Στα επόμενα 5 λεπτά θα μάθεις:

-Γιατί δεν πρέπει να χρησιμοποιείς υπερθετικό βαθμό όταν επαινείς το παιδί σου.
-Πώς να μην δημιουργήσεις στο παιδί σου αισθήματα ζήλιας.


Έχεις ποτέ αναλογιστεί πότε επιβραβεύεις το παιδί σου; Όταν τα πηγαίνει καλά στο σχολείο; Όταν φέρνει υψηλούς βαθμούς; Όταν νικά σε έναν αγώνα; Όταν φτιάχνει μία καταπληκτική κατασκευή; Ή όταν κάνει κάτι αξιοσημείωτο, αξιοθαύμαστο και οφθαλμοφανές; Κι αν το παιδί σου δεν είναι καλός μαθητής, ούτε καλός αθλητής ή δεν μπορεί να φτιάξει ή να κάνει πράγματα που να «φαίνονται» στα μάτια των άλλων και να κλέβουν τις εντυπώσεις; Τότε τι κάνεις; Δεν του λες κανένα «μπράβο»;

Φυσικά μπορεί να είσαι ο γονιός που τοποθετείται στο άλλο άκρο στο θέμα της επιβράβευσης. Εκείνος δηλαδή που λέει «μπράβο» στο παιδί του με το παραμικρό ή ακόμα κι όταν δεν χρειάζεται ή δεν αξίζει πραγματικά να το πει.

Στην πραγματικότητα όταν έρχεται η στιγμή της επιβράβευσης δύο παράμετροι πρέπει να απασχολούν το μυαλό σου: η ποσοτική παράμετρος «πόσο πρέπει να επιβραβεύω το παιδί μου» και η ποιοτική παράμετρος «πώς πρέπει να επιβραβεύω το παιδί μου».

Το «μπράβο» για να έχει αξία και να αποτελεί μοχλό θετικής ενθάρρυνσης χρειάζεται μέτρο και στρατηγική.

Ας δούμε λοιπόν ποιος είναι ο σωστός τρόπος να επιβραβεύεις το παιδί σου:

Τα σχόλια σου να είναι γνήσια και ειλικρινή. Τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα ν’ αντιληφθούν πότε η επιβράβευση είναι ειλικρινής και πότε όχι, πότε τα καλά λόγια είναι αληθινά και πότε όχι. Γι’ αυτό να προτιμάς να επιβραβεύεις το παιδί σου όταν πραγματικά το εννοείς.

Να είσαι συγκεκριμένος. Αντί να σχολιάσεις λέγοντας «τι καταπληκτικός ποδοσφαιριστής που είσαι» μπορείς να πεις «έχεις πολύ ευθύβολο σουτ». Η συγκεκριμένη και εστιασμένη επιβράβευση βοηθάει το παιδί να κατανοήσει τα δυνατά του σημεία.

Να επιβραβεύεις την προσπάθεια κι όχι μόνο το αποτέλεσμα. Το να πεις «Παιδί μου διάβασες πολύ για το διαγώνισμα» είναι καλύτερο από ένα απλό «μπράβο» για το βαθμό του. Αυτό σημαίνει για το παιδί ότι ως γονιός είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις ότι έχει εργαστεί σκληρά κι ότι έχει προσπαθήσει. Με τον τρόπο αυτό περνάς το μήνυμα ότι κατανοείς και αναγνωρίζεις τη διαφορά του «εργάζομαι σκληρά για κάτι» από το «πετυχαίνω κάτι εύκολα».

Να ενθαρρύνεις το παιδί σου να δοκιμάζει καινούρια πράγματα. Επιβράβευσέ το όταν προσπαθεί και κυρίως όταν δεν φοβάται να κάνει λάθη ή να έχει μια αποτυχία και συνεχίζει ακόμα κι αν δεν τα καταφέρνει καλά. Δώσε αξία στη συλλογή εμπειριών ανεξάρτητα από το αν είναι καλό το παιδί σου σε κάτι ή όχι π.χ. διασκεδάζουμε παίζοντας μπάσκετ με τους φίλους μας ανεξάρτητα από το αν βάζουμε πολλά καλάθια.

Να επιβραβεύεις το παιδί σου όταν κατακτά μία δεξιότητα. Ιδιαίτερα αν αυτή η δεξιότητα είναι βασική για την ηλικία του π.χ όταν μαθαίνει την ώρα ή να δένει τα κορδόνια του. Μπορεί να μη σου φαίνεται σημαντικό αλλά στην πραγματικότητα είναι κι αυτά σπουδαία αναπτυξιακά επιτεύγματα.

Να αποφεύγεις τους υπερβολικούς χαρακτηρισμούς. «Είσαι ο πιο έξυπνος, ο πιο όμορφος, ο πιο ταλαντούχος, ο πιο χαρισματικός». Γονείς και παππούδες, έχουν την τάση να χρησιμοποιούν πολλά από τα παραπάνω επίθετα και αυτό είναι θεμιτό. Αθέμιτη είναι η υπερβολική χρήση τους γιατί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα μπορεί όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί να χάσουν την αξία τους ιδιαίτερα όταν το παιδί βγαίνοντας έξω στον κόσμο ανακαλύπτει ότι υπάρχουν κι άλλα παιδιά πιθανόν πιο έξυπνα ή πιο όμορφα από εκείνο οπότε συνειδητοποιεί ότι αυτό για το οποίο το οικογενειακό περιβάλλον προσπαθεί να το πείσει δεν ισχύει.

Να μην διστάζεις να θαυμάζεις κι άλλα παιδιά. Μην εστιάζεις δηλαδή τον θαυμασμό σου μόνο στο δικό σου παιδί. Μπορείς και πρέπει να τον εκφράσεις και για άλλα παιδιά χωρίς να ανησυχείς ότι μπορεί το δικό σου να ζηλέψει ή να νιώσει μειονεκτικά. Μπορείς να πεις π.χ. “η Σοφία χορεύει πολύ ωραία”. Αυτό όμως που πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγεις είναι τη σύγκριση. Δηλαδή να πεις “η Σοφία χορεύει πιο ωραία από εσένα”.

Να επιβραβεύεις πάντα τη θετική συμπεριφορά του παιδιού. Όταν είναι ευγενικό με τους φίλους του, όταν έχει καλούς τρόπους στο τραπέζι, όταν μαζεύει τα παιχνίδια του. Το «μπράβο» σ’ αυτές τις περιπτώσεις βοηθάει το παιδί να υιοθετήσει πιο εύκολα το σωστό πρότυπο συμπεριφοράς.

Να λες μπράβο ακόμα και για ιδέες, σκέψεις και συναισθήματα, που μπορεί να μοιραστεί το παιδί μαζί σου και πραγματικά αξίζουν επαίνου. Όπως π.χ. να ταΐσετε ένα γατάκι που είδατε στο δρόμο. Τότε πες στο παιδί σου: “μπράβο σου που νοιάζεσαι για τα ζώα” δίνοντας το έναυσμα να καταλάβει ότι δεν επιβραβεύονται στη ζωή μόνο τα επιτεύγματα αλλά και το ήθος και η αρετή.

Να τονίζεις συχνά στο παιδί την αξία της μοναδικότητας. Πες του πόσο σημαντικό είναι να συνεχίζει κάθε προσπάθεια με τα μέσα που διαθέτει. Δεν έχουν όλα τα παιδιά ιδιαίτερα ταλέντα, ούτε είναι όλα ιδιοφυή, ούτε έχουν προδιαγραφές μοντέλων. Στη ζωή όμως μπορούν όλοι να πάνε μπροστά κι αυτοί που τα καταφέρνουν είναι οι μαχητές. Αυτό πρέπει να το υπενθυμίζεις συνεχώς όχι μόνο στα παιδιά σου αλλά και στον εαυτό σου.

Διάβασε ακόμα:

Όταν Το Παιδί “Αρρωσταίνει” Για Να Σώσει Την Οικογένεια

Παιδί Που Γκρινιάζει Αλλάζει;

Author(s)

  • Κατερίνα Περικλέους

    Ειδική Παιδαγωγός

    Η Κατερίνα Περικλέους γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Αγγλική Γλώσσα & Φιλολογία (Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) κι απέκτησε Πτυχίο Master στις Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες, M.Ed (με διάκριση) από το Πανεπιστήμιο του Leeds, UK. Έχει εκπαιδευτεί στην Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς και στους εναλλακτικούς τρόπους επικοινωνίας σε παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού (TEAACH, PECS). Από το 1999, η επαγγελματική της προϋπηρεσία περιλαμβάνει την απασχόλησή της ως Ειδική Παιδαγωγού σε ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης μαθησιακών δυσκολιών σε παιδιά και εφήβους. Εξειδικεύεται στη διδασκαλία Αγγλικών στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Έχει συμμετάσχει σε πληθώρα διεθνών και τοπικών συνεδρίων και σεμιναρίων. Συμμετέχει επίσης ως εισηγήτρια σε κύκλους σεμιναρίων με ποικίλη θεματολογία κι αρθρογραφεί σε περιοδικά για γονείς και παιδιά Έχει συνεργαστεί με σχολές γονέων, με Δήμους και το ΚΕ.Θ.Ε.Α. Η συγγραφική της δραστηριότητα περιλαμβάνει την έκδοση βιβλίου για την διδασκαλία της Αγγλικής γλώσσας σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και του βιβλίου «Ήρεμος εγώ; Ξεχάστε το!» που απευθύνεται σε παιδιά με ΔΕΠ-Υ και τους φροντιστές τους. Είναι μέλος του European Dyslexia Association (EDA) και της Πανελλήνιας Ένωσης Ειδικών Παιδαγωγών Αθηνών.