Όταν έχεις μια χρόνια ασθένεια, είναι εύκολο να επικεντρωθείς μόνο στον αρνητικό αντίκτυπο που έχει στη ζωή σου. Πόνος, ασθένεια, ατέλειωτοι κύκλοι θεραπείας, κόπωση, απώλεια της ζωής όπως την ήξερες μέχρι τότε και αλλαγή σχεδίων για το μέλλον. Βλέπεις; Πολύ εύκολο! Είναι πολύ πιο δύσκολο να αναγνωρίσεις οποιαδήποτε θετική επίδραση μπορεί να έχει η ασθένεια σου στη ζωή σου.
Στην πραγματικότητα, κάποιοι άνθρωποι μπορεί να υποστηρίζουν πως δεν υπάρχουν θετικές πτυχές σε μια χρόνια ασθένεια. Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους, αλλά για εμένα υπάρχουν κάποια σημεία στα οποία η διάγνωσή μου έχει κάνει τη ζωή μου καλύτερη. Δεν λέω πως είμαι ευγνώμων, είμαι αρκετά μακριά από αυτό. Αλλά το να αγνοήσω ότι είχε και θετικό αντίκτυπο στη ζωή μου δε θα ήταν μόνο αναληθές, αλλά θα μείωνε επίσης τα επιτεύγματά μου και την υποστήριξη που έχω λάβει από κάποιους ανθρώπους γύρω μου.
Πώς έκανε η Νόσος μου τη ζωή μου καλύτερη λοιπόν;
Ανακάλυψα ποιον δρόμο ήθελα να ακολουθήσω πραγματικά. Τα προηγούμενα χρόνια ήμουν σε μια σχολή με αντικείμενο που όχι απλά δεν μου άρεσε, αλλά οριακά το σιχαινόμουν. Πήρα την απόφαση, λοιπόν, και πήγα εκεί που ήθελα, άσχετα αν δεν έχει το ίδιο καλές προοπτικές αποκατάστασης, ακολούθησα αυτό που ήθελα και κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι αυτό!
Ξέρω τι έχει σημασία και δεν παίρνω τίποτα ως δεδομένο. Κάποτε ήμουν υγιής, τώρα δεν είμαι. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε η υγεία είναι σύμβαση αορίστου. Και τελικά, οι μικρές στιγμές είναι αυτές που μετράνε περισσότερο.
Έχω αποκτήσει ενσυναίσθηση. Πριν διαγνωστώ, είχα κι εγώ όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι, μια επιφανειακή ενσυναίσθηση. Δεν ήταν ότι δεν ήθελα να έχω ενσυναίσθηση, αλλά δεν είχα προσωπική εμπειρία ή σημείο αναφοράς για να συσχετιστώ. Αλλά η ασθένεια, ο πόνος και ο φόβος είναι καθολικά κι έτσι όταν ήρθε “η σειρά μου”, άνοιξε και η πόρτα της ενσυναίσθησης.
Με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Η νόσος μου με δίδαξε αντοχή, υπομονή και επιμονή. Με ανάγκασε να αντιμετωπίσω την απογοήτευση, τη θλίψη και τον εξαντλητικό φόβο. Μπορώ να είμαι πιο ευτυχισμένη τώρα, επειδή οι ανάγκες μου και οι επιθυμίες μου είναι απλούστερες και έχω ευγνωμοσύνη και εκτίμηση για πράγματα που δε θα είχα σκεφτεί προηγουμένως. Όλα αυτά, λοιπόν, αντισταθμίζουν το να έχω Νόσο του Crohn; Όχι ακριβώς. Αν μπορούσα να θεραπευτώ αύριο, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Για την ώρα, όμως, έχω κηρύξει μερική εκεχειρία με την νόσο μου και για μένα αυτό είναι αρκετό.
Διάβασε ακόμα:
Video: Η λύση για τη σπατάλη τροφίμων είναι πιο απλή από όσο νομίζουμε