Ιστορικά, η σχέση μου με οποιαδήποτε δραστηριότητα fitness αντικατοπτρίζεται στην παρακάτω σκηνή. Και είναι μια σχέση τουλάχιστον δεκαετίας που περιλαμβάνει αγώνες τρεξίματος 10 χιλιομέτρων, τένις, πολεμικές τέχνες και γυμναστική στο σπίτι χρησιμοποιώντας διάφορα apps.
Παράλληλα όμως με τη προσπάθεια μου να ασκηθώ υπήρχε πάντα ο βασικός μου αντίπαλος, δηλαδή η αναβλητικότητα μου, η ιδέα ότι ακόμα και εάν δεν ασκηθώ σήμερα, θα υπάρχουν αύριο τα ίδια χιλιόμετρα για να τα τρέξω, ή ακόμα μια άλλη πιο ταιριαστή σε εμένα δραστηριότητα που έπρεπε να δοκιμάσω, ένα υποσυνείδητο σαμποτάζ που με απέτρεπε να ασκούμαι σε συνεχή βάση.
“Βρίσκομαι στη αίθουσα άσκησης μιας καθόλου συνηθισμένης προπόνησης Krav Maga ενώ έχουν προηγηθεί 20 εντατικά λεπτά fitness, burpees και παιχνιδιών κυνηγητού μεταξύ ενηλίκων που πετάνε μπαλάκια ο ένας στον άλλο, με μοναδικό σκοπό τη συνεχόμενη κίνηση, καταπόνηση και κούραση. Περιμένω να πέσουν οι χτύποι της καρδιάς μου σε κάτι πιο φυσιολογικό ενώ παίρνω τη στάση με τα χέρια και τα γόνατα στο έδαφος πάνω στο mat, κρατώντας στο ένα χέρι ένα μπαλάκι. Ο Κ., το ζευγάρι μου σε αυτή την άσκηση και πολύ πιο fit, βαρύτερος, ψηλότερος και δυνατότερος, βρίσκεται από κάτω μου γαντζωμένος και με έχει ακινητοποιήσει πριν ακόμα ξεκινήσει η δοκιμασία. “
“Το παιχνίδι είναι εξαιρετικά απλό. Εγώ επιστρατεύοντας οποιαδήποτε φυσική, νοητική ή τεχνική ικανότητα διαθέτω πρέπει να διανύσω μια απόσταση 10 μέτρων μεταφέροντας το μπαλάκι στην άλλη πλευρά ενώ ο Κ. πρέπει να διασφαλίσει ότι εγώ δεν θα το κάνω. Δεν υπάρχει χρονικό όριο, ενώ δεν επιτρέπεται καμία λαβή, τεχνική grappling, εννοείται χτύπημα, είναι απλώς ένα παιχνίδι αποφασιστικότητας, ποιανού θα του περάσει, το τυπικό win – loose σενάριο, όπου ξεκινάει από την πρώτη κιόλας στιγμή εντελώς άνισα .Όπως πάντα στις προπονήσεις μας, το κλίμα είναι εντελώς χαλαρό και ευχάριστο, με τα σχετικά αστεία, στοιχήματα και προγνωστικά και θυμίζει έντονα τη στιγμή που ο καθηγητής στο σχολείο ανακοινώνει απροειδοποίητο διαγώνισμα μια μέρα μετά από τη σχολική εκδρομή, που κανείς φυσικά δεν έχει προετοιμαστεί, οπότε όλοι γελάμε με τη μοίρα μας.”
Και αυτή η εξ’ αρχής ανισότητα μεταξύ του τι μπορώ πραγματικά να κάνω σε σχέση με το τι θέλω τη συγκεκριμένη στιγμή, μαζί με τις δημιουργικές δικαιολογίες που βρίσκω για να μην ασκηθώ με σχεδόν φανατική σταθερότητα, ήταν και η σχέση μου με το fitness.
Στην άνιση δεκαετή αναμέτρηση μου με τις fitness δραστηριότητες, ανακάλυψα ότι δεν υπήρχε ποτέ το σενάριο “to lose”, ήταν πάντα “win” αρκεί να ήμουν εκεί.
Δεν έχει υπάρξει προπόνηση, αγώνας, βόλτα στο πάρκο που να μη με βρίσκει σε full fitness attire, το fitness tracker με γεμάτη μπαταρία ενώ το μυαλό μου φαντάζεται ότι κάνει κρύο, ή πολλή ζέστη, ότι εάν δεν δω αυτή τη στιγμή το επόμενο επεισόδιο Μodern Family θα είναι μια μεγάλη απώλεια, ότι έχω τραυματιστεί και θα προξενήσω μεγαλύτερη ζημιά, ότι έχει κίνηση στο δρόμο και δεν θα προλάβω με τίποτα την έναρξη της προπόνησης.
“Πίσω στην έκτακτη και ασυνήθιστη προπόνηση, έχω καταφέρει να διανύσω 5 μέτρα, αντλώντας το τελευταίο απόθεμα από το ρεζερβουάρ αντοχής μου. Μόνο επειδή ο Κ. δεν έχει βρει ακόμα τον καλύτερο δυνατό τρόπο να μου μπλοκάρει τα πόδια, καταφέρνω να τον σηκώσω για λίγο μπουσουλώντας με το ένα χέρι. Η διαφορά μεταξύ μας είναι ότι εγώ σηκώνω το βάρος του, εξαντλώντας διαρκώς ενέργεια για να ξεμπλοκάρομαι ενώ αυτός χρησιμοποιεί τη βαρύτητα, το χρόνο και τη τεχνική για να με εμποδίζει χωρίς να κουράζεται.”
“Οι παλμοί της καρδιάς μου έχουν χτυπήσει κόκκινο, ενώ ο Κ. βρίσκει τον τέλειο τρόπο να με καθηλώσει. Δεν υπάρχει διέξοδος, όση δύναμη και να βάλω πλέον, αρχίζω να σκέφτομαι την εγκατάλειψη. Τα τελευταία 5 μέτρα θα μπορούσαν να είναι και 5 εκατοστά, απλά δεν γίνεται, το ρεζερβουάρ έχει αδειάσει.”
Μετά το τέλος της προπόνησης όλοι καταλαβαίνουμε ένα πράγμα. Σε οποιαδήποτε «αναμέτρηση» τα πράγματα μπορεί να είναι και άνισα. Κάποιος θα είναι πάντα δυνατότερος, σε καλύτερη φυσική κατάσταση, με μεγαλύτερη αντοχή, πιο έξυπνος ή συγκυριακά πιο τυχερός. Η μόνη στρατηγική απέναντι στη ανισότητα είναι η επιμονή, το να βρίσκεις τρόπους να μένεις μέσα στο παιχνίδι. Είναι απλά μια απόφαση.
Αυτό το μήνα συμπληρώνω ένα χρόνο αδιάληπτης και συνεχούς άσκησης. Τρεις με πέντε δραστηριότητες την εβδομάδα, τρέξιμο και προπονήσεις Krav Maga, με φυσική παρουσία (και νέο COVID19 πρωτόκολλο προπόνησης) ή zoom calls στη διάρκεια του lock down, ενώ περπατάω κάθε μέρα για 40 λεπτά βγάζοντας βόλτα το σκύλο.
Δεν έχω χάσει πολύ βάρος αλλά όλοι μου αναφέρουν ότι φαίνομαι λεπτότερος, ενώ δεν έχω καταφέρει να τρέξω τα 5 χιλιόμετρα σε λιγότερο από 30 λεπτά. Συνηθίζω όμως να χρησιμοποιώ τις σκάλες αντί για ασανσέρ και δεν λαχανιάζω ιδιαίτερα, ενώ μπορώ να κάνω άνετα ένα sprint παίζοντας με το γιο μου ποδόσφαιρο.
Κοιμάμαι περισσότερες ώρες, νιώθω λιγότερο stress στη δουλειά, διαβάζω περισσότερα βιβλία και το fitness tracker μου δηλώνει ότι έχω ρίξει το resting heart rate μου κατά 10 bpm’s ενώ το VO2 Max έχει ανέβει 2 μονάδες.
Ό,τι και να σημαίνει αυτό, νιώθω ότι έχω κατακτήσει κάτι, ενώ έχω “ξεχάσει” την ιδέα της εγκατάλειψης. Τελικά, στην άνιση δεκαετή αναμέτρηση μου με τις fitness δραστηριότητες, ανακάλυψα ότι δεν υπήρχε ποτέ το σενάριο “to lose”, ήταν πάντα “win” αρκεί να ήμουν εκεί.
Απέφυγα μέχρι τώρα να αναφέρω εάν τελικά κατάφερα να ολοκληρώσω τη δοκιμασία αποφασιστικότητας στην προπόνηση Krav Maga. Η ιστορία τελειώνει κάπως έτσι:
“Ο Κ. έχει καταλάβει ότι «με έχει», το μυαλό μου θέλει αλλά το σώμα δεν μπορεί και φαίνεται. Ο πιστοποιημένος Expert 1 στην IKMF εκπαιδευτής μας, αρχηγός μας σε αυτή την προσπάθεια και από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που θα συναντήσεις ο Βλ., στιγμιαία μας γυρίζει την πλάτη. Ο Κ. χαλαρώνει τα μπλοκ και μου ψιθυρίζει γελώντας “run Forest, run”. Το αποτέλεσμα το ξέρουμε και οι δυο μας, έχω χάσει. Αλλά δεν μπορώ και να εγκαταλείψω. Ή αλλιώς «help will always be given at Hogwarts to those who ask for it».”
Και τώρα θα ζητήσω τη δική σας βοήθεια. Με ενδιαφέρει πολύ τι κινητοποιεί τους ανθρώπους να γυμνάζονται. Γιατί οι άνθρωποι «κολλάνε» σε δραστηριότητες για χρόνια ενώ κάποιοι άλλοι αλλάζουν κάθε μερικούς μήνες;
Γιατί εγκαταλείπουν την προσπάθεια και τι τους επαναφέρει; Ποια είναι η «μαγική συνταγή» που οδηγεί σε μια ισορροπημένη ζωή άσκησης, σωστής διατροφής και καλών συνηθειών; Εάν βρείτε 3 λεπτά (πραγματικά 3 λεπτά και όχι περισσότερο) παρακαλώ συμπληρώστε το παρακάτω ερωτηματολόγιο.
Αρχική δημοσίευση από τον Παύλο Νομικό στο a8inea.com.
Διάβασε ακόμα:
Μια νέα μετα-ανάλυση ανακάλυψε την καλύτερη άσκηση για απώλεια λίπους
10 ενδείξεις ότι ψυχολογικοί παράγοντες μπορεί να εμποδίζουν τη ρύθμιση του βάρους