Είναι γνωστό ότι, παρά τις εξαιρετικές και συντεταγμένες προσπάθειες της τελευταίας τριετίας, η ελληνική αγορά εργασίας συνεχίζει να αποτελεί ένα από τα κυριότερα ζητήματα που κάνουν σκεπτικούς αρκετούς επενδυτές – ξένους και Έλληνες.
Οι εταιρείες δυσκολεύονται να βρουν τους κατάλληλους εργαζόμενους – και όχι γιατί όλοι οι υποψήφιοι είναι απασχολημένοι. Η ανεργία έπεσε στο 12,5%, αλλά όχι τόσο χαμηλά που θα δικαιολογούσε την έλλειψη κατάλληλων υποψηφίων. Οι άνεργοι, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, τον περασμένο Απρίλιο ήταν 587.595, αλλά στον ΟΑΕΔ οι εγγεγραμμένοι άνεργοι ανέρχονται στους 919.236, με το 58% να είναι μακροχρόνια άνεργοι.
Βρισκόμαστε μπροστά στο Παράδοξο των Ταλέντων, που με την πανδημία και τις νέες συνθήκες στην αγορά έχει γίνει πιο έντονο: από τη μία οι εργοδότες δεν βρίσκουν αυτό που θέλουν και από την άλλη οι εκτός αγοράς εργασίας παραμένουν σε διψήφια νούμερα. Το ανθρώπινο δυναμικό, με προσόντα και δεξιότητες που αναζητούν οι εργοδότες, δεν επαρκεί για να καλύψουν τις ανοικτές θέσεις – αλλά και τις λανθάνουσες που δεν τολμούν να αγγίξουν. Κι έτσι οι εταιρείες παραμένουν εγκλωβισμένες με χαμηλότερη μεγέθυνση, μικρότερη παραγωγικότητα και ασθενική ανταγωνιστικότητα.
Οι επενδυτές και όσοι μελετούν τις διεθνείς επετηρίδες ανταγωνιστικότητας των χωρών προκειμένου να επιλέξουν νέους γεωγραφικούς προορισμούς μετά την πανδημία, την ενεργειακή κρίση και τον πόλεμο, απαιτούν από τις κυβερνήσεις βιώσιμες λύσεις σε προβλήματα όπως το δημογραφικό, η έλλειψη δεξιοτήτων, η υποβαθμισμένη επαγγελματική εκπαίδευση. Προβλήματα στα οποία η Ελλάδα καταγράφει επί χρόνια τις χειρότερες επιδόσεις.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Ελληνο-Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, προκειμένου να ενισχύσει και να εμπλουτίσει τον υπάρχοντα μηχανισμό αναζήτησης αναγκών, αναζήτησε και βρήκε τα ευήκοα ώτα της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) και προωθούν από κοινού το «Ερωτηματολόγιο ανίχνευσης αναγκών των επιχειρήσεων για τις δεξιότητες στη νέα πραγματικότητα».
Το ερωτηματολόγιο αυτό είναι το πρώτο στάδιο υλοποίησης ενός μεγαλύτερου Μνημονίου Κατανόησης και Συνεργασίας μεταξύ των δύο φορέων. Αλλά η αρχή είναι το ήμισυ του παντός!
Ας προσπεράσουμε την κοινότοπη και μη εποικοδομητική τοποθέτηση «έχουν γίνει κι άλλες προσπάθειες και τίποτα δεν ευοδώθηκε». Η προσπάθεια αυτή αποδεικνύει ότι όταν θέλουμε και έχουμε την τεχνογνωσία, μπορούμε να διαμορφώσουμε κάτι σημαντικό και ουσιαστικό.
Ο χρόνος για να ανταποκριθούμε σε μια τέτοια προσπάθεια –ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας- μπορεί να βρεθεί και είναι ευθύνη όλων μας, και όχι μόνο του Τμήματος Ανθρώπινου Δυναμικού, να γίνουμε συνδιαμορφωτές της προοπτικής μας.
Είναι επιτακτική και αναγνωρισμένη ανάγκη όλες οι αποφάσεις πολιτικής να βασίζονται και σε πραγματικά δεδομένα, όχι μόνο σε θεωρητικά μοντέλα.
Χρειαζόμαστε, επίσης, κοινές δράσεις και συνεργασίες, όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι θα έχουν την ευθύνη της ποιοτικής υλοποίησης, ώστε να βελτιωθεί και η ποιότητα της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης καθώς και της πιστοποίησης, ώστε να έχουμε και περισσότερο απασχολήσιμο εργατικό δυναμικό και άρα μειωμένη ανεργία και επιχειρήσεις με μεγαλύτερη μεγέθυνση και παραγωγικότητα.
Πώς να σχεδιαστούν σωστά τα προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης όταν ερωτώμεθα και δεν ανταποκρινόμεθα; Πώς σκεπτόμαστε να δώσουμε λύση στο Παράδοξο των Ταλέντων που επικρατεί πάνω από μια 20ετία στη χώρα μας αν εμείς οι ίδιοι δεν συμμετέχουμε ενεργά;
Αρχική δημοσίευση από την Βενετία Κουσία στο epixeiro.gr.