Όταν καταρρέουν οι βεβαιότητες, αλλάζουν οι άνθρωποι. Εάν το θέλουν, φυσικά. Αν θέλουν να δουν την καταστροφή ως ευκαιρία για να βελτιώσουν ό,τι θέλουν να βελτιώσουν. Τον εαυτό τους, το περιβάλλον τους, την κοινωνία, τον κόσμο. Μόνο αυτοί θα αλλάξουν μετά το τέλος της καταστροφής. Όσοι το θέλουν.

Οι βεβαιότητες καταρρέουν σταδιακά. Δεν έχει σημασία η σειρά. Πάντως καταρρέουν. Ας πούμε, πρώτη καταρρέει η βεβαιότητα ότι θα είμαστε πάντα υγιείς. Μετά ότι ο ήλιος ανατέλλει από το μπαλκόνι μας. Έπειτα ότι πάντα θα έχουμε όσα υλικά “αγαθά” έχουμε αυτή τη στιγμή. Ακόμη, καταρρέει η βεβαιότητα ότι οι δικοί μας άνθρωποι θα είναι πάντα εκεί και όποτε τους χρειαστούμε μπορεί και να τους δούμε και να είναι διαθέσιμοι. Μετά… ακόμη… ύστερα.. η μία βεβαιότητα μετά την άλλη συντρίβονται. Ήπια στην αρχή. Χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Μετά, η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται μοιάζει με τα τείχη του Καβάφη. Που δεν ακούσαμε κρότο κτιστών ή ήχο όταν αυτά ορθώνονταν.

Υπάρχει ένα εγγενές σφάλμα στον τρόπο που ζούμε, στον τρόπο που μεγαλώνουμε, ίσως, τα παιδιά μας. Η βαθιά πίστη στο ότι ήρθαμε στον κόσμο για να είμαστε ευτυχισμένοι. Ο Schopenhauer το σημείωσε αυτό. Έζησε κι αυτός σε μια σκοτεινή εποχή. Ξαφνιασμένοι, συνειδητοποιούμε με τον ιό ότι δεν ήρθαμε στον κόσμο για να είμαστε ευτυχισμένοι. Ο ιός μας υπενθυμίζει ότι ο κόσμος είναι γεμάτος συμφορές, δυσκολίες, αδικίες για τις οποίες δεν ευθυνόμαστε, τουλάχιστον στην αρχή.

Ο ιός μας υπενθυμίζει, όμως, πως ο κόσμος είναι γεμάτος και με αυτούς που δεν υποκύπτουν εύκολα. Με αυτούς που δεν κουράζονται να προσπαθούν να βελτιώσουν τα πράγματα. Αυτούς που, αφού τρανταχτούν από το σοκ της κατάρρευσης των βεβαιοτήτων, βρίσκουν δύναμη να συνεχίσουν. Βρίσκουν δύναμη σε λέξεις/έννοιες που έχουν χάσει πριν την καταστροφή το νόημά τους. Καλοσύνη, πείσμα, ευγένεια, ευγνωμοσύνη, αγώνας, αυτοθυσία, ανοχή, ανεκτικότητα, σεβασμός, μέτρο, συνέπεια, αγάπη, πολλή αγάπη, κάθε είδους.

Αυτοί θα αλλάξουν μετά την καταστροφή. Αυτοί θα βελτιωθούν. Αυτοί που ξέρουν πως δεν είμαστε μόνοι μας στον κόσμο. Οι άλλοι θα συνεχίσουν να γκρινιάζουν. Ας είναι. Μετά από όλο αυτό, όταν τελειώσει με το καλό, θα είμαστε όλοι άλλοι άνθρωποι. Είτε έτσι, είτε αλλιώς.

Θα τα καταφέρουμε.

Αρχική δημοσίευση από τον Τάσο Παπαναστασίου στην αθηΝΕΑ.

Διάβασε ακόμα:

Η σημασία της διαχείρισης των συναισθημάτων την εποχή του κορονοϊού

Κορονοϊός & Ψυχική Υγεία: Μέτρα αυτοφροντίδας που ταιριάζουν σε όλους

Author(s)

  • Η αθηΝΕΑ είναι η ηλεκτρονική εφημερίδα που λαμβάνουν στο email τους κάθε μεσημέρι χιλιάδες συνδρομητές, για να κρατούν την επαφή τους με τα σημαντικότερα νέα της ημέρας. Την ίδια στιγμή, το portal της αθηΝΕΑς εμπλουτίζει την εμπειρία του αναγνώστη του newsletter με ερεθίσματα που διευρύνουν τους ορίζοντές του: άρθρα για την πολιτική και τις διεθνείς εξελίξεις, την επιχειρηματικότητα, την τέχνη, τη γαστρονομία, το ταξίδι και τη ζωή στην πόλη.