Στα επόμενα 3 λεπτά θα μάθεις:
– Πως όταν ανησυχείς εσύ, το ίδιο κάνει και το παιδί σου.
– Τι να κάνεις για να μη μεταφέρεις στο παιδί σου ό,τι σε απασχολεί.
Ξέρεις ότι πίσω από έναν ανήσυχο γονιό μπορεί να κρύβεται ένα ανήσυχο παιδί; Η ανησυχία είναι πολύ σύνηθες να μεταφέρεται από γενιά σε γενιά με έναν μάλλον υπόγειο τρόπο. Αυτό δεν αποδίδεται σε κληρονομικούς παράγοντες, αλλά στο γεγονός ότι αν κάποιος έχει μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που ο γονιός ανησυχεί υπερβολικά και σκέφτεται διαρκώς τους κινδύνους και τις απειλές που υπάρχουν γύρω στον κόσμο, θα διδάξει και το παιδί του να ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Τα παιδιά μαθαίνουν μέσω του παραδείγματος που βλέπουν κι όχι τόσο από τις συμβουλές των γονιών τους.
Το θετικό είναι ότι μπορείς να μάθεις μπορείς και να το «ξε-μάθεις». Παρακάτω θα βρεις πέντε επιστημονικά αποδεδειγμένους τρόπους για να μη μεταφέρεις στο παιδί σου την ανησυχία σου.
1.Γνώρισε καλύτερα τον λόγο της ανησυχίας σου
Γνωρίζεις ότι η πηγή της ανησυχίας ανιχνεύεται πίσω στην παιδική ηλικία; Αν δεν βρεις τι ενισχύει την ανησυχία σου, δεν θα μπορέσεις να την κατευνάσεις. Γράψε λοιπόν σε ένα χαρτί τι σε ανησυχεί περισσότερο. Συγκεκριμένοι άνθρωποι; Συγκεκριμένες συνθήκες; Συγκεκριμένες καταστάσεις; Η συγκέντρωση αυτών των πληροφοριών είναι το πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσεις την ανησυχία.
2. Πρόσεχε τα λόγια σου
Το παιδί σου σίγουρα παρακολουθεί τον τρόπο με τον οποίο αντιδράς σε καταστάσεις. Παρατηρεί τόσο το άγχος, όσο και τον πανικό σου και πολλές φορές μπορεί να αντιδράσει με τον ίδιο πανικό και αυτό σε παρόμοιες καταστάσεις (π.χ να εκφράσει φόβο για τα ζώα, την πτήση με το αεροπλάνο ή την αιματολογική εξέταση). Να θυμάσαι ότι η ανησυχία δεν φαίνεται μόνο στις πράξεις, αλλά είναι κρυμμένη και πίσω από λέξεις και εκφράσεις, ακόμα και κινήσεις και τη γλώσσα του σώματος. Γι’ αυτό πρόσεχε τον τρόπο που μιλάς και τις εκφράσεις που χρησιμοποιείς. Απόφυγε προτάσεις τύπου: “πρόσεχε τώρα που θα κάνεις ποδήλατο”. Καλύτερα να πεις “φόρα το κράνο σου για να είσαι ασφαλής”.
3. Μην κρύβεις την ανησυχία σου
Προτίμησε να μιλήσεις ανοιχτά στο παιδί σου για τις καταστάσεις που σου προκαλούν ανησυχία, όμως ταυτόχρονα να του εξηγήσεις πώς τις έχεις διαχειριστεί μέχρι τώρα, στο παρελθόν αλλά και στο παρόν. Για παράδειγμα «είχα άγχος πριν την παρουσίαση στη δουλειά μου, αλλά πήρα τρεις βαθιές ανάσες και ξεκίνησα».
4. Φανέρωσε και την ανέμελη πλευρά σου
Το παιδί πρέπει να βλέπει ότι ο γονιός του απολαμβάνει της ζωή και ότι δεν ερμηνεύει το καθετί ως επικίνδυνο. Είναι σημαντικό να δίνεις στο παιδί σου την αίσθηση ότι η ζωή είναι ωραία. Αν του περνάς το μήνυμα ότι πίσω από κάθε τι κρύβεται μια απειλή, το παιδί σου δεν θα ανυπομονεί καθόλου να μεγαλώσει, αλλά αντίθετα θα βρει τρόπους να παραμείνει υπό την προστασία σου για πάντα. Συνεπώς, δεν θα εξελιχθεί σε ολοκληρωμένο και ευτυχισμένο ενήλικα.
Το παιδί πρέπει να βλέπει ότι ο γονιός του απολαμβάνει της ζωή και ότι δεν ερμηνεύει το καθετί ως επικίνδυνο.
5. Κάνε μια ειλικρινή προσπάθεια να αντιμετωπίσεις την ανησυχία σου
Δεν σταματάς να ανησυχείς λέγοντας απλά “πρέπει να σταματήσω να ανησυχώ”. Πρέπει να βρεις και τρόπους για να το πετύχεις αυτό. Όπως για παράδειγμα να ξεκινήσεις μια μορφή γυμναστικής που χαλαρώνει ή εκτονώνει το άγχος σου ή να ασχοληθείς με κάτι που σου αρέσει. Φτιάξε επίσης ένα πλάνο με κινήσεις που μπορείς να κάνεις κάθε φορά που η ανησυχία σου κορυφώνεται. Όπως για παράδειγμα να βγάλεις βόλτα το σκύλο ή να πας τα παιδιά σου στην παιδική χαρά. Θέσε στον εαυτό σου ερωτήματα όπως «Πώς θα μπορούσα να αντιδράσω διαφορετικά την επόμενη φορά;». Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα οργανώσεις τις στρατηγικές σου για να αντιμετωπίζεις την ανησυχία κάθε φορά που εκείνη εμφανίζεται δίνοντας ταυτόχρονα το καλό παράδειγμα στο παιδί σου.
Εφάρμοσε ό,τι λειτουργεί για σένα
Κάτι που δουλεύει για τον έναν, δεν έχει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα και για τον άλλον. Βρες τι έχει αποτέλεσμα για σένα. Τι είναι αυτό που πραγματικά περιορίζει την ανησυχία σου. Ο καθένας είναι πολύ διαφορετικός και μόνο εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους τον εαυτό σου. Το ίδιο ισχύει για το παιδί σου. Παρατήρησε τι είναι αυτό που ανακουφίζει την ανησυχία του και αποδέξου τους τρόπους που επιλέγει να τη διαχειριστεί. Για παράδειγμα μπορεί την προηγούμενη μέρα από το διαγώνισμα, να έχει ανάγκη να παίξει περισσότερο γιατί αυτό ανακουφίζει το στρες του, αντί να μελετά περισσότερο. Δείξε κατανόηση και βοήθησέ το.