Στην καθημερινότητα όλων υπάρχουν καλές στιγμές και κακές. Άλλες ευτυχίας, άλλες δυστυχίας, ενώ άλλες μας είναι αδιάφορες και τις ξεχνάμε αμέσως. Φυσικά, όλοι μας θέλουμε οι καλές στιγμές να είναι όσο το δυνατόν περισσότερες και οι κακές όσο το δυνατόν λιγότερες. Ας δούμε, λοιπόν, πώς μπορούμε να το καταφέρουμε.
Ας δούμε τον κοινό παρονομαστή σε ορισμένες συχνές δυσάρεστες στιγμές. Όταν σπατάλησες ένα Σαββατόβραδο και βγήκες με άτομα με τα οποία δεν ταίριαξες. Δεν ταίριαξες με την νέα παρέα, γιατί δεν ήσουν ο εαυτός σου και προσπαθούσες να ενσωματωθείς ή μπορεί να ήσουν και απλά να μην ενθουσιάστηκε κανείς με τον αυθεντικό σου εαυτό.
Όταν πέρασες πολλές ώρες σε μία δουλειά που σε αγχώνει. Δεν σε δυσαρέστησε απλά ο χρόνος που χάθηκε. Σε δυσαρεστεί το ότι ο χρόνος αυτός εξαφάνισε χρόνο από την προσωπική σου ζωή. Ότι το κομμάτι του εαυτού σου που πιέζεται, «κατάπιε» κομμάτι του αυθεντικού σου εαυτού.
Όταν έπρεπε να ακυρώσεις μία εκδρομή γιατί χάλασε το αμάξι σου ή προέκυψε μία έκτακτη επαγγελματική συνάντηση. Σε ενόχλησε ότι κάτι το αδιάφορο ή δυσάρεστο σου έτρωγε χρόνο από κάτι στο οποίο θα ένιωθες ο εαυτός σου, χαλαρός και ευτυχισμένος.
Η διάθεσή μας προσπαθεί να προστατεύσει την αυθεντικότητά μας, κάνοντάς μας ευτυχισμένους όταν την ενισχύουμε και δυστυχισμένους όταν την παραμελούμε και την μειώνουμε.
Άρα, αυτό τι σημαίνει; Δεν πρέπει να περνάμε χρόνο με νέα άτομα; Δεν πρέπει να φτιάχνουμε κάτι όταν χαλάει; Το αντίθετο, για να υπάρχει ευτυχία, πρέπει να αποδεχτείς πως, καλώς ή κακώς, θα υπάρχουν και αδιάφορες και δυσάρεστες στιγμές.
Με τους κολλητούς σου δεν περνάς τέλεια από το πρώτο λεπτό που μιλήσατε. Έδωσες ευκαιρία και σπατάλησες χρόνο σε κάτι που δεν «κούμπωνε» από την αρχή και έτσι κατάφερες να χαλαρώσεις, να είσαι ο εαυτός σου και να δεθείς, γιατί συντονίστηκε ο ένας με την αυθεντικότητα του άλλου.
Ίσως να μην βρήκες με την πρώτη την δουλειά που σου ταιριάζει και να πέρασαν μήνες ή χρόνια μέχρι να αντιληφθείς ποια εργασία είναι αυτή που σε κάνει ευτυχισμένο. Άρα, η αυθεντικότητα δεν είναι κάτι που προκύπτει ως δια μαγείας. Είναι κάτι που χρειάζεται δουλειά. Δουλειά με τον εαυτό μας, δουλειά με τους γύρω μας.
Μπορεί να λες πως τα δικά σου προβλήματα και ο λόγος της δυστυχίας σου είναι αρκετά μεγάλα για να αγνοηθούν ή να λυθούν. Αυτό που θα σε βοηθήσει να αλλάξεις, όμως, δεν είναι το αν η ζωή σου είναι σκοτεινή ή φωτεινή. Πάντα θα υπάρχουν και τα δύο, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Το σημαντικό είναι να βλέπεις την φωτεινή πλευρά.
Ακόμα και αν αυτή αχνοφαίνεται μέσα στο σκοτάδι, πάντα πρέπει να ξέρεις πως αξίζει να ζεις μόνο και μόνο για να την κυνηγάς. Καμία ζωή δεν είναι γεμάτη φως, όσο τέλεια και να δείχνει φιλτραρισμένη στα κοινωνικά δίκτυα, την τηλεόραση ή σε ψεύτικες συζητήσεις.
Το κατά πόσο κυνηγάς το φως, την ευτυχία και τον αυθεντικό σου εαυτό, μέσα στο σκοτάδι, είναι που θα σου δώσει εκείνες τις στιγμές για τις οποίες αξίζει να ζεις. Στιγμές αυθεντικές, στιγμές τις οποίες δεν βρήκες έτοιμες, αλλά τις κυνήγησες, κόπιασες και τις κέρδισες με την αξία σου. Στιγμές ευτυχίας.
Αρχική δημοσίευση από τον Σταύρο Μπαρούτα στο epixeiro.gr.