Όλοι ξέρουμε ότι η αρετή- καλοσύνη και η κακία είναι αντίπαλες, αλλά και οι κυρίαρχες δυνάμεις του κόσμου τούτου.
Πού δε συναντάμε την κακία; Μήπως, στις ειδήσεις, στις συμπεριφορές ή στις σκέψεις των σύγχρονων ανθρώπων;
Εμείς τι κάνουμε γι’ αυτό;
Έχουμε αντιληφθεί…
Πόσες φορές έχουμε συμπεριφερθεί διαφορετικά από ότι είμαστε;
Πόσες φορές συνειδητοποιήσαμε ότι η κακή συμπεριφορά του άλλου μάς παρέσυρε και μετά το μετανιώσαμε;
Ξέρουμε όμως να διακρίνουμε την κακία στον άλλον (ή στον εαυτό μας);
Κακία είναι, όταν ο άλλος βλέπει ότι είσαι όμορφος, ότι έχεις χαρίσματα, αλλά εσκεμμένα στο αποκρύπτει και προσπαθεί να σε πείσει για το αντίθετο!
Κακία είναι, όταν ο άλλος ακόμα και στη συζήτηση βρίσκει τρόπο να σε υποβιβάσει
Κακία είναι ,όταν ο άλλος σού απευθύνεται με αγένεια και με σκληρό τόνο φωνής
Κακία είναι ,όταν δε σου χαρίζει το χαμόγελό του
Κακία είναι, όταν δε σε καταλαβαίνει, δε σε κατανοεί, δε σε ακούει…
Κακία είναι, όταν σου κλέβει τη χαρά, όταν δε χαίρεται με τις νίκες σου, τις επιτυχίες σου
Κακία είναι, όταν ο άλλος δε δίνει καμιά αγκαλιά σε σένα
Κακία είναι η αγνωμοσύνη, όταν ο άλλος δεν αναγνωρίζει όσα έκανες γι’ αυτόν…
Κακία είναι, όταν προσπαθεί να σου κάνει τη ζωή δύσκολη, γιατί είσαι εσύ…
Κακία είναι, όταν ο άλλος είναι συνειδητά αδιάφορος
Κακία είναι, όταν σε εγκαταλείπει στο άγχος σου, στον πόνο σου ή στα προβλήματα σου, με μια δόση μνησικακίας, αφού στην πραγματικότητα χαίρεται που σε βλέπει να ταλαιπωρείσαι.
Κακία είναι να αρνείται να κάνει αυτοκριτική και να σου λέει «εσύ φταις»
Κακία είναι να είναι ανταγωνιστικός μαζί σου
Κακία είναι να σε ζηλεύει, γιατί είναι ανίκανος και τεμπέλης
Και πολλά άλλα…
Όμως εμείς τι κάνουμε; Πώς συμπεριφερόμαστε;
Αρχικά, οφείλουμε στον εαυτό μας να αναγνωρίζουμε τις συμπεριφορές των άλλων και να αποφασίζουμε ποια θα είναι η δική μας συμπεριφορά.
Ένας άνθρωπος μπορεί ν’ αναγνωρίσει την κακία στην καθημερινότητά του, όταν έχει και βιώματα από δείγματα καλοσύνης αλλά και από αρχές και αξίες.
Αξίες είναι όσα πιστεύω ότι αξίζουν να υπάρχουν στη ζωή μου, όπως η εκτίμηση, ο σεβασμός , ο αυτοσεβασμός, η αγάπη, η ομαδικότητα, η συμπόνια κ.ά
Η συμπόνια είναι βασική αξία στη ζωή του ανθρώπου και κατά τον κ. Χρούσο, καθηγητή Ιατρικής σχολής Αθηνών, είναι αυτή που μας διαχωρίζει από τα ζώα.(εφ.Καθημερινή)
Χωρίς αξίες και αρχές δεν μπορώ να έχω μια ποιότητα στη ζωή μου, δεν μπορώ να έχω καλοσύνη.
Γιατί η καλοσύνη είναι ΕΠΙΛΟΓΗ.
Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, Αριστοτέλης, λέει ότι η κακία έχει άπειρες μορφές, ενώ η καλοσύνη μία. Η καλοσύνη έχει την αγάπη προς τον εαυτό μας και προς τους άλλους.
Την κακία την έχει κάποιος σε πολλές μορφές ,χωρίς κόπο, ενώ την καλοσύνη μόνο σε μια μορφή και με κόπο, γιατί χρειάζεται να δουλέψει με τον εαυτό του, να τολμήσει να κάνει την αυτοκριτική του, να προσπαθήσει να γίνει καλύτερος…
Βέβαια, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η καλοσύνη είναι στοιχείο προς εξαφάνιση, μην πω ότι έχει εξαφανιστεί προ πολλού. Γιατί ο άνθρωπος είναι αδιάφορος για τον άλλον, τού φαίνεται φυσιολογικό να νιώθει ανταγωνισμό, ζήλια, φθόνο πράγματα που στην ουσία τον εγκλωβίζουν στο φαύλο κύκλο της δυστυχίας…
Όσο πιο δυστυχισμένος αισθάνεται, τόσο πιο κακός γίνεται, τόσο του φταίνε οι άλλοι, τόσο μοιράζει στους άλλους τη δυστυχία του, τόσο ανόητος είναι…
Έτσι όλοι βιώνουμε καθημερινά την κακία, επιτρέπουμε στον εαυτό μας να την «βλέπουμε» και να παραδειγματιζόμαστε ακόμα και από την τηλεόραση και να αφηνόμαστε στην νοσηρότητα, στην ασθένεια.
Γιατί νομίζουμε ότι όσο πιο «κυρίαρχοι» γινόμαστε πάνω στους άλλους ,τόσο πιο δυνατοί θα νιώσουμε…
Αυτό είναι ψευδαίσθηση , με αποτέλεσμα να φτάνουμε στο σημείο να «ασθενήσουμε», να χάσουμε τη δύναμή μας και να καταδικάσουμε τον εαυτό μας στη θλίψη και στη μοναξιά.
Από την άλλη πλευρά, αυτό που είναι πλέον ένα γενικευμένο φαινόμενο στην κοινωνία, στο σχολείο ή στην οικογένεια, είναι η κυριαρχία της αντίληψη ότι η κακία είναι το φυσιολογικό και ότι «πρέπει» να επιβάλλεται στους ανθρώπους που ακόμα πιστεύουν στο καλό και στην αγάπη.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υποχρεώνονται οι άνθρωποι με καλοσύνη να συμβιβαστούν και να αποδεχτούν «τη φυσιολογική κακία»…
Έτσι το κακό «ρουφάει» το καλό και ζούμε ως κοινωνία μια μίζερη ζωή, χωρίς πραγματικούς φίλους, χωρίς αδέρφια, χωρίς αγάπη, χωρίς συμπόνια…
Για να προστατέψουμε τον εαυτό μας μόνο μια λύση υπάρχει… να ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ!. Να καθορίσουμε τις αρχές και τις αξίες μας και να διεκδικήσουμε την ποιότητα στη ζωή μας, μέσω της χαράς και της ανταπόδοσης.
Τo Coaching μπορεί να σε βοηθήσει να βρεις τις αρχές και τις αξίες σου και να καταλάβεις πόσο ΕΣΥ ο ίδιος αξίζεις ως ύπαρξη, αλλά και ως μέλος της κοινωνίας. Μπορείς να αντισταθείς στο ρεύμα της εποχής και να ζεις συνειδητά με τον εαυτό σου αλλά και με τους αγαπημένους σου. Αυτό θα φέρει στη ζωή σου πληρότητα, ηρεμία και πάνω απ’ όλα πρόοδο, χαρά και ευτυχία!