- “Μητέρα νάρκισσος”, είναι ένας τίτλος πίσω από μια πονεμένη και τραυματισμένη ζωή κάποιου ενήλικα
- Η μητέρα αυτή ουσιαστικά δεν είναι ικανή για διαπαιδαγώγηση παιδιών
- Είναι μια γυναίκα η οποία πιστεύει πως είναι αλάνθαστη
- Επιθυμεί τον θαυμασμό όλων για τις “θυσίες” που κάνει και προπαντώς νιώθει εξαιρετικά υποστηρικτική μάνα
Τα σοβαρά προβλήματα στην αλληλεπίδραση της μητέρας αυτής και του παιδιού, συμβάλλουν στην δημιουργία παθολογικών στοιχείων προσωπικότητας και διαταραχών της ταυτότητας του φύλου.
Οι ναρκισσιστικές μητέρες, δημιουργούν θυμωμένα και απαιτητικά παιδιά ή εντελώς παθητικά παιδιά, χωρίς ταυτότητα εαυτού, χωρίς αυτοαξία και αυτοπεποίθηση και κατά συνέπεια, μελλοντικά, ενήλικες οι οποίοι δεν αντέχουν τις φυσιολογικές απογοητεύσεις ή ματαιώσεις στις σχέσεις τους και έχουν αλλοιώσεις στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους.
Τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν κάτω από το επικριτικό βλέμμα της Μητέρας Νάρκισσου, τα οποία καθημερινά βιώνουν από αυτήν, κριτική, προσβολές και επιθέσεις (ψυχική ή σωματική κακοποίηση).
Οι μητέρες αυτές συγκαλύπτονται κάτω από το δήθεν, “για το καλό του παιδιού το λέω ή το κάνω”.
Έλλειψη ενσυναίσθησης
Η Μητέρα Νάρκισσος απαιτεί από τα παιδιά της συνεχή προσοχή, τα υποτιμάει, δεν μπορεί να αναγνωρίσει τα συναισθήματα των παιδιών της και να εμπλακεί στα προβλήματα τους, το οποίο σημαίνει πως χρειάζεται ειδική μεταχείριση. Τα παιδιά τα βλέπει σαν προέκταση της, τα οποία χρειάζεται να εκπληρώνουν όλες τις ανάγκες και τις επιθυμίες της, μέχρι ουσιαστικά να πεθάνει.
Το πιο βασικό πρόβλημα εδώ είναι, πως δεν υπάρχουν σαφή ψυχικά όρια ανάμεσα σε αυτήν και το παιδί. Τα όρια μπερδεύονται και το παιδί θα δυσκολευτεί πολύ μελλοντικά, να βάλει τα όρια στις διαπροσωπικές του σχέσεις. Με αποτέλεσμα πολύ εύκολα οι άλλοι να μπορούν να το χειριστούν και να μην μπορεί αυτό να προστατευθεί.
Είναι δύσκολο για το παιδί να ξεχωρίσει ποια είναι τα δικά του συναισθήματα και ποια της μητέρας του, ποιες είναι οι δικές του επιθυμίες και θέλω και ποιες οι δικές της. Πού ξεκινάει και πού τελειώνει ο εαυτός του, η αίσθηση της δικής του ταυτότητας εαυτού.
Πολύ συχνά η μητέρα αυτή ελέγχει πλήρως την οικογένεια (ναρκισσιστική οικογένεια). Συχνά λέει ψέμματα και συκοφαντεί την σχέση μεταξύ των παιδιών της. Δεν θέλει να υπάρχουν συμμαχίες παρά μόνο με την ίδια.
Θεωρεί λοιπόν, πως πρέπει να ελέγχει πλήρως τη ζωή του παιδιού/ενήλικα και να γνωρίζει τα πάντα για αυτό. Με αποτέλεσμα το παιδί να νιώθει τύψεις και ενοχές όταν δεν εκπληρώνει τις επιθυμίες της και να δημιουργούνται έτσι βαθιά τραύματα.
Είναι ένα μαρτύριο που δεν έχει τελειωμό, καθώς ότι και να κάνει αυτό το παιδί, όσο και αν εκπληρώσει όλες της τις επιθυμίες, ποτέ μα ποτέ δεν πρόκειται να κερδίσει την αγάπη και την αποδοχή της.
Είναι μια μάχη χωρίς τελειωμό, με βαρύ αντίκτυπο στην ενήλικη ζωή του παιδιού αυτού.
Ένας παρατηρητής θα ξεγελιόταν και θα έλεγε πως η μητέρα αυτή προσέχει και αγαπάει πολύ το παιδί της! Στην πραγματικότητα όμως το παιδί αυτό δεν έχει την ευκαιρία να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα και να έχει δική του “φωνή”. Και αν τολμήσει να το κάνει, θα έχει να αντιμετωπίσει την οργή της Μητέρας Νάρκισσου. Ο μόνος τρόπος να νιώσει λίγη αποδοχή ή αγάπη είναι, αν εκπληρώνει και αν βάζει σε προτεραιότητα μόνο τις δικές της επιθυμίες.
Μεγαλύτερη αρνητική επίδραση στα κορίτσια
Για τα κορίτσια είναι ακόμα δυσκολότερο διότι σαν ενήλικες θα έχουν να αντιμετωπίσουν και τη ζήλια της μητέρας νάρκισσου. Η οποία θα θέλει να ζει μέσα από τη δική τους ζωή (να είναι σαν τη κόρη της) και να συμμετέχει υπερβολικά στην κοινωνική τους ζωή, στο σχολείο, στα εξωσχολικά κτλ.
Υπάρχει ζήλια για την κόρη και ανταγωνισμός από τη μάνα αυτήν, όπου ο σκοπός της είναι η κόρη της να μην γίνει ποτέ αυτόνομη, αλλά πάντα εξαρτώμενη από την ίδια, σαν προέκταση της.
Κατα συνέπεια η κόρη θα νιώθει ανάξια και θα βιώνει έντονα αισθήματα ντροπής, καθώς νιώθει πως ότι και να κάνει δεν πρόκειται να αγαπηθεί, ή πως για να αγαπηθεί το αντίτιμο θα είναι βαρύ, όποτε θα υπάρχει φόβος ακόμα και στο να δημιουργήσει κάποια στενή φιλία. Οι σχέσεις θα βιώνονται από την κόρη σαν απειλή. Η μοναξιά της σαν ενήλικη γυναίκα θα της είναι επίπονη, αλλά μπορεί και να τη διαλέγει τελικά, διότι δεν υπάρχει απειλή.
Τα παιδιά λοιπόν της ναρκισσιστικής μάνας, μαθαίνουν να ακούνε και να βλέπουν τη ζωή, σύμφωνα με το πώς την ακούει και τη βλέπει η ίδια. Ανταμείβονται από αυτήν όταν εκπληρώνουν τις επιθυμίες της και σιγά σιγά χάνουν τον εαυτό τους μέσα από τη σχέση τους μαζί της.
Σαν ενήλικες δεν θα μπορέσουν ποτέ να νιώσουνε την πληρότητα που νιώθουν οι άλλοι όντας ο εαυτός τους, διότι έχουνε μάθει να υπάρχουνε μόνο μέσα από αυτήν. Αν αναγνωρίσουν τι συμβαίνει θα νιώσουν πως χρειάζεται να πάρουν απόσταση από την μάνα, για να μπορέσουν να γιατρέψουν τις συναισθηματικές τους πληγές, χωρίς να γνωρίζουν πως ακριβώς να το κάνουν αυτό.
Κάποιες φορές μπορεί να μετακομίσουν και στην άλλη πλευρά της γης και πάλι να νιώθουν πως είναι μπλεγμένοι συναισθηματικά. Αυτό συμβαίνει διότι ποτέ δεν έχουν μάθει πως είναι να υπάρχουν έξω από τη μητέρα Νάρκισσο και τις δικές της ανάγκες.
Χρειάζεται λοιπόν κανείς μέσα από την διαδικασία της ψυχοθεραπείας, να ανακαλύψει τον πραγματικό του εαυτό, την ταυτότητα του και να απαγορεύσει στη μητέρα, να συνεχίζει αυτήν την χωρίς όρια σχέση μεταξύ τους, καθώς πάντα θα υποβόσκει μέσα του η αίσθηση της θλίψης, της μοναξιάς και της ακύρωσης, αν δεν το κάνει.
Συμπερασματικά
Το παιδί/ ενήλικος πρέπει να μάθει να επιθυμεί και να βάζει ο ίδιος τα όρια στους άλλους, να μην τους επιτρέπει να τα καταπατούν, ή να τον χειρίζονται όπως έκανε η Μητέρα Νάρκισσος. Να αλλάξει ο/η ίδιος τη ζωή του/της, με σκοπό την δική του προσωπική ευτυχία, διότι η Μητέρα Νάρκισσος δεν θα αλλάξει ποτέ!
Αρχική δημοσίευση από την Σοφία Αντύπα στο fotinigeorgiou.gr.