Στα επόμενα 3 λεπτά θα μάθεις:
-Πώς να βρεις χρόνο για να αποφορτιστείς.
-Τι είναι το deep play.
Σε μια εποχή που ο φόβος του «Missing Out» ή αλλιώς του να χάνεις πράγματα, έχει το δικό του καθολικά κατανοητό ακρωνύμιο, η ανακούφιση της ανάπαυσης και της χαλάρωσης δεν θεωρούνται πάντα τόσο εξαιρετικά αξιόλογες, όσο είναι. Αντ ‘αυτού, τείνουμε να πιστεύουμε, μέσω των πανταχού παρόντων smartphone μας, αν όχι και του τεχνητού φωτισμού (που παρακάμπτει τους φυσικούς μας ρυθμούς σώματος), ότι πρέπει να είμαστε συνεχώς διαθέσιμοι για να έχουμε αξία, ότι η κορυφαία παραγωγικότητα και οι επιδόσεις σχετίζονται άμεσα με την φυσική παρουσία και το να αναβάλλεις σημαίνει να χάνεις. Αυτό δεν θα μπορούσε να είναι πιο λάθος. Αντ ‘αυτού, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το να σταματήσεις σημαίνει ότι θα πετύχεις. Και πρέπει να κανονίσουμε την ζωή μας με τέτοιο τρόπο ώστε να το κάνουμε εύκολο.
Και όμως, ίσως ειρωνικά, είναι μια από τις δυσκολότερες καταστάσεις που πρέπει να επιτευχθεί. Πολλοί από εμάς έχουν γίνει «ενσύρματοι» για να ταλαντευόμαστε μεταξύ του ότι είμαστε σε κατάσταση πλήρους εργασίας και είμαστε εξαντλημένοι. Αγκιστρωμένοι με συνεχή κίνηση και την ολοκλήρωση ατελείωτων λιστών υποχρεώσεων, ακινητοποιούμαστε και δεν αισθανόμαστε ενθουσιασμένοι από την προοπτική να κάνουμε κάτι άλλο.
Αυτός όμως, δεν είναι τρόπος να συνεχίσουμε. Παρακάτω θα βρεις έξι τρόποι για να ξεκινήσεις εκ νέου και να ξεκουράζεσαι πραγματικά.
Το φρένο θα σε οδηγήσει στην επιτυχία
Ο κλασικός Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης είπε: «Η φύση απαιτεί όχι μόνο να είμαστε σε θέση να δουλέψουμε καλά, αλλά και να μείνουμε καλά.» Κατάλαβε ότι δεν είμαστε μηχανές ικανές να εργαστούμε 24/7 σαν ρομπότ. Πιέζοντας συνεχώς τους εαυτούς μας για να πετύχουμε ενάντια σε όλες τις πιθανότητες το μόνο που μπορεί να φέρει είναι προβληματισμό. Χρειαζόμαστε χρόνο διακοπής για να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ανθίσει. Πάρτε, για παράδειγμα, αυτό το μεγάλο φιλοσοφικό ερώτημα: Τι κάνει μια ζωή καλή; Για δεκαετίες αυτό έχει οριστεί ως η «επιτυχία», όπου αυτό θεωρήθηκε συνάρτηση του χρήματος, της φήμης ή της εξουσίας. Είναι πάντα μια αποκαλυπτική στιγμή εκείνη που συνειδητοποιούμε ότι κανένα από αυτά δεν εγγυάται κάτι τέτοιο, και στην πραγματικότητα η επιδίωξή τους συχνά διασφαλίζει το αντίθετο. Ωστόσο, ο Αριστοτέλης είπε επίσης: «Η αριστεία δεν είναι ποτέ ατύχημα. Είναι πάντα το αποτέλεσμα της υψηλής πρόθεσης, της ειλικρινούς προσπάθειας και της έξυπνης εκτέλεσης. Αντιπροσωπεύει τη σοφή επιλογή πολλών εναλλακτικών επιλογών – η επιλογή, όχι η τύχη, καθορίζει το πεπρωμένο σας.» Με άλλα λόγια, η απόφαση να ζήσετε μια «καλή ζωή» γεμάτη με ευημερία είναι αποκλειστικά στα χέρια σας.
Η ξεκούραση πρέπει να προγραμματίζεται
Μετά τα παραπάνω, έρχεται το αλλά. . . Δεν θα συμβεί μόνο του. Πρέπει να αδράξεις τη στιγμή και να αποφασίσεις συνειδητά ότι θέλεις – και, το πιο σημαντικό, πρέπει – να συμμετέχεις στην ξεκούρασή σου περισσότερο από ότι θέλεις να κάνεις κάτι άλλο. Καθόρισε μια ώρα κατά την οποία θα σταματήσεις να εργάζεσται, έτσι ώστε να μπορείς να πας σε αυτήν την τάξη ζωγραφικής, ή για έναν σύντομο περίπατο πριν παραλάβεις τα παιδιά ή, ακόμα καλύτερα, για μια βόλτα μετά με τα παιδιά. Η εγγραφή σε μαθήματα είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να αποκτήσεις μια δέσμευση να κάνεις κάτι «άλλο» – επίλεξε κάτι ενδιαφέρον, βρες ένα χρονικό διάστημα που ταιριάζει με τις υπάρχουσες εκκρεμότητές σου και κάνε το. Μπορεί να είναι ένα τεράστιο πρώτο βήμα στην ιεράρχηση του χρόνου για τον εαυτό σου, και μόλις συνειδητοποιήσεις ότι μπορείς πραγματικά να το κάνεις αυτό, ίσως αυτό το χρόνο να τον αξιοποιήσεις για εσένα μακροπρόθεσμα. Βάζοντας τον εαυτό σου πρώτο με αυτόν τον τρόπο, γίνεσαι πιο ικανός να δώσεις στους άλλους αυτό που χρειάζονται. Βρες λοιπόν ένα μικρό χρονικό διάστημα, όσο μικρό και άρχισε να τον αξιοποιείς όσο το δυνατόν περισσότερο.
Κάνε πρώτα το πιο δύσκολο κομμάτι
Όποτε έχουμε μια μακρά λίστα υποχρεώσεων, στο σπίτι ή στη δουλειά, είναι δελεαστικό να κάνουμε πρώτα όλα τα μικρότερα πράγματα, ώστε να νιώσουμε ότι έχουμε επιτύχει κάτι. Εκτός από το ότι δεν λειτουργεί ποτέ γιατί στο πίσω μέρος του υποσυνείδητου μας βρίσκεται η γνώση ότι το δύσκολο email, το δοκίμιο, το άρθρο ή κάτι που πρέπει να επιδιορθωθεί, εξακολουθεί να παραμένει εκεί, περιμένοντας την προσοχή μας. Με την αναβολή, υπονομεύουμε τυχόν συνεχείς προσπάθειες αποτελεσματικότητας, πόσο μάλλον ξεκούρασης, γιατί γνωρίζουμε ότι αυτό είναι το μόνο πράγμα που πρέπει πραγματικά να γίνει. Είναι σαν να αντιμετωπίζουμε έναν φόβο: του δίνουμε πάρα πολύ δύναμη χωρίς να τον αντιμετωπίζουμε. Και τις περισσότερες φορές, μόλις το κάνουμε αυτό, συνειδητοποιούμε ότι τελικά δεν ήταν τόσο τρομακτικό – το αποτέλεσμα του ιατρικού τεστ ήταν αρνητικό ή η εκκρεμότητα δεν ήταν τόσο δύσκολη όσο νομίζαμε. Επιπλέον, μόλις αντιμετωπίσουμε το πιο δύσκολο πράγμα, όλα τα άλλα είναι ευκολότερα! Και ακόμα κι αν αυτό το αποτέλεσμα δεν ήταν θετικό, τώρα μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια για να επουλωθούμε παρά να προκαλέσουμε στους εαυτούς μας περισσότερες διαμάχες ανησυχώντας για αυτό, ή αφήνοντας οτιδήποτε να επιδεινωθεί.
Αποδέξου ότι το multitasking είναι μύθος
Δεν είναι δυνατόν να κάνουμε περισσότερα από ένα πράγματα τη φορά και να ελπίζουμε να τα κάνουμε καλά. Είτε γράφοντας σημειώσεις κατά τη διάρκεια μιας παρουσίασης, αντί να ακούμε απλώς, να οδηγούμε ενώ μιλάμε στο τηλέφωνο (ακόμη και χωρίς χέρια), η νευροεπιστήμη δείχνει ότι ανάμεσα στο να κάνεις δύο πράγματα ταυτόχρονα, ο εγκέφαλος αλλάζει γρήγορα την εστίαση μεταξύ διακοπής / έναρξης διαδικασίας επομένως η εργασία που θα κάνεις θα είναι αναποτελεσματική και επιρρεπής σε λάθη. Συνεπώς, εάν έχεις μια συγκεκριμένη εργασία που πρέπει να ολοκληρώσεις και απαιτεί την πλήρη συγκέντρωσή σου, άλλαξε το τηλέφωνό σου στο αθόρυβο και απενεργοποίησε όλες τις ειδοποιήσεις (ειδικά αυτές που εμφανίζονται στη γωνία της οθόνης του υπολογιστή σου).
Εσύ ξέρεις τι είναι το «deep play»;
Αυτός είναι ένας όρος που επινοήθηκε από τον Δρ. Alex Pang, συγγραφέας του Rest: Why You Get More Done When Working Less. Το χρησιμοποιεί για να περιγράψει χόμπι που προσφέρουν μερικές από τις ίδιες ψυχολογικές ανταμοιβές με τη δουλειά μας, αλλά σε διαφορετικό περιβάλλον και χωρίς τις απογοητεύσεις της εργασίας – δραστηριότητες που δίνουν στο υποσυνείδητό μας την ευκαιρία να αναλάβει τα προβλήματα που το συνειδητό μυαλό σας δεν ήταν ακόμη σε θέση για να λύσει. Και αν παρατηρήσουμε τα μικρά παιδιά, είναι σαφές ότι κατανοούν διαισθητικά ότι ο χρόνος που ξοδεύεται στο παιχνίδι δεν είναι ποτέ χαμένος χρόνος. Ένα μάθημα που χάνεται όσο γερνάμε. Υπενθυμίζει ένα από τα μεγαλύτερα αποσπάσματα του George Bernard Shaw: «Δεν σταματάμε να παίζουμε γιατί γερνάμε. Γερνάμε γιατί σταματάμε να παίζουμε. »
Δεν κάνεις σπριντ, αλλά μαραθώνιο
Όταν πρόκειται για ενεργή ανάπαυση, τα μικρά διαλείμματα είναι προτιμότερα από την παρατεταμένη χαλάρωση. Το πώς ξοδεύεις τον χρόνο ανάπαυσής σου είναι πολύ πιο σημαντικό από το πόση ώρα χαλαρώνεις, με βασικό παράγοντα να είναι το επίπεδο διαφυγής και απόσπασης της προσοχής σου από ό,τι αποτελεί καθημερινή συνήθεια.
Είτε ασκείσαι είτε παίζεις, δέκα λεπτά έντονης «μη δραστηριότητας» θα σε ωφελήσει πολύ περισσότερο από μια ώρα παθητικής περιήγησης στα social media.