Έχει έρθει η στιγμή να μιλήσουμε για την προσωπική και επαγγελματική ζωή σαν σύνολο. Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε είναι πολύ σημαντικές. Στα χρόνια πριν την πανδημία, μιλούσαμε για την δουλειά με πολεμικούς όρους (!) να συντίψουμε ή να νικήσουμε τους ανταγωνιστές. Αυτό οδήγησε σε μία τάση “η ταν ή επί τας”, το οποίο με τη σειρά του καλλιέργησε το burnout. Όπως και επίσης τον μύθο αναφορικά με την ισορροπία προσωπικής και επαγγελματικής ζωής.
Η αλήθεια είναι ότι η προσωπική και επαγγελματική ζωή βρίσκονται στην ίδια πλευρά, επομένως δεν χρειάζεται να ισορροπήσουν. Ευημερούν (ή όχι) μαζί, αυξάνοντας την συνολική μας ευεξία και την αποδοτικότητά μας. Πιστεύοντας ότι αυτά τα δύο μπορούν να εξισορροπήσουν, και πως όταν επιτύχουμε αυτήν την ισορροπία, τότε μπορούμε να τα έχουμε όλα, είναι η συνταγή που μας οδηγεί σε σίγουρη επιτυχία. Από την άλλη, η ενσωμάτωση προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, βασίζεται στην ιδέα ότι όταν είμαστε ο εαυτός μας στη δουλειά – είτε δουλεύουμε από το γραφείο, είτε από το σπίτι – δεν χρειάζεται να επιλέξουμε μεταξύ μίας επιτυχημένης καριέρας και μίας ευτυχισμένης προσωπικής ζωής.
Η δουλειά και η ζωή μας έχουν ενσωματωθεί. Και θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε προκειμένου να διορθώσουμε ένα λανθασμένο εργασιακό σύστημα που οδηγούσε στην εξουθένωση. Γιατί οι εργαζόμενοι ήταν εξουθενωμένοι. Ακόμα και πριν την πανδημία, βρισκόμασταν στη μέση μίας διαρκώς αυξανόμενης επιδημίας άγχους και επαγγελματικής εξουθένωσης. Το 2019, ακριβώς 10 μήνες πριν την έναρξη της πανδημίας, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είχε χαρακτηρίσει επίσημα το burnout ως μία κρίση στο περιβάλλον εργασίας.
Την ίδια στιγμή, η Μεγάλη Παραίτηση συνεχίζεται με ένα νέο ρεκόρ αριθμών , καθώς 4.5 εκατομμύρια εργαζόμενοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους τον περασμένο Νοέμβριο. Ανάμεσα στις κυριότερες αιτίες είναι το burnout και η αναζήτηση περισσότερης ευελιξίας. Σύμφωνα με πρόσφατη παγκόσμια έρευνα, του Future Forum, το 76% των εργαζομένων θέλει περισσότερη ευελιξία αναφορικά με το πού εργάζονται και το 93% περισσότερη ευελιξία αναφορικά με το πότε εργάζονται. Πίσω από αυτήν την ευελιξία κρύβεται η επιθυμία για επαναρύθμιση της σχέσης μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής. Αυτό βρίσκεται στον πυρήνα της Μεγάλης Επαναξιολόγησης. Οι άνθρωποι θέλουν η ζωή τους να προηγείται.
Μπροστά σε αυτή την αλλαγή νοοτροπίας, οι προοδευτικές εταιρείες επαναπροσδιορίζουν την προσέγγισή τους αναφορικά με την ευεξία. Η ευεξία δεν αποτελεί πλέον προνόμιο, ούτε κάτι που πρέπει να χωρέσει στο προγραμμά μας – αν το επιτρέπει η δουλειά. Η ενσωμάτωση προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, σημαίνει να ενσωματώσουμε την ευεξία και στην δουλειά. Θα πρέπει επομένως να την αντιλαμβανόμαστε σαν ένα σετ βασικών αρχών, πάνω στις οποίες πρέπει να χτίζουμε την ημέρα μας. Ξεκινάει με το να ρωτήσουμε τον εαυτό μας ποια είναι τα πράγματα τα οποία δεν διαπραγματευόμαστε, ποια είναι τα απαραίτητα συστατικά της ζωής μας που μας κάνουν αυτό που είμαστε και το ποιοι θέλουμε να γίνουμε και ποια είναι εκείνα που μας επιτρέπουν να είμαστε η κλάυτερη εκδοχή του εαυτού μας.
Σε έναν κόσμο ενσωμάτωσης προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, επαναπροσδιορίζουμε την έννοια της επιτυχίας για τον εαυτό μας. Όπως αναφέρει ο Adam Grant σε άρθρο στην The Wall Street Journal, “για πολλές γενιές, οργανώναμε τις ζωές μας γύρω από τη δουλειά μας. Οι δουλειές μας καθόριζαν το πού φτιάχναμε τα σπίτια μας, το πότε θα βλέπαμε την οικογένειά μας και τι θα μπορούσαμε να χωρέσουμε στο μεσοδιάστημα. Ίσως ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να προγραμματίζουμε τις δουλειές μας γύρω από τη ζωή μας”.
Και όπως δείχνει η Μεγάλη Παραίτηση, εκατομμύρια ατόμων συμφωνούν με αυτό. Η ενσωμάτωση προσωπικής και επαγγελματικής ζωής αποτελεί ένα γενικό πλαίσιο, γύρω από το οποίο μπορούμε να χτίσουμε έναν τρόπο ζωής και δουλειάς έτσι ώστε να μπορούμε να ευημερούμε πραγματικά.
