Την τελευταία εβδομάδα ο κόσμος άλλαξε… ή καλύτερα γύρισε πίσω 70 χρόνια… ή αν θέλετε, έδειξε το αληθινό του πρόσωπο.
Στον 21ο αι που ζούμε, νομίζαμε ότι πολλά είχαν αλλάξει και πολλά είχαν χαθεί. Ίσως να έχουν αλλάξει αλλά δεν έχουν χαθεί…
Ακούμε για τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας και αναρωτιόμαστε πώς τελικά μπόρεσε μια χώρα-ακόμα κι αν είναι υπερδύναμη- να εισχωρήσει παράνομα σε μια άλλη χώρα…μιας και δεν έχει ξαναγίνει στο κοντινό παρελθόν…
Επειδή εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε πολιτική συζήτηση, γιατί δεν είμαστε ειδικοί, μπορούμε όμως με αφορμή αυτό το εξωφρενικό γεγονός να σκεφτούμε πόσα εξωφρενικά πράγματα έχουν συμβεί στη ζωή μας…
…Εννοούμε πόσα γεγονότα έχουν συμβεί χωρίς τη συμφωνία μας και τη συγκατάθεσή μας τα οποία μάς έχουν προσβάλει, μας έχουν πληγώσει, μας έχουν αλλάξει ή καταστρέψει τη ζωή.
Έχουν περάσει άνθρωποι από τη ζωή μας που μπορεί να προσπάθησαν ή να κατάφεραν να μας εγκλωβίζουν ή να «μας σκοτώσουν» συναισθηματικά, για να μην αισθάνονται τη γύμνια τους ή την ανεπάρκειά τους ή για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους ή ακόμα για να δείξουν την κακία τους. Ή επειδή ήθελαν να νιώθουν δυνατοί με το χειρισμό που έκαναν σε μας. Το βέβαιο είναι ότι έχουν ψυχιατρικό πρόβλημα, όπως φυσικά και ο Πούτιν που νομίζει ότι μπορεί να κλείσει στόματα και να σκοτώσει τα σώματα των ανθρώπων μαζί με ψυχή και καρδιές τους…
Πολλοί νομίζουν ότι μπορούν να πετύχουν τον εγκλωβισμό των άλλων, λόγω της ισχύος που έχουν. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι μπορούν να το πετύχουν, επειδή οι καταστάσεις δεν ρυθμίζονται πάντα μόνο με την ισχύ και τις μηχανορραφίες…
Αρκεί βέβαια, να μην υποκύπτουμε εμείς στην βούληση αυτών των ανθρώπων…αρκεί να υποσχεθούμε στον εαυτό μας ότι θα υπερασπιστούμε το χαρακτήρα μας, τον εσωτερικό μας κόσμο, τα όνειρα , τη ζωή μας.
Έχουμε βιώσει «πόλεμο» στη ζωή μας;
Πολλές φορές έχουμε αντιμετωπίσει ανθρώπους που συνεχώς ενοχλούνται από την παρουσία μας και δε διστάζουν μας κρίνουν αρνητικά. Εμείς, από την άλλη πλευρά, πολεμάμε πολλές φορές για την αξιοπρέπειά μας. Εμείς αρνούμαστε «να καταθέσουμε» τα όπλα. Αντιστεκόμαστε σε κάθε προσβολή με το να μην την πιστεύουμε και με το να απομακρυνόμαστε από αυτόν τον άνθρωπο.
Πολλές φορές έχουμε υποστεί συναισθηματικό bulling, έχουμε δηλαδή, υποστεί «παρατηρήσεις» για τα συναισθήματά μας. Έχουμε υποστεί κριτική για το πώς νιώθουμε, για ποιόν και γιατί. Ας ξεκαθαρίσουμε πως ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να μας επιβάλλει πώς να αισθανόμαστε ούτε να μας κρίνει. Όσες επιθέσεις κι αν κάνει κάποιος ή ψυχολογικό πόλεμο, δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αν ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι δεν το επιτρέψουμε. Να θυμάστε ότι ο άνθρωπος ΠΑΝΤΑ είναι ελεύθερος να αισθάνεται, να έχει τα δικά του συναισθήματα, αρκεί να τα εντοπίζει μέσα του και να τα αναγνωρίζει.
Μια άλλη μορφή «πολέμου» που μπορούμε να βιώνουμε, είναι η έλλειψη αποδοχής. Κάθε άνθρωπος υποφέρει αν δεν τον αγαπούν ή δεν τον αποδέχονται. Ένας ωραίος τρόπος «επίθεσης» είναι να δείχνει κάποιος την ενόχλησή του για την ύπαρξή μας ή τη δυσαρέσκειά του…Έχετε σκεφτεί πως αυτός μπορεί να νιώθει μειονεκτικά απέναντί σας και θέλει να σας κάνει να νιώσετε υποτιμητικά ή άβολα; Ότι μπορεί να αξίζετε περισσότερο από όσο πιστεύετε;, Εσείς, οφείλετε στον εαυτό να αντισταθείτε.
Ο μοναδικός τρόπος να τον αντιμετωπίσετε είναι να κοιτάζεστε κάθε πρωί στον καθρέπτη, να αναγνωρίζετε τον εαυτό σας με τα χαρίσματα και τα ελαττώματά του και να τον αγαπάτε, γιατί απλά ο εαυτός σας είναι ο μόνος που έχετε. Όλοι οι άλλοι είναι άλλοι, όχι εσείς. Αποδέχεστε λοιπόν εσείς το δικό σας εαυτό, χωρίς να περιμένετε την επιβεβαίωση κανενός. Το σίγουρο είναι ότι, αν κάνετε αυτό, θα απολαμβάνετε στη ζωή σας και την αποδοχή των άλλων. Γιατί, είναι βέβαιο ότι, όταν εκπέμπουμε την αποδοχή του εαυτού μας, αυτό λαμβάνουμε και από τους άλλους
Μια άλλη μορφή «πολέμου» είναι η αδιαφορία. Η αδιαφορία είναι ο πόλεμος της καρδιάς. Ο άνθρωπος που αδιαφορεί για τον άλλον συνειδητά δε είναι άνθρωπος… ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να ζει με άλλους ανθρώπους, να συνυπάρχει, να βοηθά, να συμπονά, να έχει δηλαδή ενσυναίσθηση. Αυτός που δεν ακολουθεί την ανθρώπινη φύση του, αλλά πολεμά κάποιον με την αδιαφορία, με σκοπό να τον πληγώσει, είναι αξιολύπητος.
Η αδιαφορία είναι ένας τοίχος στον οποίο δεν είναι απαραίτητο να σπάσετε το κεφάλι σας! Μπορείτε να κάνετε μια απότομη στροφή και να φύγετε! Να τον βγάλετε από τη ζωή σας.
Συνεπώς ο πόλεμος στη ζωή μας συνίσταται από την «εισβολή» κάποιων στη ζωή μας, στην ψυχή μας και στο μυαλό μας και από τη δημιουργία τεράστιου άγχους και ίσως και δυστυχίας.
Πώς μπορούμε να διακρίνουμε «τους εισβολείς»;
Από το κίνητρο που έχουν. Αν αυτοί έχουν κακό κίνητρο, αν είναι δυσάρεστα προδιαθετιμένοι απέναντί μας, δεν ενδιαφέρονται για το καλό μας αλλά για το δικό τους όφελος, το συμφέρον και τον εγωισμό τους.
Και φυσικά αυτοί μπορεί να είναι οποιοιδήποτε, «άνθρωποι πέραν πάσης υποψίας»…
Εμείς πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας;
- Να βλέπουμε τις καταστάσεις καθαρά.
- Να μην παρασυρόμαστε από τις απόψεις τρίτων.
- Να εμπιστευόμαστε αυτό που βλέπουμε, αυτό που ακούμε κι αυτό που λέει η καρδιά μας
- Να βάζουμε ξεκάθαρα όρια στους άλλους
- Να απαιτούμε σεβασμό
- Να μην επιτρέπουμε να μας προσβάλουν ή να μας χειρίζονται
- Να έχουμε πάντα σε ετοιμότητα τις άμυνες μας. Να ξέρουμε ποιοι είμαστε, να είμαστε ετοιμόλογοι και ψύχραιμοι.
- Να πιστεύουμε στον εαυτό μας
Οι «πόλεμοι» στη ζωή μας είναι αναπόφευκτοι. Πολεμάμε να διατηρούμε ακέραια την προσωπικότητά μας, την ψυχή μας και την καρδιά μας. Μπορεί να χάνουμε κάποια μάχη, αλλά είναι σίγουρο ότι, όταν ξέρουμε τι συμβαίνει στη ζωή μας, δε χάνουμε τον πόλεμο. Αποφασίζουμε να μην παρασυρόμαστε από την μικροπρέπεια και την κακία και να υπηρετούμε την καλοσύνη, χωρίς φυσικά να είμαστε μαλθακοί.
Το κακό μπορεί «να ρουφάει» το καλό, όπως και στην περίπτωση του πολέμου του Πούτιν με τους Ουκρανούς, αλλά το καλό πάντα συνεχίζει και θα συνεχίζει να υπάρχει!
Δηλώστε θέση στην καλοσύνη, αντισταθείτε στην κακία και τη μιζέρια! Το αξίζετε!
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Thrive Greece στο [email protected].