Τον Απρίλιο του 2017 και ενώ ήταν σε περιοδεία στη Μαλαισία, αρρώστησε πολύ σοβαρά και κινδύνεψε η ζωή της. Σήμερα μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ παραστάσεων και αποκατάστασης, καθώς αντιμετωπίζει ακόμα προβλήματα με την όραση, την κίνηση και την ομιλία της. Το CNN την έχει κατατάξει στη λίστα με τις 13 καλύτερες γυναίκες κωμικούς παγκοσμίως. Τι λέει η ίδια για το χιούμορ και το πόσο απαραίτητο είναι στη ζωή μας; Πόσο σημαντικό είναι να έχουμε στη ζωή μας πράγματα που μας γεμίζουν και μας κάνουν ευτυχισμένους και τι εύχεται για τη νέα χρονιά; Ακομπλεξάριστη, άμεση, ετοιμόλογη και με τεράστια δόση χιούμορ, η Κατερίνα Βρανά απαντάει στις ερωτήσεις μας.
Επειδή φαντάζομαι ότι έχεις μιλήσει πολλές φορές για το θέμα της υγείας σου και δεν θα μπω και εγώ σε λεπτομέρειες, θέλω όμως να μου πεις πώς είσαι σήμερα;
Είμαι πολύ καλά, πολύ καλύτερα. Υπάρχει μία σταθερή, αλλά πολύ αργή βελτίωση.
Οι άνθρωποι που δοκιμάζονται και φτάνουν στο σημείο να κινδυνεύει η ζωή τους, αλλάζουν την κοσμοθεωρία τους. Τι σε έκανε να συνειδητοποιήσεις όλο αυτό που πέρασες;
Όλο αυτό που πέρασα το συνειδητοποίησα πολύ αργότερα – μην σου πω σχεδόν ένα χρόνο μετά. Ήταν τόσα πολλά και τόσα απανωτά που υπήρχε μία νότα σουρεαλισμού. Μόνο όταν μπόρεσα να ξαναμπώ σε έναν “κανονικό” ρυθμό ζωής, τότε κατάλαβα πόσα πράγματα είχαν επηρεαστεί και πόσο κοντά είχα φτάσει στο θάνατο. Τότε κατάλαβα πόσο με επηρέασε όλο αυτό, πόσα κουσούρια είχε αφήσει, πόσα θέματα και πόση δουλειά έπρεπε να κάνω εγώ. Όσο ήμουν παράλυτη σε ένα κρεβάτι, περνούσα τέλεια. Ήμουν πολύ χαλαρή και φοβερά ξεκούραστη. Εκεί συνειδητοποίησα πόσο είχα εξουθενώσει τον οργανισμό μου. Ξαφνικά έλεγα “δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα τώρα. Τι ωραία!”.
Υπάρχουν πράγματα – προφανώς πέρα από την υγεία – που αναθεώρησες μέσα από όλο αυτό;
Τον τρόπο που αντιμετώπιζα τα θέματα υγείας. Στην οικογένειά μου θεωρούμε τα θέματα υγείας, περαστικά. Εγώ νομίζω προχώρησα ακόμη ένα βήμα και απλώς δεν τα κοίταζα καθόλου. Τώρα έχω μάθει ότι όταν δεν νιώθω καλά, σταματάω και φροντίζω την επόμενη ημέρα να ξεκουραστώ. Έχω μάθει να ακούω τι μου λέει το σώμα μου, γιατί τη χρονιά πριν πάω στη Μαλαισία ήμουν χάλια συνέχεια. Είχα και ένα αυτοάνοσο στο έντερο, το οποίο το ανακαλύψαμε αφού έγιναν όλα αυτά, και δεν το είχα κοιτάξει ποτέ. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι σκεφτόμουν. Επομένως, αυτό που αναθεώρησα είναι πως όταν θέλω να μην κάνω τίποτα και να ξεκουραστώ, το κάνω. Το πρόβλημα του ελεύθερου επαγγελματία είναι ότι ποτέ δεν έχει ελεύθερο χρόνο και δεν είναι ποτέ ελεύθερος. Ακόμα και όταν δεν δουλεύεις, σκέφτεσαι συνέχεια: τα τιμολόγια, το ΦΠΑ. Άσε που πρέπει εσύ να βρίσκεις τις δουλειές σου, οπότε υπάρχει ένα συνεχές κυνηγητό, το οποίο νομίζω ότι απλά το χειρίστηκα λάθος, επειδή είχα ξαφνικά “πιάσει την καλή”. Και μετά από 10 χρόνια που παλεύεις, όταν πιάνεις την καλή, λες τώρα δεν μπορώ να σταματήσω – όσο κουρασμένη και αν είμαι.
Τώρα έχεις μάθει να βάζεις προτεραιότητες;
Μεγάλη κουβέντα είπες τώρα. Προσπαθώ! Είμαι λίγο καλύτερη! Δεν είναι ότι το έλυσα. Έχω ακόμα θέματα και στο να βάζω προτεραιότητες και όρια.
Τώρα έχω μάθει ότι όταν δεν νιώθω καλά, σταματάω και φροντίζω την επόμενη ημέρα να ξεκουραστώ. Έχω μάθει να ακούω τι μου λέει το σώμα μου.
Αναφέρθηκες πριν στην οικογένειά σου. Πόσο σημαντικοί είναι οι φίλοι και η οικογένεια στη ζωή μας και πόσο σε βοήθησαν σε όλο αυτό;
Η οικογένεια και οι φίλοι μου είναι ό,τι πιο σημαντικό. Ήταν καταπληκτικοί – πραγματικά διαμάντια. Ειλικρινά χωρίς εκείνους δε νομίζω ότι θα είχα καταφέρει τίποτα από αυτά που έχω καταφέρει από τότε που αρρώστησα. Και η στήριξή τους και η ενθάρρυνση ήταν πολύ σημαντικές. Ένιωθα πολύ προστατευμένη και γεμάτη αγάπη.
Διάβασα στο site σου ότι εσύ θεωρείς πως δεν έχεις υπομονή, αλλά η οικογένειά σου σε χαρακτηρίζει «τέρας υπομονής» και πρότυπο ανθεκτικότητας. Τι έχεις να πεις για αυτό;
Γενικά ήμουν πάντα πολύ ανυπόμονη. Δεν ξέρω αν είμαι ακόμα, γιατί μέσα από όλη αυτήν την εμπειρία, έμαθα να έχω υπομονή. Κάποια στιγμή, μετά από 5 μήνες στο νοσοκομείο, είπα “είμαι και λίγο ανυπόμονη” και η οικογένειά μου έσκασε στα γέλια γιατί ήταν η πρώτη φορά που γκρίνιαξα και μου είπαν ότι με όλα αυτά που έχω περάσει και υπομείνει με πολλή στωικότητα, είμαι τέρας υπομονής. Τώρα βέβαια γκρινιάζω συνέχεια. Οπότε δεν ξέρω αν με λένε ακόμα τέρας υπομονής.
Να μιλήσουμε για το χιούμορ; Πόσο απαραίτητο είναι στη ζωή μας;
Για εμένα το χιούμορ είναι πολύ απαραίτητο. Νομίζω ότι είναι φοβερό όπλο. Σε βοηθάει να μην τσαντίζεσαι, να μη συγχύζεσαι, να μην φοβάσαι. Τα κάνει όλα πιο εύκολα και ελαφριά.
Είπες κι εσύ τη λέξη όπλο. Η επόμενή μου ερώτηση είναι αν είναι ένα όπλο για να ξεπεράσεις κάθε εμπόδιο που θα βρεθεί στον δρόμο σου;
Ε βέβαια! Εννοείται!! Είναι μπαζούκα!!
Σε βοήθησε σε όλο αυτό;
Ναι πολύ. Νομίζω ότι το χιούμορ μου έσωσε τη ζωή. Εντάξει, και ο χειρουργός μου στη Μαλαισία καλός ήταν, αλλά πέρα από την πλάκα με βοήθησε πάρα πολύ.
Σου αρέσει να αυτοσαρκάζεσαι;
Πάρα πολύ!! Το λατρεύω. Το βρίσκω πάρα πολύ αστείο και στενοχωριέμαι όταν ο κόσμος δεν γελάει με τους αυτοσαρκασμούς μου και αναρωτιέμαι “γιατί, αφού ήταν πολύ αστείο”.
Το CNN σε έχει κατατάξει στη λίστα με τις 13 καλύτερες γυναίκες κωμικούς παγκοσμίως. Υπάρχουν στιγμές που ακόμα και εσύ μπορεί να χάσεις το χιούμορ σου και να απογοητευτείς;
Έχω εντοπίσει δύο καταστάσεις, οι οποίες δεν παλεύονται με τίποτα. Η μία από αυτές είναι ο πόνος. Αν πονάς πάρα πολύ, φεύγει το χιούμορ, φεύγει η υπομονή, φεύγουν όλα.
Το χιούμορ είναι φοβερό όπλο. Σε βοηθάει να μην τσαντίζεσαι, να μη συγχύζεσαι, να μην φοβάσαι. Τα κάνει όλα πιο εύκολα και ελαφριά.
Γενικά είσαι αισιόδοξος άνθρωπος; Βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο;
Είμαι πάρα πολύ αισιόδοξη. Να σου πω την αλήθεια, εγώ χαίρομαι που απλά το ποτήρι έχει νερό. Τώρα το πού είναι η στάθμη του, είναι φοβερή λεπτομέρεια και δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναλωνόμαστε σε αυτό. Το σημαντικό είναι ότι το ποτήρι έχει μέσα νερό, όχι αν είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Αν έχει νερό, τότε μπορείς να το πιεις.
Η ευγνωμοσύνη υπάρχει στη ζωή σου;
Βέβαια. Ήμουνα #grateful για τα πάντα. Για ό,τι έχω αυτή τη στιγμή. Για τα πάντα. Από τα πιο μικρά – τα σκουλαρίκια και τα βραχιόλια μου – μέχρι την αγάπη που έχω γύρω μου και τη δυνατότητα να μπορώ να ανέβω στη σκηνή.
Αυτό ήταν το επόμενο που θα σε ρωτούσα. Είναι η μεγάλη σου αγάπη το να ανεβαίνεις στη σκηνή;
Ναι, είναι τα πάντα για εμένα. Το λατρεύω.
Πόσο σημαντικό είναι να κάνουμε μία δουλειά που μας γεμίζει;
Μετά το χιούμορ είναι το δεύτερο πιο σημαντικό. Δεν είναι πάντα εύκολο αυτό για το οποίο πληρώνεσαι και βγάζεις τα προς το ζην να σε γεμίζει. Είναι πολύ σημαντικό να κάνεις γενικά στη ζωή σου πράγματα που σε γεμίζουν. Και ας μην είναι απαραίτητα η δουλειά σου – ας είναι τα χόμπι σου. Πρέπει να έχεις πράγματα στη ζωή σου που σε γεμίζουν και σε κάνουν χαρούμενο. Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό. Εγώ είμαι φοβερά #grateful που αυτό με το οποίο συντηρούμαι είναι αυτό που αγαπάω. Επειδή όμως αυτή η δουλειά δεν πληρώνει πάντα καλά, έχω περάσει αρκετά χρόνια – περίπου δέκα – που έκανα δουλειές γραφείου για να βγάζω τα προς το ζην και να βιοπορίζομαι και να μπορώ να κάνω θέατρο. Επομένως το ότι έκανα αυτό που με γέμιζε, έκανε το άλλο, υποφερτό. Έκανα κάτι καθαρά από ανάγκη, για να μπορώ να βγάζω χρήματα και να μπορώ να κάνω αυτό που με γεμίζει. Οπότε αν μπορεί να είναι η δουλειά σου αυτή που σε γεμίζει, είσαι πολύ τυχερός. Αν όχι, τότε θα πρέπει απλά να έχεις άλλα πράγματα που σε γεμίζουν.
Έχεις κάποιο μότο / μία φράση που ακολουθείς στη ζωή σου και σου δίνει δύναμη;
Έχω αναπτύξει ένα δικό μου μότο μετά από όλα αυτά. Υπάρχει αυτή η φρικτή φράση στα αγγλικά που λέει “when life gives you lemons, make lemonade”. Την βρίσκω από τις χειρότερες εκφράσεις. Σημαίνει, όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια φτιάξε λεμονάδα, δηλαδή όταν η ζωή σου δίνει κάτι ξινό, κάνε κάτι ακόμα πιο ξινό. Ως Ελληνίδα θα έλεγα όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, φτιάξε κοτόπουλο λεμονάτο. Οπότε έχω φτιάξει το εξής μότο: όταν η ζωή σου δίνει σκ@τά, κάνε κοπριά. Η κοπριά είναι πολύ χρήσιμη και βοηθάει να μεγαλώσουν καινούργια πράγματα. Αποτελεί πηγή δημιουργίας, αναγέννησης και ενδυνάμωσης.
Το σημαντικό είναι ότι το ποτήρι έχει μέσα νερό, όχι αν είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Αν έχει νερό, τότε μπορείς να το πιεις.
Δηλαδή ουσιαστικά λες να προσπαθείς να “εκμεταλλεύεσαι” την κάθε δυσκολία. Πιστεύεις ότι πρέπει να μετατρέπουμε και την κάθε δυσκολία σε μάθημα;
Δυστυχώς μαθαίνεις μόνο από τα άσχημα. Δεν μαθαίνεις από τα καλά. Και αυτό είναι μεγάλη βλακεία. Οι άνθρωποι που δεν αντιμετωπίζουν καμία δυσκολία στη ζωή τους, θα έπρεπε να είναι οι καλύτεροι άνθρωποι. Και δεν είναι. Επειδή έχει πολλές δυσκολίες η ζωή, αντί να πέφτεις, κάνε κάτι χρήσιμο. Δηλαδή έγινε αυτό που έγινε, μην κάθεσαι και μυξοκλαίς. Κάτσε λίγο και κλάψε – χρειάζεται κι αυτό – αλλά μετά κάνε κάτι. Όλα κρύβουν μέσα τους κάτι καλό, χρήσιμο και ωραίο.
Πώς διαχειρίζεσαι μια κακή μέρα;
Δεν σηκώνομαι από το κρεβάτι μου! (χαχα) όχι εντάξει. Γυρνάω σπίτι και τρώω κάτι λαχταριστό που με κάνει χαρούμενη. Μετά παίρνω τηλέφωνο τους φίλους μου για να ξεδώσω.
Τι σου δίνει ενέργεια για να φέρεις εις πέρας τη μέρα σου;
Το γέλιο και το φαγητό.
Μετά το χιούμορ το δεύτερο πιο σημαντικό είναι να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν και μας κάνουν χαρούμενους.
Γενικά είδα ότι με τη βοήθεια της οικογένειάς σου, όπως γράφεις και στο site σου, είσαι πολύ ενεργή στα social media. Σου αρέσει αυτός ο τρόπος επικοινωνίας με το κοινό;
Γενικά μου αρέσουν πολύ τα social. Δεν μου αρέσει η εξάρτηση που έχουμε από αυτά. Ο λόγος που υπάρχουν όμως και είναι τόσο δημοφιλή, είναι γιατί είναι απλά υπέροχα! Όταν ξεκίνησε το Facebook, είχα χαρεί πάρα πολύ! Έλεγα “ναι, έτσι πρέπει να είναι το internet”. Ήμουν τότε στην Αγγλία και μπορούσα να μιλάω με φίλους μου και να βρίσκω πολύ εύκολα άλλους φίλους μου σε όλη Ελλάδα – όπου και αν βρίσκονταν. Βρήκα παλιούς μου φίλους και ανταλλάζαμε φωτογραφίες. Τα social διευκολύνουν πάρα πολύ την επικοινωνία. Προφανώς όμως όπως όλα τα πράγματα έχουν και τα μειονεκτήματά τους και για αυτό θα πρέπει να έχουν μέτρο. Αν μπορείς να έχεις μέτρο και όρια, είναι πολύ ευχάριστα! Και επίσης από αυτά πλέον μαθαίνεις τι γίνεται. Για παράδειγμα το Twitter το χρησιμοποιώ γιατί εκεί «σκάνε» όλα τα νέα. Το Facebook είναι φοβερό για επικοινωνία με φίλους και το Instagram είναι καθαρά φωτογραφικό.
Η ευχή μου για τη νέα χρονιά είναι να γελάμε. Ένα γέλιο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα.
Ποια είναι τα θεατρικά σου σχέδια για φέτος;
Για την ώρα κάνω τη φάλτσα σοπράνο στο θέατρο Ήβη με τον Γιώργο Καπουτζίδη. Είναι φοβερή εμπειρία και μαθαίνω πάρα πολλά από τον Γιώργο. Προσπαθώ να ρουφήξω ό,τι περισσότερο μπορώ. Αν έχετε προσέξει, έχει αδυνατίσει ο Γιώργος. Είναι επειδή ρουφάω γνώσεις!
Για πόσο καιρό θα είστε ακόμα εκεί;
Σίγουρα μέχρι τέλη Φεβρουαρίου. Θα δούμε πώς θα είναι τα πράγματα μήπως καταφέρουμε να είμαστε ακόμα περισσότερο. Θέλουμε να πάμε και Θεσσαλονίκη. Εγώ θα ήθελα να κάνω ένα tour το καλοκαίρι με stand up – αν γίνεται και αν είναι καλά τα πράγματα με τον κορονοϊό – θα ήθελα να πάω και εξωτερικό.
Και μία ευχή για τη νέα χρονιά;
Να γελάμε. Ένα γέλιο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα.
Δυστυχώς μαθαίνεις μόνο από τα άσχημα. Δεν μαθαίνεις από τα καλά.
Η Κατερίνα Βρανά είναι Ελληνίδα κωμικός και κάνει stand-up comedy στα Αγγλικά και στα Ελληνικά σε όλο τον κόσμο. Οι σόλο παραστάσεις της “Φέτα Με Την Βασίλισσα” και “About Sex” έχουν γίνει sold out κι απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές σε Λονδίνο, Αθήνα και στα διεθνή φεστιβάλ Εδιμβούργου και Μελβούρνης. Το CNN την κατέταξε στις γυναίκες κωμικούς που πρέπει να δεις και τον Δεκέμβριο του 2016 κατέκτησε την τρίτη θέση στο παγκόσμιο διαγωνισμό stand-up comedy του Laugh Factory ” Το Πιό Αστείο Άτομο στον Κόσμο”. Τον Απρίλιο του 2017, ενώ ήταν σε περιοδεία στη Μαλαισία, αρρώστησε πολύ σοβαρά και κινδύνεψε η ζωή της. Αυτή την εμπειρία περιγράφει στην πιο πρόσφατη solo παράστασή της “Staying Alive (Σχεδόν Πέθανα)”, που πρωτοπαίχτηκε το Φεβρουάριο του 2019 στην Αθήνα και γνώρισε πρωτοφανή επιτυχία κάνοντας sold out πριν καν αρχίσει. Αυτή τη σεζόν, πρωταγωνιστεί μαζί με τον Γιώργο Καπουτζίδη στην θεατρική παράσταση, Glorious, η πιο φάλτσα σοπράνο που πέρασε από τη γη στο θέατρο Ήβη. Η Κατερίνα τώρα μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ παραστάσεων και αποκατάστασης καθώς αντιμετωπίζει ακόμα προβλήματα με την όραση, την κίνηση και την ομιλία της.
Διάβασε ακόμα:
Νικόλας Σμυρνάκης: “Είμαστε και τα μειονεκτήματά μας. Χωρίς αυτά ίσως να μην είχαμε ζωή”
Φωτεινή Λεγάκι: “Η Δωρεά Μυελού των Οστών είναι ζήτημα ζωής. Είναι ζήτημα τιμής”