Στα επόμενα 3 λεπτά θα μάθεις:
-Τα βήματα για αντιμετωπίσεις την έμφυτη τάση του μυαλού για καταστροφολογία.
-Πώς να προετοιμαστείς για το πιο ρεαλιστικό σενάριο.
Η κατάσταση σήμερα με την συνεχιζόμενη καραντίνα και την αβεβαιότητα που βιώνουμε όλοι παγκόσμια λόγω της πανδημίας του κορονοιού, σίγουρα έχει δυσκολέψει τη ζωή μας.
Στην προσπάθειά μας να παραμείνουμε ψύχραιμοι, το ανθρώπινο μυαλό δε μας βοηθά γιατί είναι προγραμματισμένο εξελικτικά ώστε να αναζητά κάθε είδους πιθανούς κινδύνους και να περιμένει το χειρότερο δυνατό σενάριο. Επίσης συχνά μας ωθεί σε εικόνες καταστροφής. Οι σκέψεις μας όμως αυτές είναι τις περισσότερες φορές πολύ μακριά από την πραγματικότητα.
Η παρακάτω άσκηση σε 4 βήματα προτείνεται από τον καθηγητή Martin Seligman του Πανεπιστημίου της Pennsylvania και βασικού ιδρυτή της επιστήμης της Θετικής Ψυχολογίας. Είναι ιδανική για να καταπολεμήσει αυτή την έμφυτη τάση του μυαλού μας και είναι αποδεδειγμένο ότι μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά.
Βήμα 1
Ρωτάω τον εαυτό μου: ποια είναι η χειρότερη δυνατή εξέλιξη για αυτό που σκέφτομαι;
Αν για παράδειγμα είμαι ένας άνθρωπος μέσης ηλικίας, ίσως σκέφτομαι συχνά ότι θα κολλήσω τον ιό οπωσδήποτε και μάλλον αυτό θα εξελιχθεί σε μία σοβαρή περίπτωση και άρα θα χρειαστώ νοσηλεία και ίσως απειληθεί η ζωή μου.
Βήμα 2
Τώρα πιέζω τον εαυτό μου να σκεφτεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα
Αυτό πιθανόν είναι κάπως έτσι: “Δεν πρόκειται να κολλήσω, ούτε εγώ ούτε κανένας από την οικογένειά μου. Γρήγορα θα περάσει κι αυτό και όλα θα πάνε καλά”.
Bήμα 3
Έχοντας σκεφτεί τα δύο παραπάνω, σκέφτομαι τώρα και το πιο ρεαλιστικό σενάριο:
Όπως λέει ο Seligman, το πιο ρεαλιστικό σενάριο μάλλον είναι το εξής: “To πιθανότερο είναι ότι μπορεί να κολλήσω κι εγώ (ή κάποιος δικός μου) κάποια στιγμή. Αλλά όπως συμβαίνει στη μεγάλη πλειοψηφία των υγιών ενηλίκων τα συμπτώματά μου θα είναι από ήπια έως και ελάχιστα. Είμαι αρκετά υγιής και σε καλή φυσική κατάσταση οπότε το πιθανότερο είναι να νιώθω κάπως άσχημα για καμιά εβδομάδα ως δέκα μέρες και μετά θα αναρρώσω”.
Βήμα 4
Φτιάχνω τέλος ένα συγκεκριμένο πλάνο για το πιο πιθανό και ρεαλιστικό σενάριο:
Aναρωτιέμαι στο σενάριο αυτό: “Aν όντως αρρωστήσω ποιος θα μπορούσε να κρατήσει τα παιδιά μου μέχρι να αναρρώσω; Aν πρέπει να μείνω σπίτι έχω προμηθευτεί τα απαραίτητα τρόφιμα και φάρμακα που θα μου χρειαστούν; Yπάρχει κάποιος κοντά μου που θα μπορέσει να με βοηθήσει τις μέρες αυτές;” Κατόπιν, προγραμματίζω τις συγκεκριμένες ενέργειές μου με βάση τις απαντήσεις μου σε αυτά.
H άσκηση αυτή βοηθάει αποτελεσματικά στο να τραβήξει την προσοχή από τα σενάρια ολικής καταστροφής που έχει την τάση να φτιάχνει το μυαλό μας και να το ανακατευθύνει σε πιο χρήσιμες και παραγωγικές σκέψεις καθώς και να μειώσει την γενικευμένη ανησυχία και την αίσθηση ότι είμαστε αβοήθητοι.
Διάβασε ακόμα:
Η σημασία της διαχείρισης των συναισθημάτων την εποχή του κορονοϊού