- Δεκαετίες έρευνας έχουν δείξει ότι ο περιορισμός στην πρόσληψη θερμίδων σε πειραματόζωα όπως μύγες, σκουλήκια και ποντίκια, μπορούν να ενισχύσουν την διάρκεια της ζωής τους σε εργαστηριακές συνθήκες.
- Αλλά το αν ένας τέτοιος περιορισμός θερμίδων μπορεί να προκαλέσει το ίδιο αποτέλεσμα στους ανθρώπους, παρέμενε ασαφές.
- Μια νέα μελέτη δημοσιευμένη στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση Science, αποδεικνύει πόσο ευεργετική είναι και για εμάς μια μικρή μείωση στις καθημερινές μας θερμίδες.
- Αν τρώμε κατά 14% λιγότερες θερμίδες καθημερινά βελτιώνεται ο μεταβολισμός και η ανοσία μας.
- Οι ερευνητές διαπίστωσαν αναστροφή βλαβών γήρανσης, γεγονός που σημαίνει μακροζωία.
Μια νέα μελέτη επιβεβαιώνει τα οφέλη για την υγεία από τους μέτριους περιορισμούς θερμίδων στους ανθρώπους και προσδιορίζει μια βασική πρωτεΐνη που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για να βελτιώνει την υγεία και να επεκτείνει την ζωή.
Η έρευνα βασίστηκε σε αποτελέσματα από την κλινική μελέτη Comprehensive Assessment of Long-term Effects of Reducing Intake of Energy (CALERIE), την πρώτη ελεγχόμενη μελέτη περιορισμού θερμίδων σε υγιείς ανθρώπους.
Αυτή η μελέτη χρησιμοποίησε δείγματα από συμμετέχοντες στη μελέτη Φάσης 2 CALERIE. Το CALERIE Phase 2 είναι η πολυκεντρική, παράλληλης ομάδας, τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή, με τη ένταξη μη παχύσαρκων υγιών ατόμων.
238 μεταβολικά υγιείς ενήλικες (ΔΜΣ: 22,0-27,9 kg/m2, ηλικία: 25-45) εντάχθηκαν στη μελέτη από το Pennington Biomedical Research Center και τα Πανεπιστήμια Ουάσιγκτον και Tufts. Επιπρόσθετα, το Πανεπιστήμιο Duke, εργάστηκε ως συντονιστικό κέντρο.
Για τη μελέτη, οι ερευνητές καθόρισαν αρχικά τη βασική πρόσληψη θερμίδων, μεταξύ των 238 συμμετεχόντων στη μελέτη.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές ζήτησαν από ένα μερίδιο αυτών των συμμετεχόντων να μειώσουν την πρόσληψη θερμίδων κατά 14%, ενώ οι υπόλοιποι συνέχισαν να τρώνε ως συνήθως και ανέλυσαν τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του περιορισμού θερμίδων στην υγεία, τα επόμενα δύο χρόνια.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Ας πάρουμε μια διατροφή με πρόσληψη 2.000 Kcal /ημέρα
Αν ελαττώσουμε τις θερμίδες κατά 14%, αυτό σημαίνει 280 θερμίδες λιγότερες.
Αυτό ισοδυναμεί με 1 τόστ με τυρί λιγότερο στην καθημερινή μας διατροφή ή μισή σοκολατίνα που δεν θα φάμε και θα αφήσουμε στο πιατάκι ή 2 κουταλιές λιγότερο ελαιόλαδο που δεν θα βάλουμε στο φαγητό! Δηλαδή η μείωση των θερμίδων είναι πραγματικά μικρή και καθόλου δύσκολη.
Ευεργετική η επίδραση της μικρής μείωσης θερμίδων και στον άνθρωπο
Ο γενικός στόχος της κλινικής μελέτης η οποία δημοσιεύθηκε στο Science, ήταν να αποδείξει εάν ο περιορισμός των θερμίδων είναι τόσο ωφέλιμος για τον άνθρωπο όσο είναι για τα πειραματόζωα, δήλωσε ο Vishwa Deep Dixit, καθηγητής Παθολογίας, Ανοσοβιολογίας και Συγκριτικής Ιατρικής Waldemar Von Zedtwitz και πρώτος συγγραφέας της μελέτης. .
Και αν είναι, οι ερευνητές ήθελαν να καταλάβουν καλύτερα τι κάνει ειδικά ο περιορισμός των θερμίδων στο σώμα, που οδηγεί σε βελτίωση της υγείας.
Δεδομένου ότι η προηγούμενη έρευνα είχε δείξει ότι ο περιορισμός των θερμίδων στα ποντίκια μπορεί να αυξήσει τις λοιμώξεις, οι ερευνητές ήθελαν επίσης να προσδιορίσουν πώς ο περιορισμός των θερμίδων μπορεί να συνδεθεί με τη φλεγμονή και την ανοσολογική απόκριση και αυτό επειδή γνωρίζουμε ότι η χρόνια χαμηλής διαβάθμισης φλεγμονή στους ανθρώπους, είναι κύρια αιτία πολλών χρόνιων ασθενειών και, ως εκ τούτου, έχει αρνητική επίδραση στη διάρκεια της ζωής.
Η κυρία ερευνητική ερώτηση ήταν: Τι κάνει ο περιορισμός των θερμίδων στο ανοσοποιητικό και στο μεταβολικό σύστημα, που μπορεί να είναι πράγματι ωφέλιμο και πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα ενδογενή μονοπάτια που μιμούνται τα αποτελέσματά του, στους ανθρώπους;
Η ερευνητική ομάδα ξεκίνησε αναλύοντας τον θύμο αδένα, έναν αδένα που βρίσκεται πάνω από την καρδιά, κοντά στην κλείδα και παράγει Τ κύτταρα, έναν τύπο λευκών αιμοσφαιρίων και ουσιαστικό μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος.
Ο θύμος αδένας γερνά με ταχύτερο ρυθμό από άλλα όργανα. Όταν οι υγιείς ενήλικες φτάσουν στην ηλικία των 40 ετών, το 70% του θύμου είναι ήδη λιπώδης και μη λειτουργικός. Και καθώς γερνάει, ο θύμος παράγει λιγότερα Τ κύτταρα που δεν είναι τόσο ικανά στην καταπολέμηση νέων παθογόνων μικροοργανισμών. Αυτός είναι ένας από τους λόγους, για τους οποίους οι ηλικιωμένοι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν.
Για τη μελέτη, η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μαγνητική τομογραφία (MRI) για να καθορίσει εάν υπήρχαν λειτουργικές διαφορές μεταξύ του θύμου αδένα εκείνων που περιόριζαν τις θερμίδες και εκείνων που δεν περιόριζαν τις θερμίδες.
Διαπίστωσαν ότι οι αδένες σε συμμετέχοντες με περιορισμένη πρόσληψη θερμίδων είχαν λιγότερο λίπος και μεγαλύτερο λειτουργικό όγκο μετά από δύο χρόνια περιορισμού των θερμίδων, πράγμα που σημαίνει ότι παρήγαγαν περισσότερα Τ κύτταρα από ό,τι στην αρχή της μελέτης.
Αλλά οι συμμετέχοντες που δεν περιόριζαν τις θερμίδες τους δεν είχαν καμία αλλαγή στον λειτουργικό όγκο.
Το γεγονός ότι αυτό το όργανο μπορεί να αναζωογονηθεί είναι εκπληκτικό και πολύ συναρπαστικό , επειδή υπάρχουν πολύ λίγα στοιχεία ότι αυτό μπορεί να συμβεί στους ανθρώπους.
Με μια τόσο δραματική επίδραση στον θύμο αδένα, οι ερευνητές περίμεναν να βρουν επίσης επιδράσεις στα κύτταρα του ανοσοποιητικού που παρήγαγε ο θύμος, αλλαγές που θα μπορούσαν να αποτελούν τη βάση των γενικών ωφελειών του περιορισμού των θερμίδων. Όταν, όμως, ανέλυσαν την αλληλουχία των γονιδίων σε αυτά τα κύτταρα, διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχαν αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση, μετά από δύο χρόνια περιορισμού των θερμίδων.
Αυτή η παρατήρηση παρακίνησε τους ερευνητές να ρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά στον λιπώδη ιστό, ή στο σωματικό λίπος των συμμετεχόντων που υποβλήθηκαν σε περιορισμό των θερμίδων σε τρία χρονικά σημεία: στην αρχή της μελέτης, μετά από ένα χρόνο και μετά από δύο, και αποκαλύφθηκε ένα εκπληκτικό εύρημα:
Αποδείχθηκε ότι η επίδραση ήταν πραγματικά στο μικροπεριβάλλον των ιστών και όχι στα Τ κύτταρα του αίματος!
Το σωματικό λίπος είναι πολύ σημαντικό επειδή φιλοξενεί ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Υπάρχουν διάφοροι τύποι ανοσοκυττάρων στο λίπος και όταν ενεργοποιούνται λανθασμένα, γίνονται πηγή φλεγμονής. Βρέθηκαν αξιοσημείωτες αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση του λιπώδους ιστού μετά από ένα χρόνο που διατηρήθηκαν μέχρι το δεύτερο έτος.
Αποκαλύφθηκαν ορισμένα γονίδια που εμπλέκονται στην παράταση της ζωής στα ζώα και μπορεί να βελτιώσουν τη μεταβολική και αντιφλεγμονώδη απόκριση στους ανθρώπους.
Έτσι, επεξεργάστηκαν το γονίδιο για το PLA2G7 — ή την ομάδα VII Α του παράγοντα ενεργοποίησης των αιμοπεταλίων ακετυλοϋδρολάση — το οποίο ήταν ένα από τα γονίδια που αναστέλλονταν σημαντικά, μετά τον περιορισμό των θερμίδων. Το PLA2G7 είναι μια πρωτεΐνη που παράγεται από κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, γνωστά ως μακροφάγα.
Αυτή η αλλαγή στην έκφραση του γονιδίου PLA2G7 που παρατηρήθηκε σε συμμετέχοντες που περιόριζαν την πρόσληψη θερμίδων, υποδηλώνει ότι η πρωτεΐνη μπορεί να συνδέεται με τις επιπτώσεις του περιορισμού των θερμίδων.
Ο εντοπισμός αυτών των μορίων μας βοηθά να κατανοήσουμε πώς το μεταβολικό σύστημα και το ανοσοποιητικό σύστημα συνομιλούν μεταξύ τους, κάτι που μπορεί να μας οδηγήσει σε πιθανούς στόχους, οι οποίοι μπορούν να βελτιώσουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού, να μειώσουν τη φλεγμονή και ενδεχομένως να ενισχύσουν την υγιή διάρκεια ζωής.
Συμπερασματικά
Φαίνεται λοιπόν ότι η CALERIE2 είναι μια πολύ καλά ελεγχόμενη μελέτη, που αποδεικνύει ότι μια απλή μείωση των θερμίδων κατά 14%, χωρίς ειδική δίαιτα, έχει αξιοσημείωτη θετική επίδραση σε ανοσία και μεταβολισμό, σε μια κατεύθυνση που είναι προστατευτική για την ανθρώπινη υγεία. Αυτό βεβαίως αν συμβεί θα βελτιώσει σημαντικά και τους δείκτες Δημόσιας Υγείας.
Αρχική δημοσίευση από τον Γεώργιο Μπέλλο στο fotinigeorgiou.gr.