Τα παιδιά πρέπει να καθοδηγούνται να καταναλώνουν φαγητό μέχρι να χορτάσουν – είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μαθαίνουν τα παιδιά να τρώνε σύμφωνα με το αίσθημα της πληρότητας και του κορεσμού.
Για τον λόγο αυτό, είναι αναγκαίο να ενθαρρύνονται να τρώνε αργά έτσι ώστε να φτάσουν εγκαίρως τα σημάδια του κορεσμού στον εγκέφαλο και να σηματοδοτήσουν το τέλος του γεύματος.
Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι τα παιδιά δεν πρέπει να πιέζονται ώστε να φάνε όλο το φαγητό τους διότι με τον τρόπο αυτό οδηγούνται σίγουρα σε υπερκατανάλωση και πιθανόν και σε απέχθεια για το τρόφιμο το οποίο του επιβάλλεται.
Επομένως, εκφράσεις όπως “η τελευταία μπουκιά είναι η δύναμή σου” οι οποίες στόχο έχουν να τα κάνουν να αδειάσουν το πιάτο τους, θα πρέπει να αποφεύγονται.
Επιπρόσθετα, θα πρέπει να αποφεύγονται εκφράσεις επιβράβευσης οι οποίες σχετίζονται με την ποσότητα του φαγητού την οποία το παιδί καταναλώνει.
Έχει αποδειχθεί ότι η χρήση επιβράβευσης οδηγεί σε αυξημένη ποσότητα κατανάλωσης τροφίμων.
Είναι επομένως προτιμότερο να ερωτώνται τα παιδιά εάν χόρτασαν ή εάν επιθυμούν να φάνε λίγο ακόμα παρά να επιβραβεύονται που άδειασαν το πιάτο τους ή να συγκρίνονται με τα αδέρφια τους.
Εφόσον είναι εφικτό, θα πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά να σερβίρονται μόνα τους καθώς αυτά πιθανόν να είναι οι καλύτεροι κριτές της ποσότητας του φαγητού που χρειάζονται.
Επιπλέον, με τον τρόπο αυτό τους δίνετε η ικανοποιήση ότι μπορούν να τα καταφέρουν και μόνα τους.
Θα πρέπει επίσης να τονιστεί το γεγονός ότι δεν πρέπει να γεμίζετε εξαρχής το πιάτο του παιδιού αλλά να σερβίρετε μια ποσότητα σχετικά μικρή και έπειτα να παροτρύνετε το παιδί να προσθέσει και άλλο φαγητό στο πιάτο του έαν δεν έχει χορτάσει και πεινάει.
Προκειμένου να γίνεται μέτρηση της ποσότητας του φαγητού που σερβίρεται, χρησιμοποιούμε ως μέγεθος σερβιρίσματος το φλιτζάνι για να μετρήσουμε τη σαλάτα και το κυρίως πιάτο, την κουταλιά της σούπας ώστε να μετρήσουμε το λάδι που προσθέτουμε στο φαγητό, το εσωτερικό της παλάμης για μέτρηση της ποσότητας του κρέατος και το σπιρτόκουτο ώστε να υπολογίζουμε το τυρί.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να καταγραφεί ότι ιδίως για τα μικρά παιδιά είναι σημαντικό να χρησιμοποιούμε μικρότερα σκεύη από αυτά που χρησιμοποιούμε για τους ενήλικες ώστε να μην παραπλανάται η κατάλληλη ποσότητα από το μέγεθος των σκευών.
Τέλος, είναι απαραίτητο να γίνει υπενθύμιση ότι οι γονείς αποτελούν τα βασικά πρότυπα προς μίμιση και συμβάλλουν αισθητά στη διαμόρφωση των διατροφικών συνηθειών του παιδιού.
Για το λόγο αυτό θα πρέπει να γίνεται προσπάθεια έμπνευσης των παιδιών για υιοθέτηση.
Αρχική δημοσίευση από την Άννα Βεσέλη στο logodiatrofis.gr.