Στα επόμενα 3 λεπτά θα μάθεις:
– Γιατί οι υπερβολικά αφοσιωμένοι γονείς “κινδυνεύουν” από το παιδί – βασιλιά.
– Ποια κίνηση μπορεί να προστατέψει τη συντροφική τους σχέση.
Τα καλά νέα είναι ότι τα ζευγάρια που γίνονται γονείς φαίνεται ότι είναι περισσότερο ενημερωμένα (από βιβλία, περιοδικά, το διαδίκτυο ή από ειδικούς) συγκριτικά με τις προηγούμενες γενιές, σε θέματα που αφορούν στο παιδί. Από τη στιγμή της σύλληψης μέχρι τη στιγμή της γέννησης και στη συνέχεια, σε όλα τα επερχόμενα αναπτυξιακά στάδια του παιδιού, οι γονείς θέλουν να ενημερωθούν για το πώς θα ανταποκριθούν καλύτερα στον γονεϊκό τους ρόλο.
Θα περίμενε κανείς μάλιστα πως αυτή η ενημέρωση, αλλά και η συναισθηματική επένδυση που παρατηρείται, τους καθιστά πιο έτοιμους να αναλάβουν τους γονεϊκούς ρόλους. Κι όμως, εδώ παρατηρείται ένα οξύμωρο… Πολλά ζευγάρια, ενώ έχουν κατακτήσει ένα καλό επίπεδο συντροφικότητας, με το που γίνονται γονείς νιώθουν μεγάλο άγχος και πίεση, για να ανταπεξέλθουν στον γονεϊκό τους ρόλο, με αποτέλεσμα να παραμερίζουν τον συντροφικό κομμάτι της σχέσης.
Όπως εξηγεί η κλινική ψυχολόγος Γεωργία Πουλημενέα, κάποια ζευγάρια με τον ερχομό του παιδιού δεν αφήνουν χώρο για τίποτα άλλο. Αυτομάτως καταργούν – συνειδητά ή ασυνείδητα – τους ρόλους τους ως σύντροφοι, ως φίλοι, ως αδέρφια κτλ., διατηρώντας ίσως μόνο τον επαγγελματικό τους ρόλο κι αυτόν με στόχο την επιβίωση της οικογένειας. Συχνά, μάλιστα, η επαγγελματική ενασχόληση γίνεται η μόνη διέξοδος για να έρθουν σε επαφή με τον εαυτό τους οπότε και επέρχεται αναπόφευκτα η σύγκρουση στο ζευγάρι, αλλά και η συναισθηματική εξουθένωση. Οι νέοι γονείς, σήμερα, πράγματι γνωρίζουν περισσότερα από ποτέ για τα βασικά που αφορούν στην ανατροφή των παιδιών. Ωστόσο, αυτή η γνώση μπορεί να γίνει η «παγίδα», μέσα στην οποία εγκλωβίζονται.
Τι αντίκτυπο έχει αυτό στο παιδί
Σε μια οικογένεια, όπου οι γονείς έχουν βάλει στην άκρη τη μεταξύ τους σχέση, είναι πιο αυξημένες οι πιθανότητες για μία συχνή «παρενέργεια». Η αύξηση του φαινομένου των παιδιών – βασιλιάδων. Ο μικρός αυτοκράτορας αργότερα ενδέχεται να εξελιχθεί σε παιδί – τύραννο, καθώς θέλει να ικανοποιούνται όλες του οι επιθυμίες. Το παιδί, καθώς μεγαλώνει με γονείς που ασχολούνται αποκλειστικά με εκείνο, μαθαίνει πως το μόνο που έχει να κάνει είναι να απολαμβάνει και να ζητά.
Τι αντίκτυπο έχει στο ζευγάρι
Την απομάκρυνση και την αποπροσωποποίηση. Σταδιακά οι σύντροφοι γίνονται συνεργάτες – γονείς, μειώνεται δραματικά η μεταξύ τους επαφή, ενώ μόλις τα παιδιά φύγουν από το σπίτι χάνουν κάθε σημείο επαφής. Η επικοινωνία μεταξύ τους γίνεται πιο δύσκολη και σταδιακά χάνεται, όπως και οι προσωπικές τους στιγμές.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς που θέλουν να παραμείνουν και σύντροφοι;
Χρειάζεται προσοχή στις ισορροπίες με τον ερχομό ενός παιδιού (κυρίως στο πρωτότοκο). Είναι πολύ φυσικό οι νέοι γονείς να νιώθουν άγχος για τον νέο ρόλο τους, αλλά πρέπει να θυμούνται πως, εκτός από γονείς, παραμένουν ξεχωριστές προσωπικότητες και σύντροφοι, εξηγεί η Γεωργία Πουλημενέα: “Σ’ αυτό μπορεί να βοηθήσει, ως ένα βαθμό, ο οικογενειακός και ο φιλικός περίγυρος, μέσω της υποστήριξης (συναισθηματικής ή πρακτικής) που παρέχει στους νέους γονείς. Κάποιες προσωπικές στιγμές, λίγος χρόνος που θα περάσουν μαζί οι δυο τους, έστω κι αν είναι ένας περίπατος, ένα γεύμα σε εστιατόριο χωρίς τα παιδιά ή ένα βράδυ που το παιδί μπορεί να κοιμηθεί στη γιαγιά, βοηθούν το ζευγάρι να ανακτήσει δυνάμεις, να διατηρήσουν τη συντροφικότητά τους και να είναι πιο ευτυχισμένοι και ισορροπημένοι γονείς”.
Σημαντικό, λοιπόν, είναι από τη στιγμή που οι δύο σύντροφοι γίνονται γονείς να μην παραμελούνται, τα υπόλοιπα κομμάτια στη ζωή τους. Η προσπάθεια για ισορροπία είναι αυτή που μπορεί να επιφέρει το καλύτερο αποτέλεσμα για όλους.