Από παιδί ακόμα ήξερε ότι θέλει να γίνει γιατρός. Στο μυαλό του η καρδιοχειρουργική ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τη φιλανθρωπία. Ο “φύλακας των αγγέλων” που έχει βραβευτεί πολλές φορές για την ανθρωπιστική του δράση, ο άνθρωπος που κάνει 300.000 μίλια αεροπορικώς κάθε χρόνο για να χειρουργήσει αφιλοκερδώς και να χαρίσει μία νέα ζωή στους συνανθρώπους μας, δίνει σε όλους εμάς μαθήματα ζωής.
Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας οδήγησαν στη δημιουργία του Ιδρύματος Coeurs pour Tous;
Το Ίδρυμα Coeurs pour Tous Γενεύης (Καρδιές για Όλους) ήταν μία ανθρωπιστική, μη κερδοσκοπική οργάνωση που λειτούργησε κάτω από την ομπρέλα του Ιδρύματος Καλαγκός που ιδρύθηκε στην Ελβετία και συντονίζει όλο το φιλανθρωπικό μας έργο στον κόσμο. Σκοπός είναι να χειρουργούνται παιδιά με συγγενείς ή επίκτητες καρδιοπάθειες σε αναπτυσσόμενες χώρες και ασθενείς που ανήκουν σε οικονομικά ευπαθείς ομάδες. Πέρα από αυτά πρωταρχικός μας στόχος είναι η εκπαίδευση – όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο – του εντόπιου ιατρικού δυναμικού από τους γιατρούς συνεργάτες του ιδρύματος, έτσι ώστε να δημιουργείται παγκοσμίως μία βασική νοσηλευτική υποδομή υψηλού επιπέδου.
Τι σας ώθησε να επεκτείνετε την ανθρωπιστική του δράση στην Ελλάδα;
Η Ελλάδα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου. Αισθάνομαι παιδί της. Όταν η κρίση άρχισε να τη μαστίζει, αποφάσισα ότι έπρεπε να κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω τους Έλληνες που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές υποχρεώσεις τέτοιων επεμβάσεων. Η κρίση έκανε χιλιάδες Ελλήνων ευάλωτους σε σοβαρά προβλήματα υγείας και είχε επιπτώσεις τόσο στην υποδομή, όσο και το προσωπικό. Γι΄αυτό το λόγο ίδρυσα το 2015 το “Coeurs pour Tous Hellas”. Για τα άπορα και ανασφάλιστα παιδιά της Ελλάδας με συγγενή καρδιοπάθεια. Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω για τη χώρα. Ήταν ένα αίσθημα καθήκοντος και δεν δίστασα στιγμή.
Το “Coeurs pour Tous Hellas” έχει ιδιαίτερη σημασία για εμένα, γιατί είναι η οργάνωση που έχει επιτρέψει μέχρι σήμερα σε περισσότερα από 115 παιδιά στην Ελλάδα να αρχίσουν μία καινούργια ζωή. Και αποδεικνύει κάθε ημέρα έμπρακτα ότι υπάρχουν ακόμα πολλές Ελληνίδες και πολλοί Έλληνες που δίνουν εθελοντικά τον χρόνο, τις γνώσεις και την ενέργειά τους για τους συνανθρώπους τους. Γιατροί, νοσοκόμοι, νοσοκόμες, εξωσωματιστές, διοικητικοί υπάλληλοι και φυσικά εθελοντές.
Ήθελα να δώσω ένα μήνυμα ότι πιστεύω ακόμα στην Ελλάδα και την ατέρμονη δύναμή της ότι ξαναγεννιέται μέσα από τις δυσκολίες.
Υπάρχουν πολλές φορές που πρέπει να υπερβώ τα όριά μου γιατί αλλιώς κινδυνεύουν ζωές παιδιών που πρέπει να χειρουργηθούν άμεσα. Δεν υπάρχει ποτέ πολυτέλεια ξεκούρασης.
Τι σημαίνουν για εσάς οι έννοιες προσφορά, νόημα και εθελοντισμός; Πώς μπήκαν στη ζωή σας;
Μπήκαν πολύ νωρίς, σχεδόν μαζί με την απόφασή μου να γίνω καρδιοχειρουργός, την οποία πήρα όταν παιδί ακόμα ένα πρωί διάβασα την εφημερίδα του πατέρα μου. Στο εξώφυλλο είχε την είδηση για την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς από τον Κρίστιαν Μπάρναρντ το 1967. Αμέσως είπα στον πατέρα μου ότι θέλω να γίνω καρδιοχειρουργός.
Στο μυαλό μου η καρδιοχειρουργική ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τη φιλανθρωπία. Θυμάμαι στο σπίτι μας στην Κωνσταντινούπολη που ο πατέρας μου – γιατρός και εκείνος – δεχόταν συνέχεια άπορους ασθενείς. Και όχι μόνο δεν τους έπαιρνε χρήματα, αλλά τους έδινε και χρήματα για να αγοράσουν τα φάρμακά τους.
Αναφέρετε ότι η σχέση σας με τους μικρούς ασθενείς είναι αμφίδρομη. Τι κερδίζετε μέσα από αυτή;
Είναι αμφίδρομη γιατί δεν είναι μόνο προσφορά από εμένα προς τα παιδιά. Είναι και η αγάπη και η μαρτυρία της ζωής που κάθε παιδί δίνει και αυτό είναι ανεκτίμητο. Δεν χειρουργώ με κλειστά μάτια, ούτε σαν ρομπότ. Κάθε παιδί που είναι μπροστά μου στο χειρουργείο, το ξέρω. Ξέρω τους γονείς του, ξέρω πού ζει και πόσο υποφέρει. Και όταν βλέπω το χαμόγελο στα χείλη του και στα χείλη των γονιών του μετά την εγχείρηση νιώθω ότι κερδίζω μία απίστευτη ενέργεια να συνεχίσω και με μία απέραντη ευγνωμοσύνη.
Κάθε παιδί που είναι μπροστά μου στο χειρουργείο, το ξέρω. Ξέρω τους γονείς του, ξέρω πού ζει και πόσο υποφέρει.
Επομένως η ευγνωμοσύνη υπάρχει στη ζωή σας.
Η ευγνωμοσύνη και η προσφορά δίνουν το αληθινό νόημα της ζωής. Ευγνωμονώ όλους όσοι με έχουν βοηθήσει μέχρι σήμερα και εξακολουθούν να με βοηθούν. Ευγνωμονώ τον Θεό που μου έδωσε την ευλογία του στα χέρια μου. Και μέσα από την προσφορά αυτή λαμβάνω διαρκώς ευγνωμοσύνη από παιδιά και γονείς. Μία ευγνωμοσύνη που με συγκινεί βαθιά, που μου δίνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίζω. Μία ευγνωμοσύνη που με κάνει πάντα να αισθάνομαι ταπεινός μπροστά στον Θεό και στο θαύμα της ζωής.
Πόσες εγχειρήσεις έχετε πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα σε όλο τον κόσμο και πόσες πραγματοποιείτε κατά μέσο όρο σε ετήσια βάση;
Οι ομάδες που έχουμε συστήσει σε όλο τον κόσμο και εγώ έχουμε συνολικά πραγματοποιήσει 17.000 εγχειρήσεις. Εγώ πραγματοποιώ ετησίως περίπου 400 εγχειρήσεις παιδιατρικών καρδιοχειρουργικών περιστατικών και 200 ενηλίκων συγγενών καρδιοπαθειών.
Ήθελα να δώσω ένα μήνυμα ότι πιστεύω ακόμα στην Ελλάδα και την ατέρμονη δύναμή της ότι ξαναγεννιέται μέσα από τις δυσκολίες.
Πόσα χιλιόμετρα και πόσες ώρες εργασίας κρύβει από πίσω του αυτός ο αριθμός;
Εργάζομαι 15-18 ώρες την ημέρα και κάθε χρόνο κάνω περίπου 300.000 μίλια αεροπορικώς.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία σας;
Πολλές στιγμές ήταν και είναι δύσκολες. Οι πιο δύσκολες όμως είναι οι στιγμές της επιλογής για το αν πρέπει να γίνει – αν είναι εφικτή μία επέμβαση ή όχι. Είναι η πιο δύσκολη και επίπονη στιγμή, γεμάτη λύπη ή ελπίδα, αλλά πάνω από όλα ευθύνη. Εκείνες τις στιγμές, η μεγάλη δυσκολία είναι να συνδυάσω την ιατρική επιστήμη, τα συναισθήματά μου και το δέος μου προς τον Θεό. Και ο καλύτερός μου γνώμονας είναι πάντα η αγάπη.
Έχετε αισθανθεί ποτέ ότι έχετε υπερβεί τα όρια της αντοχής σας;
Το αισθάνομαι πολύ συχνά. Κυρίως όταν είμαι σε αποστολές σε χώρες όπου οι συνθήκες είναι δύσκολες ή όπου μαίνονται συγκρούσεις. Υπάρχουν όμως πολλές φορές που πρέπει να υπερβώ τα όριά μου γιατί αλλιώς κινδυνεύουν ζωές παιδιών που πρέπει να χειρουργηθούν άμεσα. Δεν υπάρχει ποτέ πολυτέλεια ξεκούρασης. Όσο μπορώ να λειτουργώ, συνεχίζω. Την ώρα των εγχειρήσεων και της δράσης το ξεχνώ. Εκείνες τις στιγμές δεν νιώθω ότι ξεπερνώ τα όρια της αντοχής μου. Το καταλαβαίνω όμως μετά, όταν η κούραση και η υπερένταση “πέφτουν” πάνω μου.
Οι πιο δύσκολες, είναι οι στιγμές της επιλογής για το αν πρέπει να γίνει – αν είναι εφικτή μία επέμβαση ή όχι. Είναι η πιο δύσκολη και επίπονη στιγμή, γεμάτη λύπη ή ελπίδα, αλλά πάνω από όλα ευθύνη.
Τι σας δίνει ενέργεια να συνεχίζετε το έργο και τη δράση σας;
Ζω διαρκώς εδώ και χρόνια με τα χαμόγελα των παιδιών και τα χαμόγελα των γονιών τους στο μυαλό μου. Είναι οι πιο δυνατές στιγμές της ζωής μου αυτές – όταν βλέπω τα παιδιά να μου χαμογελούν μετά τις εγχειρήσεις, όταν βλέπω στο βλέμμα τους την ελπίδα για τη νέα τους ζωή, όταν βλέπω την ευτυχία για τη ζωή των παιδιών τους στα μάτια των γονιών τους. Αυτές οι στιγμές είναι για εμένα η μόνη πραγματική μου ανταμοιβή. Και είναι συνάμα ευλογία που με έχει αξιώσει ο Θεός να κάνω αυτές τις επεμβάσεις.
Έχετε βραβευθεί πολλές φορές για την ανθρωπιστική σας δράση έχετε χαρακτηριστεί “φύλακας των αγγέλων”. Αισθάνεστε ότι επιτελείτε λειτούργημα;
Ο όρκος του Ιπποκράτη δεν είναι μία υποχρέωση τυπική. Είναι ένα βίωμα καθημερινό που προέρχεται από κάτι ακόμα πιο βαθύ. Από το αίσθημα ότι ο Θεός μου έδωσε την ικανότητα να κάνω αυτές τις επεμβάσεις και μου την έδωσε ακριβώς για να κάνω το καλό στους συνανθρώπους μου. Μέσα από αυτήν την υποχρέωση ανταπόδοσης για το χάρισμα του Θεού πηγάζουν η ενσυναίσθηση και η αλληλεγγύη. Όλες οι ατέλειωτες ώρες μελέτης, εγχειρήσεων, ιατρικών συμβουλίων, ο χρόνος με τις οικογένειες, είναι η υποχρέωση απέναντι στους συνανθρώπους μου να τους μεταφέρω όσο μπορώ από αυτό με το οποίο με ευλόγησε ο Θεός.
Αν θέλεις να στηρίξεις το έργο του “Coeurs pour Tous Hellas”, πάτησε εδώ.
Διάβασε ακόμα:
Πατέρας Αντώνιος: «Η Αγάπη Τρόπους Μηχανεύεται Και Δεν Έχει Σύνορα Και Όρους»