Στα επόμενα 2 λεπτά θα μάθεις:
-Την προσωπική εμπειρία ενός γιατρού με την COVID – 19.
-Τι κάνει ο ίδιος για να παραμείνει ισορροπημένος ψυχολογικά.
Είμαι δερματολόγος και μένω στο Brooklyn. Ανεξάρτητα από την ειδικότητά μου ωστόσο, λόγω της έξαρσης της πανδημίας, εργάζομαι σαν γιατρός σε νοσοκομείο με ασθενείς που πάσχουν από COVID.
Οι προηγούμενοι δύο μήνες, ήταν οι χειρότεροι της ζωής μου, επαγγελματικά αλλά και προσωπικά. Το να βλέπω τόσους ασθενείς, με διέλυσε όπως και το να ακούω συνέχεια για τα περιστατικά που αυξάνονται. Όπως βέβαια, με ανησυχεί το να βλέπω ακόμα και τώρα, ανθρώπους να συγχρωτίζονται χωρίς μάσκα.
Η αδερφή μου, ο αδερφός μου, όπως και ο πατέρας μου, είναι όλοι γιατροί και μάχονται στη πρώτη γραμμή. Τους τελευταίους δύο μήνες είδα την αδερφή μου και τον πατέρα μου να αρρωσταίνουν από τον ιό, τον οποίο κόλλησαν από ασθενείς τους. Η μητέρα μας, έφυγε από το σπίτι επειδή νόσησε επίσης από τον ιό και εγώ και η αδερφή μου μετακομίσαμε στο πατρικό μας, ώστε να φροντίσουμε τον πατέρα μας ώστε να μη χρειαστεί να νοσηλευτεί.
Μετά από όλα αυτά το να βλέπω την αδερφή μου να κάνει διπλοβάρδιες, χωρίς να παραπονιέται και με το κεφάλι ψηλά με έκανε αυτόματα να σκεφτώ πως μπορώ και εγώ να εργαστώ στο Brooklyn, στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύονται ασθενείς με COVID, κάτι που φυσικά είχε ως επόμενο να δουλεύω πολύ περισσότερες ώρες, με πολύ πιο άσχημες συνθήκες και με τη σκιά του θανάτου να περνάει δίπλα μου.
Και ναι, ο φόβος για τον COVID είναι πολύ μεγάλος και υπαρκτός.
Επιπλέον, έχασα τον παππού μου μετά από μάχη 6 εβδομάδων με την COVID-19. Νιώθω ακόμα ένοχος που δεν μπόρεσα να κάνω κάτι για να τον σώσω και την τελευταία φορά που τον είδα, ήμουν καλυμμένος με ειδική στολή. Την τελευταία φορά που τον ακούμπησα, ήταν με προστατευτικά γάντια.
Η πανδημία χτύπησε ανελέητα την οικογένειά μας. Και το ξαναλέω, για όσους δεν το πιστεύουν: ναι, ο φόβος για τον COVID είναι πολύ μεγάλος και υπαρκτός.
Έδωσα όμως, μια υπόσχεση στον εαυτό μου να βοηθήσω όσο και όπως μπορώ, και το να ξέρω ότι κάνω κάτι για την πόλη μου, για τους συνανθρώπους μου, για τους γονείς μου, με έχει βοηθήσει ώστε να παραμένω αισιόδοξος.
Για να προστατεύσω την ψυχική μου υγεία, κάνω κάθε πρωί yoga και διαλογισμό. Όταν επιστρέφω από το νοσοκομείο, είμαι συνήθως εξουθενωμένος αλλά όποτε μπορώ, κάνω έστω έναν μικρό περίπατο.
Το να ασκούμαι, το να τρώω υγιεινά και το να βρίσκω υποστήριξη από την οικογένειά μου, με έχει βοηθήσει να παραμένω ισορροπημένος σε όλο αυτό που ζούμε.
Επειδή είμαστε όλοι γιατροί της πρώτης γραμμής, όλοι μας στην οικογένεια περνάμε τα ίδια πράγματα. Τις ίδιες δυσκολίες αλλά και τα ίδια άγχη. Και με το να μοιραζόμαστε διαδικτυακά τις εμπειρίες μας, βοηθάει ο ένας τον άλλον να πιστέψει ότι θα τα καταφέρουμε. Ότι θα βγούμε πιο δυνατοί.
Όταν έχουμε ελεύθερο χρόνο, πηγαίνουμε σε άλλα νοσοκομεία και προσφέρουμε εκεί τις υπηρεσίες μας. Η αδερφή μου μάλιστα, διέθεσε το διαμέρισμά της ώστε να κατασκευάζονται εκεί ειδικές στολές για τους γιατρούς που δουλεύουν σε νοσοκομεία ασθενών με COVID. Στο σπίτι της, φτιάχτηκαν 6.000 μάσκες, 600 ασπίδες προσώπου και 1.000 γάντια για όσους τα χρειάζονται.
Το να παραμένω αισιόδοξος και το να προσφέρω, με έχει βοηθήσει περισσότερο από όλα, να μην χάνω το κουράγιο μου παρά τα όσα ζούμε.
Διάβασε ακόμα:
Πώς να προστατεύσεις το μυαλό σου κατά τη διάρκεια της πανδημίας
Μπορεί ο COVID-19 να μας κάνει καλύτερους; 10 σκέψεις για έναν καλύτερο κόσμο μετά την πανδημία