Είναι πρωταθλητής της Εθνικής Ομάδας Άρσης Βαρών. Την περασμένη χρονιά αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και μας συγκλόνισε όλους όταν δήλωσε φορτισμένος πως εγκαταλείπει την εθνική ομάδα λόγω των δυσκολιών που αντιμετώπιζε. Αποτέλεσμα; Να δημιουργηθεί ένα τεράστιο κύμα συμπαράστασης από ολυμπιονίκες, αθλητές, δημόσια πρόσωπα, πολιτικούς, αλλά και πλήθος κόσμου. Περίμενε το κύμα αγάπης που δημιουργήθηκε; Πόσο μας χαρακτηρίζει το φιλότιμο σαν λαό; Έχει κάποιο τελετουργικό πριν από κάθε αγώνα; Και γιατί προτιμάει τα μικρά βήματα; Ο Θοδωρής Ιακωβίδης απαντάει στις ερωτήσεις μας.
Θα ήθελα να ξεκινήσω με τις δηλώσεις που κάνατε το περασμένο καλοκαίρι, όταν ανακοινώσατε ότι εγκαταλείπετε την άρση βαρών λόγω των οικονομικών – και όχι μόνο δυσκολιών. Στο μυαλό όλων μας όλοι εσείς οι πρωταθλητές αποτελείτε «ιερά τέρατα» και όταν σας βλέπουμε να λυγίζετε, το ίδιο κάνουμε και εμείς. Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο για όλο αυτό;
Ήταν μία στιγμή που δεν άντεξα. Γενικά δύσκολα έρχομαι σε τέτοια κατάσταση – δηλαδή να κλάψω, να δείξω αρνητικά συναισθήματα ή ότι είμαι στενοχωρημένος. Αυτό που αισθανόμουν ήταν πως σταματάει η αθλητική μου σταδιοδρομία, όχι από φυσικά αίτια – δηλαδή λόγω ηλικίας – αλλά επειδή δεν μπορούσα να συνεχίσω κάτω από αυτές τις συνθήκες. Και ενώ νόμιζα ότι είχα συμβιβαστεί με αυτήν την απόφαση και την είχα αποδεχθεί, όταν ήρθε «το τέλος», δεν μπορούσα να δεχθώ ότι δεν θα αγωνιστώ ξανά και ότι δεν θα εκπροσωπήσω ξανά τη χώρα μου, ότι δεν θα φορέσω ξανά το αγωνιστικό μου κολάν και πως όλα αυτά θα σταματήσουν.
Σε ό,τι αφορά στην ερώτηση, στα μάτια του κόσμου μπορεί να φαινόμαστε άτρωτοι, αλλά είμαστε άνθρωποι σαν όλους τους άλλους. Έχουμε συναισθήματα, τα οποία πολλές φορές είναι πολύ πιο έντονα, λόγω των συνθηκών του αθλήματος: πολύ μεγάλο άγχος και πολύ μεγάλη πίεση.
Μετά τις δηλώσεις σας δημιουργήθηκε ένα τεράστιο κύμα συμπαράστασης και μάλιστα τα social media έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Πιστεύετε γενικά στη δύναμή τους και κατ΄επέκταση τη δύναμη της τεχνολογίας;
Καταρχάς αυτό που έγινε δεν το περίμενα σε καμία των περιπτώσεων. Δηλαδή και να μου το έλεγε κάποιος, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το πιστέψω ποτέ. Η αλήθεια είναι ότι η τεχνολογία έχει μεγάλη δύναμη. Το θέμα είναι πώς την χρησιμοποιούμε εμείς. Γιατί όσο καλό μπορεί να κάνει, άλλο τόσο κακό μπορεί να κάνει αντίστοιχα.
Νομίζω ότι γενικά οι Έλληνες έχουμε κάτι μαγικό. Μπορεί να έχουμε τεράστιες διαφωνίες μεταξύ μας, αλλά την ίδια στιγμή γινόμαστε μία γροθιά και ενωνόμαστε για να στηρίξουμε έναν δικό μας άνθρωπο. Το πιστεύετε αυτό;
Ναι. Νομίζω ότι αυτό είναι το φιλότιμο – μία λέξη μαγική που δεν υπάρχει σε άλλο λεξιλόγιο και αποτελεί χαρακτηριστικό του ελληνικού λαού. Ενός λαού που του αρέσει πάρα πολύ να διχάζεται και να δημιουργεί δίπολα. Αυτό το βλέπουμε πάντα – ακόμα και σήμερα με το δίπολο εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι. Ωστόσο, την κρίσιμη ώρα που θα υπάρξει ανάγκη, συσπειρώνεται, γίνεται ένα και ο ένας βοηθάει τον άλλον. Το έχουμε δει και στις φωτιές και στους σεισμούς. Μακάρι να μπορούσαμε να είμαστε συνέχεια έτσι και όχι μόνο όταν υπάρχει ανάγκη. Αυτό θα ήταν ιδανικό.
Στα μάτια του κόσμου μπορεί να φαινόμαστε άτρωτοι, αλλά είμαστε άνθρωποι σαν όλους τους άλλους. Έχουμε συναισθήματα, τα οποία πολλές φορές είναι πολύ πιο έντονα.
Αναφέρατε πως «θέλατε να επιστρέψετε στους δικούς σας ανθρώπους, την οικογένεια και τους φίλους σας, οι οποίοι αποτέλεσαν το κίνητρό σας όλα αυτά τα χρόνια και πως σας έδιναν δύναμη να συνεχίσετε». Πόσο σημαντικό είναι να έχουμε στην ζωή μας κάποιες σταθερές – κάποιους ανθρώπους που μας στηρίζουν;
Νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό. Για να αντέξεις τη μοναξιά πρέπει να είσαι ή Θεός ή θεριό. Νομίζω δύσκολα ένας άνθρωπος μόνος του μπορεί να ανταπεξέλθει σε οποιαδήποτε δυσκολία της ζωής. Εγώ έχω την οικογένειά μου που με στήριζε όλα αυτά τα χρόνια, 2-3 καλούς φίλους που επωμίστηκαν πολλές φορές τα άγχη και τις δυσκολίες μου και 2-3 ανθρώπους από τον χώρο της άρσης βαρών, που ήταν και εκείνοι δίπλα μου ανιδιοτελώς και στάθηκαν στο πλευρό μου σε αυτό το ταξίδι. Από την αρχή μέχρι το τέλος.
Πώς ξεκίνησε η αγάπη σας για τον αθλητισμό;
Από παιδί μου άρεσαν οι αθλοπαιδιές. Συμμετείχα σε όλα τα αγωνίσματα του σχολείου, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, χάντμπολ. Γενικότερα ήμουν πολύ δραστήριο παιδί και μου άρεσε τόσο πολύ ο αθλητισμός – και να λαμβάνω μέρος, αλλά και να παρακολουθώ.
Πιστεύετε ότι μπορούμε να κάνουμε όνειρα σε κάθε ηλικία;
Άνθρωπος χωρίς όνειρα και χωρίς ελπίδα, δεν υπάρχει. Όλοι πρέπει να ονειρεύονται είτε είναι παιδιά, είτε έφηβοι είτε πιο μεγάλοι. Η ζωή κυλάει. Πρέπει να ονειρευόμαστε και να θέτουμε στόχους. Κάθε ηλικία έχει διαφορετικούς στόχους και όνειρα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε.
Νομίζω ότι αυτό είναι το φιλότιμο – μία λέξη μαγική που δεν υπάρχει σε άλλο λεξιλόγιο και αποτελεί χαρακτηριστικό του ελληνικού λαού. Ενός λαού που του αρέσει πάρα πολύ να διχάζεται και να δημιουργεί δίπολα.
Αναφερθήκατε στους στόχους. Ποια ήταν τα δικά σας «μυστικά» που σας βοήθησαν στη μέχρι τώρα πορεία σας;
Σε ό,τι αφορά στο αθλητικό κομμάτι, το γεγονός ότι έχω φτάσει μέχρι εδώ, έχει να κάνει με ψυχικά χαρακτηριστικά και όχι με σωματικά. Δεν ήμουν ιδιαίτερο ταλέντο στην άρση βαρών, ούτε είχα τη σωματοδομή για να ασχοληθώ με αυτό το άθλημα – συγκεκριμένα το σώμα μου είναι εντελώς αντίθετο. Νομίζω ότι η νοοτροπία μου με έφτασε εδώ. Αυτό που λέμε «mentalité». Χρειάζεται επιμονή, υπομονή, αυταπάρνηση και σε ένα βαθμό εγωισμό.
Διάβασα σε συνέντευξή σας πως «έχετε ζήσει στο πετσί σας ψυχολογικό πόλεμο και bullying». Πόση ψυχική αντοχή χρειάζεται για να διαχειριστεί κανείς τέτοιες καταστάσεις;
Ενδεχομένως άλλος αθλητής – διαφορετικός χαρακτήρας από εμένα –να σταματούσε με αυτά που έχω αντιμετωπίσει. Ξέρω πολλούς αθλητές που σταμάτησαν επειδή δέχθηκαν και εκείνοι bullying. Εγώ ήμουν πάντα λίγο εγωιστής γιατί βαθιά μέσα μου ήξερα ότι οι άνθρωποι που με πολεμούν ήθελαν να σταματήσω, οπότε πάντα έλεγα «μην τους κάνεις την χάρη». Είναι λίγο εγωιστικό αυτό που λέω, αλλά αυτό ήταν που μου έδινε την αντοχή να συνεχίζω και να λέω «πάμε, θα το αντέξεις κι αυτό, θα το καταπιείς και αυτό, συνέχισε». Πολλές φορές ήρθα σε κόντρα, γιατί προσπάθησα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, το πλήρωσα και το πληρώνω ακόμα σε ένα βαθμό, αλλά κοιτάω να κάνω αυτό που αγαπάω και δεν πρόκειται να αφήσω κανέναν να μπει εμπόδιο σε αυτό και το τέλος θα το δώσω εγώ και όταν θέλω εγώ. Όχι κάποιος άλλος.
Η ζωή κυλάει. Πρέπει να ονειρευόμαστε και να θέτουμε στόχους. Κάθε ηλικία έχει διαφορετικούς στόχους και όνειρα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε.
Μιλήσατε για εμπόδια. Πιστεύετε ότι τα εμπόδια είναι για να τα ξεπερνάμε και ότι αποτελούν μαθήματα που τα χρησιμοποιούμε στην μετέπειτα πορεία μας;
Ακριβώς. Κάθε εμπόδιο για καλό λένε. Δεν είναι τυχαίο. Όλα είναι μαθήματα. Και τα εμπόδια και οι κακόβουλοι άνθρωποι που θα συναντήσουμε. Γενικά, οποιαδήποτε κακή εμπειρία είναι μάθημα. Έχω διδαχθεί πάρα πολλά πράγματα από κακές εμπειρίες και συναναστροφές.
Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που ξεκινάει τώρα τον πρωταθλητισμό;
Αν το θέλει πραγματικά, να αποκτήσει γερό στομάχι γιατί θα το χρειαστεί. Και πρωτίστως να μην το βάζει κάτω, να βάλει τον δικό του στόχο, την δική του Ιθάκη, την οποία εκείνος θα ορίσει και να μην τα παρατήσει μέχρι να φτάσει σε αυτήν. Και ακόμα και αν δεν φτάσει στον τελικό του στόχο, θα ξέρει ότι έχει κερδίσει πάρα πολλά στον δρόμο. Γιατί σημασία έχει το ταξίδι και οι εμπειρίες που θα αποκτήσεις μέσα σε αυτό. Και σίγουρα όταν στοχεύεις στο φεγγάρι, και να μην φτάσεις σε αυτό, θα βρεθείς στον ουρανό, ανάμεσα στα αστέρια.
Επειδή έχετε δηλώσει ότι είστε αισιόδοξος για το μέλλον και δεν κάνετε αρνητικές σκέψεις, να υποθέσω ότι έχετε μάθει να βλέπετε το ποτήρι μισογεμάτο;
Νομίζω ότι όταν ξεκινάς ένα ταξίδι και βάζεις έναν στόχο, δεν μπορείς να έχεις αρνητικές βλέψεις και να σκέφτεσαι «δεν μπορώ να καταφέρω τίποτα» και «δεν θα κάνω τίποτα». Θέλει θετική σκέψη. Εγώ είμαι της λογικής πως όταν θέλεις κάτι πολύ και όταν προσπαθείς πραγματικά, ό,τι και να γίνει, ο κόσμος να χαλάσει, αυτό που θέλεις θα γίνει με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.
Κάθε εμπόδιο για καλό λένε. Δεν είναι τυχαίο. Όλα είναι μαθήματα. Και τα εμπόδια και οι κακόβουλοι άνθρωποι που θα συναντήσουμε.
Θα σας ρωτούσα αν έχετε κάποια φράση που σας δίνει δύναμη; Αυτή που μόλις μου είπατε είναι μία από αυτές;
Ναι. Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου το έχω αντιμετωπίσει αυτό. Όταν ήθελα κάτι πάρα πολύ, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, γινόταν. Ακόμα και τώρα με αυτό που έγινε. Εγώ δεν ήθελα να σταματήσω, απλά δεν μπορούσα να συνεχίσω κάτω από αυτές τις συνθήκες. Με όλο αυτό που έγινε, βρέθηκαν τόσοι άνθρωποι να με βοηθήσουν και συνεχίζω.
Κρατάω την απάντησή σας και θέλω να σας ρωτήσω αν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, στους οποίους θέλετε να πείτε ευχαριστώ.
Είναι πάρα πολλοί από την αρχή της καριέρας μου. Αρχικά στην οικογένειά μου που με στηρίζει και στους φίλους μου που ήταν κοντά μου. Από τον χώρο, στους Βαλλέριο Λεωνίδη, Λεωνίδα Σαμπάνη, τους προπονητές της εθνικής ομάδας, την κυρία Καίτη Γαλάνη, των Κώστα Σαλπιγγίδη, τον προπονητή του Παναθηναϊκού, τον αντιπρόεδρο του Παναθηναϊκού, τον Δημήτρη Βρανόπουλο, και φτάνοντας στο τέλος, προφανώς τον Θοδωρή Κυριακού, τον Πρόεδρο του Ομίλου ΑΝΤ1, ο οποίος θέλησε να με βοηθήσει και πλέον είναι στο πλευρό μου και τέλος στην εταιρεία ΔΕΛΤΑ που και εκείνη μετά τους Ολυμπιακούς του Τόκιο, είναι δίπλα μου.
Και σίγουρα όταν στοχεύεις στο φεγγάρι, και να μην φτάσεις σε αυτό, θα βρεθείς στον ουρανό, ανάμεσα στα αστέρια.
Τι σας δίνει ενέργεια για να φέρετε εις πέρας τη μέρα σας και τι σας αποφορτίζει;
Πιστεύω ότι κάθε ημέρα είναι μοναδική, έρχεται μία φορά και δεν ξαναέρχεται. Επομένως, δεν αναλώνομαι σε αρνητικές καταστάσεις και συναισθήματα. Και να έρθουν, ήρθαν. Όλα αυτά είναι μέσα στη ζωή και στην καθημερινότητά μας, επομένως τα αποδέχομαι, τα «γεύομαι» και συνεχίζω την ημέρα μου. Αν είχα μία κακή ημέρα, η επόμενη θα είναι καλύτερη. Και αν δεν είναι η επόμενη, θα είναι η μεθεπόμενη. Μετά την βροχή έρχεται το ουράνιο τόξο, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Οπότε με αυτή τη λογική αντιμετωπίζω τα πράγματα. Και με υπομονή σίγουρα. Ηυπομονή είναι αρετή.
Όσον αφορά στο τι κάνω για να αποφορτίζομαι, κλείνω τηλέφωνα, κλείνω τα πάντα και δεν κάνω απολύτως τίποτα. Αυτό το κάνω συνήθως τις Κυριακές σε δύσκολες περιόδους. Κλείνω τα πάντα, «εξαφανίζομαι» και αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου – από κάποιες ώρες μέχρι και ολόκληρη την ημέρα.
Έβαζα πάντα μικρούς στόχους, τους έπιανα και συνέχιζα. Και μετά πήγαινα λίγο πιο ψηλά και λίγο πιο ψηλά. Νομίζω ότι έτσι έρχεται η επιτυχία.
Άρα πιστεύετε ότι είναι εύκολο να βρει κανείς την ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και την επαγγελματική ζωή – όποιο επάγγελμα και να κάνει – αρκεί να το θέλει και να θέλει να βρίσκει χρόνο για τον εαυτό του;
Γενικά είμαι άνθρωπος που κάνει ήρεμη ζωή και τώρα όλο αυτό που έχει γίνει τελευταία με έχει ταράξει, αλλά νομίζω ότι το διαχειρίζομαι πολύ καλά όσον αφορά στην ψυχική μου ηρεμία. Νομίζω ότι σίγουρα μπορεί κανείς να βρει την ισορροπία του, αρκεί να βάζει προτεραιότητες, να μην λέει «ναι» σε όλα και να μην προσπαθεί να κάνει τα πάντα.
Πιστεύετε ότι για να υιοθετήσει κανείς νέες συνήθειες, το μυστικό κρύβεται στα μικρά βήματα;
Ναι. Αυτή τη λογική χρησιμοποιώ στην αθλητική μου σταδιοδρομία. Υπάρχουν συναθλητές μου που έθεταν έναν μεγάλο στόχο, για παράδειγμα το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Για να φτάσεις όμως στο παγκόσμιο, πρέπει να περάσεις από το πανελλήνιο πρωτάθλημα, να το κερδίσεις, να μπεις στην εθνική ομάδα, να παίξεις ευρωπαϊκό, να παίξεις 2-3 αγώνες και μετά να πας στο παγκόσμιο. Εγώ πάντα έτσι αντιμετώπιζα τα πράγματα βήμα – βήμα. Έβαζα πάντα μικρούς στόχους, τους έπιανα και συνέχιζα. Και μετά πήγαινα λίγο πιο ψηλά και λίγο πιο ψηλά. Νομίζω ότι έτσι έρχεται η επιτυχία. Το να θέτεις έναν μεγάλο στόχο, χωρίς να έχεις βάλει μικρότερους, πριν από αυτόν, δε νομίζω ότι θα σε οδηγήσει στην επιτυχία.
Έχετε κάποιο τελετουργικό πριν τους αγώνες; Κάτι που σας φέρνει γούρι;
Ναι. Είμαι πολύ προληπτικός. Καταρχάς έχω ένα τυχερό εσώρουχο που φοράω μόνο σε αγώνες. Αυτό δεν αλλάζει. Έχω «ξεματιάστρες» στην Αθήνα όταν είμαι στο εξωτερικό και αυτό που κάνω πάντα το τελευταίο βράδυ πριν τον αγώνα είναι το εξής: δέκα λεπτά πριν κοιμηθώ σκέφτομαι τον αγώνα και το πώς θα κυλίσει, φέρνω νοητά την εξέλιξή του στο μυαλό μου, με αποτέλεσμα να στρεσάρομαι πολύ εκείνη την ώρα, γιατί είναι σα να αγωνίζομαι εκείνη την ώρα. Σκέφτομαι τι μπορεί να πάει στραβά, τι μπορεί να πάει καλά, τους αντιπάλους μου, τον εαυτό μου, τις προσπάθειές μου και από το επίπεδο άγχος που φτάνω, καταλαβαίνω αν θα πάω καλά στον αγώνα ή όχι.
Και πετυχαίνει πάντα αυτό;
Τις πιο πολλές φορές έχει πετύχει. Όταν αγχώνομαι πάρα πολύ ή δεν αγχώνομαι καθόλου, δεν πάω καλά. Όταν τα επίπεδα άγχους είναι σε μέτρια κατάσταση, πάω πάρα πολύ καλά. Μετά από δέκα λεπτά όλο αυτό φεύγει ως δια μαγείας και είναι σα να έχει τελειώσει ο αγώνας, οπότε ηρεμώ και κοιμάμαι.
Έχετε απομακρύνει από τη ζωή σας τους τοξικούς ανθρώπους;
Ναι και κάθε φορά που εμφανίζεται κάποιος και αντιλαμβάνομαι ότι δεν μου κάνει καλό, τον απομακρύνω. Γενικά είμαι άνθρωπος που δίνει μέχρι δύο ευκαιρίες. Δεν έχει παραπάνω.
Τι σημαίνει για εσάς ευεξία και ποιος είναι ο Thrive στόχος σας;
Επειδή έχω μία αγάπη με τον ύπνο, θέλω σίγουρα να κοιμάμαι αρκετά – όσο ορίζω και όσο θέλω εγώ – όχι να κοιμάμαι όλη την ημέρα και να κοιμάμαι ήρεμα, χωρίς άγχος.
Θέλω επίσης να περνάω στιγμές με τους δικούς μου ανθρώπους, τους φίλους και την οικογένειά μου.
Τώρα σε ό,τι αφορά στην ευεξία, δεν μου αρέσουν καθόλου οι αγχωτικές καταστάσεις. Αν και γενικά στη ζωή μου έχω ζήσει πολλές αγχωτικές καταστάσεις και λόγω του αθλήματος, δεν μου αρέσει το άγχος και προσπαθώ όσο μπορώ να το αποβάλλω. Δηλαδή να ζω χωρίς άγχος. Αυτό πολλές φορές βέβαια το πληρώνω γιατί δεν είμαι στην ώρα μου σχεδόν ποτέ, γιατί προσπαθώ να μην αγχώνομαι και πάω λίγο πιο αργά, στον δικό μου χρόνο, με το πάσο μου. Πολλές φορές, πολλοί άνθρωποι από το περιβάλλον μου μου λένε μα καλά δεν αγχώνεσαι; Γιατί να αγχωθώ; Αφού θα γίνει η δουλειά. Αν γίνει δέκα λεπτά πιο μετά τι έγινε;
Και μία τελευταία ερώτηση. Επόμενος σταθμός, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024 στο Παρίσι;
Ναι. Ο τελικός, τερματικός σταθμός είναι εκεί. Όπως είπαμε όμως, προέχει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που τελικά θα γίνει τον Μάιο, μετά είναι οι μεσογειακοί αγώνες και το παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Κίνα. Αυτά για το 2022. Για το 2023 δεν ξέρουμε ακόμα – θα ξέρουμε του χρόνου τέτοια εποχή. Οι προκρίσεις για την Ολυμπιάδα ξεκινάνε του χρόνου, με την πρώτη πρόκριση να είναι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Κίνας. Οπότε βήμα βήμα προχωράμε, αλλά τερματικός σταθμός είναι το Παρίσι.
Διάβασε ακόμα:
Κατερίνα Βρανά: “Νομίζω ότι το χιούμορ μου έσωσε τη ζωή”
Νικόλας Σμυρνάκης: “Είμαστε και τα μειονεκτήματά μας. Χωρίς αυτά ίσως να μην είχαμε ζωή”