“Ladies and gentlemen… This is your captain speaking. Get ready for take-off”. Και μετά ακολουθούν σύννεφα, οι μυρωδιές ενός νέου ανεξερεύνητου τόπου και χιλιάδες εκστατικές εικόνες σαν καρέ φωτογραφιών να αποθηκεύονται αυτόματα στο υποσυνείδητο του εγκεφάλου σου.
Εσύ πετάς; Ξέρεις να πετάς; Θα ήθελες να τολμήσεις;
Τις σκέψεις μου διακόπτει απότομα ένας δυνατός θόρυβος στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου μου και συνειδητοποιώ πως κάποιος μόλις με τράκαρε! Ευχαριστώ Ζωή που εκτός από το γεγονός πως έχω καθυστερήσει στη δουλειά, έχω μείνει κολλημένη και ξεχασμένη σε ένα χωρίς έλεος μποτιλιάρισμα, έχω ζήσει καραντίνα, τώρα έρχεται να προστεθεί και αυτό! Υπομονή όμως…
Υπάρχει άραγε αυτή η ιερή λέξη ακόμα στο λεξικό της καθημερινότητάς μας; «Υπομονή!». Τι ποσά αποθεμάτων έχουν απομείνει στις πηγές προσωπικής μας τροφοδότησης; Οι άνθρωποι καλώς ή κακώς λειτουργούμε σαν τα κινητά. Φορτίζουμε και ξεφορτίζουμε. Ξεφορτίζουμε από τις υποχρεώσεις που έχουμε ημερησίως, από το άγχος μας να ανταποκριθούμε στα ιδανικά πρότυπα που έχουν θεσπιστεί ανεξαρτήτως της βούλησης μας και από την ενέργεια που καταναλώνουμε για να αποδείξουμε την αξία μας στους άλλους. Φορτίζουμε όμως αρκετά έτσι ώστε να ξεκινήσουμε τη νέα μας ημέρα γεμάτοι ενέργεια και με την προοπτική πως ο ήλιος που ανατέλλει σήμερα θα φέρει μαζί του την ομορφότερη ημέρα της ζωής μας;
Ομορφότερη ημέρα της ζωής μου.. Μετά από καιρό και αρκετή οικονομία, κατάφερα να κλείσω το πρώτο μου εισιτήριο για την Ασία. Φτάνοντας εκεί, με αγκάλιασε σφικτά μια θερμή μάζα ζέστης. Έβρεχε καταρρακτωδώς, δεν είχα ομπρέλα, είχα χαθεί, το κινητό μου είχε κλείσει από μπαταρία, το πορτοφόλι δεν είχε πολλά μέσα, όμως δεν με ένοιαζε τίποτα. Απελευθερωμένη από κάθε εξωγενή δυσάρεστο παράγοντα, περπατούσα και βρεχόμουν, απολαμβάνοντας την ευτυχία μέσα μου, κοιτάζοντας ψηλά και προσπαθώντας να αποτυπώσω σαν τατουάζ πάνω μου την μαγεία αυτής της μοναδικής στιγμής σε μια μακρινή γωνιά του Παραδείσου.
Η ανθρώπινη φύση έχει έμφυτη την τάση να αναζητά την πληρότητα, το υπέροχο αυτό αίσθημα της ευφορίας που ζωντανεύει κάθε νεκρό μας κύτταρο και φορτίζει στο 100% το μυαλό, την καρδιά και ολόκληρο το σώμα. Ωστόσο, η αναζήτηση αυτή, τις περισσότερες φορές στρέφεται σε λάθος κατευθύνσεις. Ψάχνουμε την πληρότητα σε αντικείμενα, τίτλους, χρήματα, αναγνώριση, στον ιδανικό σύντροφο. Πιστεύουμε πως μόλις τα αποκτήσουμε θα απελευθερωθούμε αυτόματα από κάθε εσωτερικευμένο άγχος και κάθε δυσάρεστο συναίσθημα. Θυσιάζουμε τον αυθορμητισμό μας, την ιδιαίτερη προσωπικότητα που διαθέτουμε, τα δικά μας «θέλω», τις ατίθασες ανάγκες μας στο βωμό του υλικού υπερκαταναλωτισμού, των επιτακτικών κοινωνικών στερεοτύπων και στην τάση για την απόλυτη ομοιογένεια. Κρύβουμε την διαφορετικότητα μας, την κριτική μας σκέψη και άποψη, τις πιο τρέλες μας ιδέες, την αστείρευτη φαντασία μας, γιατί πολύ απλά φοβόμαστε πως θα κάνουν «θόρυβο» στην κοιμισμένη μικρή μας πόλη.
Δεν έχουν περάσει δευτερόλεπτα από τη στιγμή που ο κύριος πίσω μου βιαζόταν να φτάσει στην δική του «πόλη» δίνοντας μου μια έντονη ώθηση για επανεκκίνηση. Και ναι, βγήκα για λίγο από αυτή την πολιτεία των κουτιών, των τίτλων, των «πρέπει» και ένιωσα την ευτυχία που διακατέχει τα μικρά παιδιά. Όταν τρέχουν ανέμελα και πέφτουν, όταν λερώνονται στη λάσπη και γελάνε. Άρχισα να νιώθω πως μια άσχημη κατάσταση, δεν έρχεται για να μας διαλύσει και να μας καταστρέψει, αλλά για να μας βελτιώσει και να μας δώσει την σοφία και την εμπειρία, εφόδια που θα χρειαστούμε εάν θέλουμε να πετύχουμε και να εξελιχθούμε. Η δραματικότητα μιας δυσκολίας τότε άρχισε να χάνει την αξία της και ένιωσα λυτρωμένη. Και πέταξα μακριά από τις αναμενόμενες θυμικές καταστάσεις, έπλασα την δική μου θεωρία και ευχαρίστησα τη Ζωή για το καθετί που μου φέρνει.
Μάθε να πετάς! Απαλλαγμένος από οτιδήποτε σε κρατάει δέσμιο και «κολλημένο» στο έδαφος. Φτιάξε τα φτερά σου, ράβοντάς τα με φαντασία, μεράκι και αυτοπεποίθηση και φτάσε μέχρι εκεί που δεν τολμάς καν να ονειρευτείς. Είσαι πιο ικανός από ό,τι πιστεύεις. Τα αξίζεις όλα και το μόνο που χρειάζεται είναι να το πιστέψεις, να ρωτήσεις αποφασιστικά τον εαυτό σου… “Ready for take off..?” και γνέφοντας καταφατικά το κεφάλι, προσδέσου και ετοιμάσου για την δική σου απογείωση…
Διάβασε ακόμα:
Επιστροφή στην κανονικότητα: Μια ευκαιρία ζωής για μια νέα αρχή