O μεγάλος μου γιος είναι σχεδόν 15 χρονών. Ένας έφηβος 15 χρονών που τον τελευταίο μήνα καλείται όπως όλοι μας να μείνει σπίτι. Ένας έφηβος 15 χρονών που καλείται να αλλάξει απότομα την καθημερινότητά του και να πάψει να πηγαίνει σχολείο, να βλέπει τους φίλους του, να αθλείται αλλά και να εκτονώνεται συνάμα στο πλαίσιο της καθημερινής του προπόνησης στο κολυμβητήριο. 

Ένας έφηβος 15 χρονών, που όσο καλή διάθεση και αν έχει, δεν μπορεί και δεν οφείλει πάντα να καταλάβει ότι η μητέρα του και ο πατέρας του προσπαθούν να δουλέψουν από το σπίτι. Πως ο μικρότερος αδερφός του διεκδικεί την προσοχή και την παρέα του ακόμα και όταν αυτός δικαιωματικά δεν θέλει να του την προσφέρει. Ένας έφηβος 15 χρονών που δεν μπορεί και δεν οφείλει να κατανοήσει πλήρως γιατί ο γρήγορος, άφθαρτος κόσμος του πρέπει να μπει στον πάγο. 

Με αυτόν τον έφηβο καλούμαι να συναναστραφώ καθημερινά και να θέσω όρια και σταθερές σε νέες βάσεις, σε νέες συνθήκες ζωής, δουλειάς και πραγματικότητας. Με αυτόν τον έφηβο πρέπει να έρθω σε αντιπαράθεση όταν η ένταση της μουσικής από το δωμάτιό του πλημμυρίζει όλο το σπίτι ή όταν τα “ανεξήγητα” νεύρα του αποτελούν το βαρόμετρο της διάθεσης όλων των υπόλοιπων μελών της οικογένειας. 

Με αυτόν τον έφηβο θέλω να επικοινωνήσω αντλώντας από την ψυχούλα του λέξεις και συναισθήματα που, όσο και αν περίτεχνα νομίζει ότι κρύβει πίσω από τους τοίχους που υψώνει με τη βοήθεια των ακουστικών στα αυτιά του, ξέρω πως πρέπει να βρω τον τρόπο να αποκωδικοποιήσω. Γιατί όσο και αν δεν το δείχνει και αυτός το έχει ανάγκη. Ο έφηβος της καραντίνας είναι εδώ απέναντί μου και εγώ οφείλω να σταθώ δίπλα του. Αν βρίσκεσαι και εσύ στον ίδιο δρόμο με εμένα είμαι σίγουρη πως θα με καταλάβεις. 

Η Παιδοψυχολόγος – Λογοπαθολόγος Χριστίνα Μπογιατζή μας δίνει με έναν τρόπο διαφορετικό τον δικό της χάρτη με τις οδηγίες που κάθε γονιός έφηβου παιδιού έχει ανάγκη στο ταξίδι της δύσκολης και πρωτόγνωρης αυτής διαδρομής:

Ο ΕΦΗΒΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ (ΠΡΟΣ ΓΟΝΕΙΣ)

1. Μη θεωρήσεις δεδομένο πως ξεκουράζομαι επειδή απλά δεν πάω σχολείο. Μου είναι εξίσου δύσκολο να ζω εκτός «οργάνωσης» και προβλεψιμότητας όσο και σε εσένα. Όταν δεν κουράζω μυαλό και σώμα όσο αναλογεί στο καθένα, τότε ούτε εγώ ξεκουράζομαι ποτέ, απλώς κοιμάμαι περισσότερο.

2. Επίτρεψέ μου να έχω μία ένταση παραπάνω είτε μαζί σου είτε με τα αδέρφια μου, δεν έχουμε ξανα-υπάρξει όλοι μαζί σε ένα σπίτι τόσο απόλυτα, τόσο αδιαπραγμάτευτα ο ένας με τον άλλον. Αφουγκράσου την ένταση και κάνε μου συζήτηση μετά, αφού ηρεμήσω. ΣΥΖΗΤΗΣΗ Ε;;; ΟΧΙ ΚΗΡΥΓΜΑ!

3. Να ξέρεις, σε παρατηρώ πιο έντονα, από πιο κοντά τώρα που είμαστε κλεισμένοι μες στο σπίτι, εάν δεν είσαι καλά, θα το καταλάβω αμέσως, έλα πες το μου πρώτη/-ος εσύ, μην με αφήσεις να το καταλάβω μόνος μου. Θα μου είναι βάρος να βρίσκω εγώ αυτά που εσύ δεν ψάχνεις.

4. Εάν είμαι κλεισμένος στο δωμάτιο μου και μιλάω στο κινητό ή στο διαδίκτυο με τους φίλους μου, άφησέ με να το κάνω, το έχω ανάγκη. Εάν είμαι σε ηλεκτρονικά παιχνίδια, τότε βάλε μου όρια, μην με αφήσεις χωρίς τα όρια, τα χρειάζομαι ακόμη. Βάλε μου όρια στο διαδίκτυο, σπρώξε με να βοηθώ στις δουλειές του σπιτιού και δείξε μου πώς θα είναι να συγκατοικήσω στο μέλλον με έναν/μία σύντροφο. Εκπαίδευσέ με.

5. Μαγείρεψε μου φαγητό με μεράκι για να κάτσουμε όλοι μαζί να απολαύσουμε την παρέα μας, είναι ευκαιρία να πούμε πολλά στο τραπέζι για το παρελθόν, το παρόν ή και το μέλλον μας σαν οικογένεια. Μην απογοητευτείς εάν δεις να μη συμμετέχω, θα λάβω πολύ σοβαρά υπόψιν μου όσα ειπωθούν.

6. Εάν οι γονείς μου δεν έχουν καλή σχέση, τώρα θα το καταλάβω σίγουρα -εάν δεν το είχα καταλάβει από πριν. Το κρυφτούλι τέλος. 

7. Δείξε μου τη δημιουργικότητα κάνοντας εσύ πράγματα δημιουργικά. Μην κολλάς εσύ σε μία οθόνη και περιμένεις από εμένα να μην είμαι συνέχεια στον υπολογιστή. Δείξε μου πώς είναι η ησυχία μέσα μου ακόμη και στο σαλόνι, θα το δω στο βλέμμα σου.

8. Μη με φοβίσεις για τον ιό, είμαι έφηβος και η ζωή για μένα είναι απολύτως δεδομένη, δεν διανοούμαι ούτε εγώ να πεθάνω ούτε εσύ, μην μου μιλάς για θάνατο εάν δεν είναι απαραίτητο, μίλα μου για προστασία και σεβασμό προς τη ζωή των άλλων.

9. Κάλεσέ με να δούμε μαζί μία ταινία ΔΙΚΗ ΜΟΥ, από εκείνες που δεν θα έβλεπες ή δεν θα προλάβαινες ποτέ να δεις μαζί μου. Θα νιώσω πως σε έχω μαζί μου ακόμη και όταν όλα αυτά λήξουν.

10. Βάλε υγιεινά τρόφιμα μες στο ψυγείο, είναι ευκαιρία να ψαχουλέψω τα πάντα στην κουζίνα και ίσως με δεις να αλλάζω διατροφικές συνήθειες προς το καλύτερο. Βοήθησε με και γίνε παράδειγμα.

11. Πάμε μία βόλτα για περπάτημα μαζί στο τετράγωνο, μίλα μου για σένα, θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα. Σαν άνθρωπο όχι σαν γονέα, ούτε σαν αφεντικό.

12. Όταν μείνουμε μαζί στον ίδιο χώρο, άσε με λίγο να σου μιλήσω πρώτος/-η. Εάν δεν σου μιλήσω καθόλου, έλα και δώσε μου μία αγκαλιά έτσι…Χωρίς λόγο… Δώσε μου λίγη απρόβλεπτη προσοχή, είναι ευκαιρία να δω πως με αγαπάς, έτσι… ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ Ή ΣΚΟΠΟ. ΕΤΣΙ… ΔΩΡΕΑΝ.

Η Χριστίνα Μπογιατζή είναι Παιδοψυχολόγος- Λογοπαθολόγος, Υπ. Διδάκτωρ  Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Καθηγήτρια του Μητροπολιτικού Κολλεγίου Αθηνών. Είναι ειδικός με σπουδές μεταπτυχιακού επιπέδου και διπλή κατεύθυνση στους τομείς της Κλινικής Ψυχολογίας και Παθολογίας Λόγου και Ομιλίας με 16ετή πείρα σε περιβάλλον κλινικής εντός ιατρικού διαγνωστικού κέντρου. Το Διδακτορικό της αφορά στην ψυχολογία και τη διαταραχή της ναρκισσιστικής διαταραχής προσωπικότητας. Επιλέγοντας μια πολυδιάστατη ψυχολογική προσέγγιση στην συμβουλευτική γονέων, προσαρμόζει την μεθοδολογία της εξειδικευμένα με επιτυχία ανά περίπτωση.

Διάβασε ακόμα:

Μένουμε σπίτι με τα παιδιά

5 +1 τρόποι να συνδεθείς με το παιδί σου εντός σπιτιού