- Τι συμβαίνει όταν ένα παιδί κλαίει υστερικά, ξαπλώνει στο πάτωμα, χτυπάει τους γύρω του και αδυνατεί να ακούσει οποιονδήποτε;
- Η εμφάνιση των tantrums αποτελεί στάδιο της φυσιολογικής ανάπτυξης του παιδιού και μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους.
- Μπορεί να ξεκινήσει με γκρίνια και να συνεχιστεί με κλάματα και ουρλιαχτά.
- Τα tantrums εκδηλώνονται και στα δύο φύλα μεταξύ 1 έως 3 ετών.
Hεκδήλωση ενός tantrum σχετίζεται με διάφορους παράγοντες, όπως το επίπεδο κούρασης του παιδιού, πόσο πεινάει ή νυστάζει ακόμη και εάν βιώνει μία κατάσταση που του προκαλεί δυσφορία.
Για το παιδί η διαχείριση ενός tantrum αποτελεί μία διαδικασία μέσα από την οποία μαθαίνει το ίδιο πώς να διαχειρίζεται τους φόβους και την ταραχή του και για το λόγο αυτό απαιτείται χρόνος.
Οι γονείς συνίσταται να εφαρμόσουν μεθόδους τόσο για τη διαχείριση ενός tantrum, όσο και για την πρόληψή του. Θα πρέπει να δείχνουν την προσοχή τους στο παιδί και να το επιβραβεύουν για μία σωστή στάση.
Καλό είναι να δίνουν με κάθε ευκαιρία τον έλεγχο στο παιδί, ακόμη και στις πιο μικρές λεπτομέρειες: μία ερώτηση όπως «θέλεις να φας μήλο ή πορτοκάλι» δίνει ελευθερία επιλογής, σε αντίθεση με την ερώτηση «θα φας πορτοκάλι;». Η πιο σημαντική συμβουλή είναι η λέξη «ψυχραιμία».
Ο τρόπος διαχείρισης ενός tantrum εξαρτάται από το λόγο που το προκαλεί: όταν το παιδί αισθάνεται δυσφορία οι γονείς θα πρέπει να φροντίσουν να φάει και να ξεκουραστεί. Μία βόλτα στην παιδική χαρά μπορεί να καταλήξει σε «καταστροφή» όταν το παιδί κουραστεί και ταυτόχρονα οι γονείς επιθυμούν να αποχωρήσουν.
Για αυτό χρειάζεται σωστή προετοιμασία και συμφωνία νωρίτερα, όπως: «Θα πάμε στην παιδική χαρά αλλά μόλις έρθει η ώρα, θα φύγουμε αμέσως», ενώ την ώρα του θυμού θα πρέπει να γίνεται υπενθύμιση της συμφωνίας με φράσεις όπως: «Ξέρω ότι θέλεις να μείνεις, ωστόσο πρέπει να τηρήσουμε τη συμφωνία μας».
Μία βόλτα για ψώνια στο supermarket μπορεί να υπερφορτώσει πολύ γρήγορα τις ικανότητες του παιδιού και εκείνο να προσπαθεί να εστιάσει κάπου την προσοχή του.
Έτσι αρχίζει να ζητάει επίμονα κάποιο προϊόν, σαν μία προσπάθεια να αναλάβει τον έλεγχο ενάντια στην υπεραφθονία των ερεθισμάτων.
Οι γονείς μπορούν να χρησιμοποιούν ήπιες φράσεις με ήρεμο τόνο όπως: «Έχεις στ’ αλήθεια εκνευριστεί, όμως όσο φωνάζεις δυνατά δεν μπορώ να σε καταλάβω!», ενώ σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να δηλώνουν την παρουσία τους, ώστε να νιώθει ασφάλεια το παιδί με φράσεις όπως: «Είμαι και θα είμαι δίπλα σου όσο με χρειάζεσαι!».
Κατά την εκδήλωση ενός tantrum οι γονείς πρέπει να διασφαλίζουν τη σωματική ακεραιότητα του παιδιού.
Σε καμία όμως περίπτωση οι γονείς δεν θα πρέπει να ενδώσουν στις πιέσεις και το ξέσπασμα του μικρού, υποχωρώντας, καθώς αυτό θα περάσει λανθασμένα το μήνυμα πως το tantrum είναι αποτελεσματικό.
Με το πέρας του tantrum οι γονείς θα πρέπει να επιβραβεύουν το παιδί με φράσεις όπως «μου αρέσει που ξαναβρήκες τον έλεγχό σου» και να προσφέρουν μία μεγάλη αγκαλιά στο παιδί, καθώς μετά το ξέσπασμα είναι εξαιρετικά ευάλωτο.
Στην περίπτωση που οι γονείς νιώθουν εξαντλημένοι και αδύναμοι να διαχειριστούν τα συχνά tantrums του παιδιού, καλό είναι να συμβουλεύονται τον παιδίατρό τους.
Συμπερασματικά
Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται πως όσο και εάν τα tantrums ταλαιπωρούν το παιδί και τους ίδιους, περιορίζονται σημαντικά όσο το παιδί ωριμάζει και αποκτά αυτοέλεγχο.
Αρχική δημοσίευση από την Μαριαλένα Κυριακάκου στο fotinigeorgiou.gr.