Στα επόμενα 5 λεπτά θα μάθεις:
-Ποιες είναι οι νέες τάσεις στην εργασία.
-Ποιο είναι το πρόβλημα με τις νέες μορφές εργασίας.
Η τελευταία δεκαετία έχει χαρακτηριστεί από μεγάλη διαμάχη σχετικά με το μέλλον της εργασίας. Η τυπική απασχόληση-μόνιμη, πλήρους απασχόλησης και υποκείμενη στο εργατικό δίκαιο-εξακολουθεί να κυριαρχεί στην Ευρώπη και η μη τυπική απασχόληση, με την εξαίρεση της μερικής απασχόλησης, εξελίσσεται εντός ορισμένων ορίων. Αλλά αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο ότι κάτι συμβαίνει στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας που έχει μεγάλη σημασία και επηρεάζει την ποιότητα εργασίας και απασχόλησης.
Για να το εξετάσουμε περισσότερο, το 2013–2014, το Eurofound πραγματοποίησε μια χαρτογράφηση των νέων μορφών εργασίας στην Ε.Ε και τη Νορβηγία. Εντόπισε 9 τάσεις, που έχουν κάνει την εμφάνισή τους από τις αρχές του 2000 στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας. Ο τύπος απασχόλησης που τότε χαρακτηρίστηκε ως νέος ή αυξανόμενης σημασίας ήταν η κινητή εργασία μέσω της τεχνολογίας της πληροφορίας και της επικοινωνίας. Πρόκειται για έναν τύπο εργασίας, όπου ένας υπάλληλος ή ένας ελεύθερος επαγγελματίας δουλεύει από διαφορετικές τοποθεσίες εκτός του παραδοσιακού εργασιακού χώρου. Παρόλο που αυτή η τάση μπορεί αποδοθεί στην ψηφιοποίηση και τις κοινωνικές αλλαγές, η δεύτερη μεγαλύτερη τάση, η περιστασιακή εργασία, οφείλεται στις οικονομικές απαιτήσεις των εργοδοτών. Σε αυτή τη μορφή εργασίας, ο εργοδότης δεν είναι υποχρεωμένος να παρέχει στον εργαζόμενο τακτική εργασία, αλλά μπορεί να ζητήσει συγκεκριμένες υπηρεσίες, με αποτέλεσμα μια ασταθή και ασυνεχή εργασιακή κατάσταση για τον εργαζόμενο.
Η νέα χαρτογράφηση
Το 2020, με την ρευστότητα της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας, το Eurofound επανέλαβε τη χαρτογράφησή του, για να εξετάσει κατά πόσο είχαν επικρατήσει αυτές οι 9 μορφές απασχόλησης. Η κινητή εργασία μέσω της τεχνολογίας που είχε αναγνωριστεί στο 60% των χωρών ως νέα το 2013-2014, πλέον υπάρχει σε όλες τις χώρες. Η περιστασιακή εργασία, που προηγουμένως είχε εντοπιστεί στο 44% των χωρών, πλέον εντοπίζεται στο 86%.
Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί όταν συγκρίνουμε τις 2 χαρτογραφήσεις λόγω των διαφορετικών ερωτήσεων και των μικρών αποκλίσεων ως προς τις συμμετέχουσες χώρες. Αλλά η ουσιαστική εξάπλωση και των 9 τάσεων δικαιολογεί τον ισχυρισμό ότι νέοι τύποι εργασίας είναι ολοένα και πιο σημαντικοί στην Ευρώπη.
Ωστόσο, οι νέοι τύποι εργασίας δεν εξαπλώνονται μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε κάθε χώρα ξεχωριστά. Ενώ το 2013-2014 3 νέοι τύποι εργασίας κατά μέσο όρο είναν εντοπιστεί στις εξεταζόμενες χώρες, το 2020 αυτό ίσχυε για 6 κατά μέσο όρο. Το 2013-2014, λιγότερο από το 20% των χωρών χαρακτήρισαν 6 ή περισσότερες μορφές εργασίας καινούριες, ενώ το 2020, σχεδόν το 80% αποκάλυψε ότι 6 ή περισσότερες ήταν πλέον συνηθισμένες.
Παρόλο που οι συζητήσεις για το μέλλον της εργασίας και τις νέες μορφές απασχόλησης συνεχίζουν, ο ελέφαντας στο δωμάτιο είναι η έλλειψη εναρμονισμένων ιδεών και ορισμών, που αποτελούν μια σημαντική προϋπόθεση για την εγκαθίδρυση ρυθμιστικών πλαισίων και την παραγωγή στατιστικών δεδομένων. Η καλύτερη κατανόηση αυτών των όχι και τόσο νέων τάσεων είναι πιθανώς πιο σημαντική σήμερα από ό,τι ήταν πριν κάποιο καιρό.
Οι ψηφιακοί τύποι απασχόλησης θα μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση από την πανδημία, καθώς ενδέχεται να αποδειχθεί ότι συνδέονται με πιο ανθεκτικά επιχειρηματικά μοντέλα ή ότι συμβάλλουν σε μια αμοιβαία επικερδή κατάσταση, τόσο για τους εργοδότες, όσο και τους εργαζομένους. Παράλληλα, μερικοί από τους νέους τύπους απασχόλησης που θεωρούνται μειονεκτικοί για τους εργαζομένους, όπως η περιστασιακή εργασία, ίσως εξαπλωθούν λόγω έλλειψης εναλλακτικών στην αγορά εργασίας σε κατάσταση κρίσης, κάνοντας τους προσωρινούς εργαζομένους ακόμα πιο ευάλωτους.
Μάθετε περισσότερα για τα εταιρικά μας προγράμματα σήμερα.
Διάβασε ακόμα:
Πώς η συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη αποφάσεων ωφελεί τους οργανισμούς;