Στα επόμενα 3 λεπτά θα μάθεις:

-Πώς να αναπτύξεις την υπομονετικότητά σου.
-Τι μας διδάσκει το πείραμα με τα ζαχαρωτά.


Αυτές τις μέρες, μας ζητείται να μείνουμε στο σπίτι για να σταματήσουμε την εξάπλωση του Covid-19 που έχει κοστίσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η παραμονή στο σπίτι φαίνεται να αποτελεί πρόκληση για τους περισσότερους ανθρώπους, καθώς δεν υπάρχει συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης. Αυτή η νέα πραγματικότητα δημιουργεί μια σειρά από διαφορετικά συναισθήματα όπως άγχος, θλίψη, θυμό και απογοήτευση.

Αυτό που παρατηρούμε σήμερα είναι ότι ενώ οι περισσότερες σύγχρονες κοινωνίες έχουν μάθει να κινούνται σε ταχύτατους ρυθμούς, κάποιος πατάει απότομα το φρένο με αποτέλεσμα όσοι εμπλέκονται σε αυτό το περιστατικό/ ατύχημα να υποφέρουν από τις επιπτώσεις. Είναι η πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία που ενώ ακινητοποιείται ολόκληρος ο κόσμος κινητοποιείται καθολικά η κοινωνική μας συνείδηση.

Τώρα περισσότερο από ποτέ, σε παγκόσμιο επίπεδο, μας ζητείται να ασκήσουμε και να αναπτύξουμε την υπομονή μας. Ορισμένες κοινωνίες ίσως έχουν μεγαλύτερη εμπειρία σε αυτήν την πρακτική, επειδή η υπομονή αποτελεί μέρος της κουλτούρας τους. Ωστόσο, οι περισσότερες σύγχρονες κοινωνίες λειτουργούν βασισμένες στην επίτευξη γρήγορων αποτελεσμάτων που διαρκώς πολλαπλασιάζονται. Οι άνθρωποι σε ατομικό επίπεδο αντικατοπτρίζουν αυτή την κούρσα ταχύτητας και αντί να ακολουθούν τη δική τους διαδικασία επίτευξης κι ανάπτυξης ακολουθούν αντ ‘αυτού αυτούς που πατούν ολοένα και πιο δυνατά το γκάζι. Όπως μπορεί κανείς να φανταστεί μπορεί να υπάρχουν διάφορα είδη συντριβών στην πορεία. Ευτυχώς, συνήθως επιβιώνουμε σωματικά αυτού του είδους τις συντριβές. Ψυχολογικά, όμως, η συνεχής επιτάχυνση, η εγρήγορση και οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες οδηγούν σε burn out, άγχος και κατάθλιψη.

Είναι η πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία που ενώ ακινητοποιείται ολόκληρος ο κόσμος κινητοποιείται καθολικά η κοινωνική μας συνείδηση.

Η υπομονή είναι μια διαδικασία που απαιτεί να επιβραδυνούμε και να εγκαταλείψουμε τον μανιακό έλεγχο, προκειμένου να αναπτύξουμε τον εσωτερικό έλεγχο και την ανθεκτικότητα μας. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ακούσει για το πείραμα με τα ζαχαρωτά κατά το οποίο κάποια παιδιά έλαβαν ένα ζαχαρωτό και τους ζητήθηκε να μην το φάνε ώσπου να επιστρέψει ο ερευνητής που θα τα επιβράβευε με ένα δεύτερο ζαχαρωτό, αν όντως δεν είχαν φάει το πρώτο. Η έρευνα έδειξε ότι αυτά τα παιδιά που ήταν υπομονετικά και δεν είχαν επιζητήσει τη στιγμιαία ικανοποίηση πέτυχαν καλύτερα αποτελέσματα στο σχολείο τα χρόνια που ακολούθησαν. Από ό,τι φαίνεται, το να είναι κανείς υπομονετικός πραγματικά αποδίδει!

Αυτή η πανδημία μας καλεί όλους να σκεφτούμε τι είναι αυτό που έχει πραγματική ουσία και σημασία για τη ζωή και την ύπαρξή μας. Η άμεση ικανοποίηση ορισμένων αναγκών, όπως το να αγγίξουμε κάποιον που αγαπάμε, να παίξουμε, να δουλέψουμε, να ταξιδέψουμε, να κυκλοφορήσουμε ελεύθερα και ούτω καθεξής, δεν μπορούν πλέον να καλυφθούν άμεσα ή αυθόρμητα. Αυτή η προσωρινή απώλεια μας προσφέρει την ευκαιρία να σκεφτούμε πώς θέλουμε να προσεγγίσουμε στο μέλλον αυτούς τους θεμελιώδεις τομείς στη ζωή μας με τρόπο συνετό, συνειδητό και συνεπή. Αυτή η αυξημένη συνειδητοποίηση των θεμελιωδών αξιών και στόχων στη ζωής μας, μας βοηθά να υπομείνουμε κάποιες στερήσεις στο παρόν με την προοπτική ότι στο μέλλον θα υπάρξουν μακροπρόθεσμα οφέλη. 

H υπομονετικότητα προαπαιτεί την ενσυνειδητότητα, δηλαδή το να μπορούμε να παρατηρούμε τα συναισθήματα και τις παρορμήσεις μας, χωρίς να αντιδρούμε με τρόπο επιβλαβή για εμάς και το περιβάλλον μας. Σε αυτήν την περίπτωση, η μεγαλύτερη ανταμοιβή μπορεί να είναι όλα όσα μάθαμε οδεύοντας στον τελικό προορισμό μας. Ομοίως, ο προορισμός μπορεί να είναι πιο ικανοποιητικός και ουσιαστικός, όταν προκύπτει με ενσυνειδητότητα. Μπορούμε όλοι να βγούμε από αυτή την κρίση σοφότεροι, αν επιλέξουμε να συνδεθούμε με τον εαυτό μας και με τα υπαρξιακά ζητήματα που προκύπτουν, ενώ παράλληλα όλες οι σταθερές μας καταρρέουν. 

Η υπομονή είναι μια διαδικασία που απαιτεί να επιβραδυνούμε και να εγκαταλείψουμε τον μανιακό έλεγχο, προκειμένου να αναπτύξουμε τον εσωτερικό έλεγχο και την ανθεκτικότητα μας.

Επιθυμούμε σαφώς αυτή η πανδημία να λήξει τώρα ή τουλάχιστον όσο το δυνατόν συντομότερα. Μολονότι μπορούμε να κάνουμε κάποια βήματα για να βοηθήσουμε στη μείωση του αριθμού των κρουσμάτων, δεν μπορούμε να εξαλείψουμε τον ιό μόνοι μας. Οφείλουμε να αποδεχτούμε ότι εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στην επιστημονική κοινότητα για να βρει λύσεις σε αυτήν την πανδημία. Η αποδοχή είναι μια έννοια ζωτικής σημασίας όταν πρόκειται για την υπομονή. Επιλέγω να είμαι υπομονετικός και όχι αντιδραστικός στα μέτρα που επιβλήθηκαν επειδή γνωρίζω από τα βάθη της καρδιάς μου ότι η ζωή, η αγάπη και η σύνδεση έχουν σημασία για μένα και σε αυτήν την περίπτωση αξίζει να περιμένω υπομονετικά για αυτά. Επομένως, όταν αισθάνομαι θλιμμένος, ανήσυχος, οργισμένος ή καταβεβλημένος, επανασυνδέομαι με αυτά που έχoυν σημασία για μένα και επικεντρώνομαι στο πώς μπορώ να τα προστατέψω και να τα διασφαλίσω δείχνοντας υπομονή στο παρόν και στο άμεσο μέλλον. 

Ανάπτυξε την υπομονετικότητά σου

Παρακάτω θα βρείτε μια λίστα με κάποιες ιδέες που θα σας βοηθήσουν να αναπτύξετε την υπομονετικότητά σας. Αν δεν έχετε διαβάσει με προσοχή τις παραπάνω παραγράφους και έχετε μετακινήσει γρήγορα τον κέρσορα προς τη λίστα, μπορεί να χρειαστεί να εργαστείτε λίγο πιο σκληρά για να καλλιεργήσετε την υπομονής σας:

• Kατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ακινησίας μου δίνεται η ευκαιρία να προβληματιστώ και να αισθανθώ βαθιά μέσα μου τι είναι αυτό που μου λείπει αυτή τη στιγμή και τι είναι σημαντικό για εμένα ώστε να νιώθω καλά σωματικά και ψυχολογικά. Η επαφή μου με την έλλειψη με διαφωτίζει ως προς το ποιες είναι οι προσωπικές μου αξίες και πώς μπορούν στο εξής να αποτελέσουν την εσωτερική πυξίδα που καθοδηγεί τη ζωή μου.

• Αποδέχομαι ότι δεν μπορώ να επιλύσω το πρόβλημα του covid-19 μόνος μου και επιλέγω να ακολουθήσω τις προτεινόμενες οδηγίες και μέτρα για να προστατεύσω αυτά που πραγματικά έχουν σημασία για μένα.

• Απορρίπτω την άμεση ικανοποίηση των αναγκών και των παρορμήσεών μου, διότι γνωρίζω ότι αν περιμένω υπομονετικά, θα υπάρξουν μεγαλύτερες ανταμοιβές στη συνέχεια.

• Διαχειρίζομαι την ελλειψη υπομονετικότητας ή όποιες τάσεις αντιδραστικότητας με το να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι τα συναισθήματα και οι παρορμήσεις περνούν σαν κύματα, δεν χρειάζεται πάντα να αντιδρώ. Ιδιαίτερα όταν η έλλειψη υπομονής βλάπτει εμένα και τους άλλους γύρω μου. Στη φουρτούνα επιβιώνει κανείς όταν απλώς επιπλέει κι όχι όταν παλεύει με τα κύματα. Όλα περνάνε τελικά. Η ενσυνείδητη καλλιέργεια της παρατήρησης των συναισθημάτων και των παρορμήσεων μας, χωρίς απαραίτητα να αντιδρούμε σε αυτά, είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να αναπτύξουμε την υπομονή μας και τις συναισθηματικές αντοχές μας. 

• Υπενθυμίζω στον εαυτό μου άλλες φορές κατά τις οποίες η άσκηση της υπομονής ήταν χρήσιμη σε μένα και σε κάποιον που γνωρίζω. Τι έμαθα ή κατάφερα με την υπομονή; Πώς με βοήθησε;

• Συνειδητά επιλέγω να αναπτύξω την ικανότητά μου να είμαι υπομονετικός γιατί σε κάποια άλλη στιγμή της ζωής μου θα υπάρξουν δύσκολες καταστάσεις στις οποίες θα κληθώ να είμαι υπομονετικός για να αντέξω. Η υπομονή μπορεί να θεωρηθεί ως μια υπέροχη δεξιότητα που προσαρμόζεται σε διαφορετικές συνθήκες και ενισχύει την αντοχή μας! 

• Επιλέγω να είμαι στο καταφύγιό μου στη μέση αυτής της καταιγίδας, διότι γνωρίζω ότι αυτή η καταιγίδα θα περάσει και τελικά θα μπορέσω να βγω. Δεν υπάρχει λόγος να καταστροφολογώ, διότι κι αυτή η κρίση θα περάσει όπως κι άλλες στο παρελθόν.

• Τέλος, επιλέγω να είμαι υπομονετικός γιατί αυτό θα αποδώσει και ίσως βγω και κερδισμένος… θυμηθείτε το πείραμα με τα ζαχαρωτά!

Διάβασε ακόμα:

Πες «όχι» στη μοναξιά στα χρόνια του κορονοϊού με τη βοήθεια της τεχνολογίας

Έξυπνοι τρόποι για να κρατήσεις επαφή με αυτούς που δεν βλέπεις κάθε ημέρα

Author(s)

  • Τίνα Γρηγορίου

    Πιστοποιημένη Ψυχολόγος

    H Dr. Τίνα Γρηγορίου είναι πιστοποιημένη ψυχολόγος, εγγεγραμμένη στο HCPC και στη Βρετανική Ψυχολογική Εταιρεία. Απέκτησε το διδακτορικό της (PsychD) το 2007, αφού ολοκλήρωσε με επιτυχία το Doctorate Practitioner Programme in Counselling and Psychotherapeutic Psychology στο University of Surrey στη Μεγάλη Βρετανία. Έχει εκπαιδευτεί και ως ψυχοθεραπεύτρια κίνησης και χορού και κατέχει το Diplôme Superieure στο Dance Therapy από το Schola Cantorum στο Παρίσι. Η Δρ. Γρηγορίου, ιδρύτρια της Ψυχολογίας Sloane, προσφέρει μακροπρόθεσμη και βραχυπρόθεσμη θεραπεία στο ιδιωτικό της γραφείο στο Λονδίνο και μέσω βιντεοκλήσης. Επίσης, δημιουργεί και εκτελεί κατά παραγγελία εταιρικά προγράμματα ευεξία που βασίζονται σε διανοητικές θεραπείες τρίτου κύματος (π.χ CBT, ACT, Schema therapy, Mindfulness based therapy) και στη χοροθεραπεία. Αυτά τα προγράμματα ονομάζονται Motion Release Workshops. Για περισσότερες συμβουλές και ενημερώσεις επισκεφτείτε το www.motionrelease.com και το @motionrelease στο Intagram.