Τo Training, όπως ορίζεται στα λεξικά, είναι η διαδικασία μετάδοσης γνώσης και εμπειρίας καθώς και η καλλιέργεια και ανάπτυξη των δεξιοτήτων και ικανοτήτων ενός ατόμου σε σχολεία ή με άλλους τρόπους, προκειμένου να καταστεί ικανό στις επαγγελματικές και άλλες μετέπειτα υποχρεώσεις του.
Στην πρακτική
Στα κλασσικά trainings σκοπός είναι να μάθει ο εργαζόμενος μια δεξιότητα που θα βοηθήσει στην εργασία του, στοχεύοντας είτε η δουλεία να γίνεται ευκολότερα, είτε γρηγορότερα, είτε πιο σύγχρονα. Γενικότερα όμως, σε τέτοιου τύπου εκπαιδεύσεις, αφήνουμε απ’ έξω έναν πολύ σημαντικό παράγοντα: την πρόθεση του ατόμου.
Με τον όρο πρόθεση εννοούμε, ότι για να αλλάξει ένας εργαζόμενος το τρόπο που κάνει τη δουλειά του, πρέπει να του είναι ξεκάθαρο το όφελος που θα έχει αυτός. Αν δεν αναγνωρίσει το άμεσο όφελος που θα έχει ο ίδιος γιατί να αλλάξει την πρακτική του; Πολλές φορές, εργαζόμενοι ακολουθούν μια εκπαίδευση επειδή τους επιβάλλεται, αλλά δε παρατηρείται καμία αλλαγή μετά. Με αποτέλεσμα η εταιρεία να έχει επενδύσει σε κάτι που δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, και έχει χάσει και χρήμα και χρόνο.
Συμπερασματικά
Όσες δεξιότητες και να λάβει ένας εργαζόμενος, αν δεν αντιληφθεί ο ίδιο ο εργαζόμενος που θα τον εξυπηρετήσει, δε θα τις χρησιμοποιήσει. Δε θα τις χρησιμοποιήσει γιατί πολύ απλά, δεν έχει πρόθεση να αλλάξει τις συνήθειες του αν δεν αναγνωρίσει ο ίδιο το άμεσο όφελος του.
Παράδειγμα
Παίρνω σαν παράδειγμα αυτό της κίνησης στους δρόμους. Ίσως όλοι οι ενήλικές που γνωρίζετε, έχουν τη γνώση και τη δεξιότητα να κάνουν ποδήλατο. Παρ’ όλο αυτά, σχεδόν όλοι χρησιμοποιούν αυτοκίνητό. Γιατί; Επειδή, εκτός του προφανές ότι ξέρουν να οδηγούν και έχουν αυτοκίνητο, είναι ότι δεν έχουν άμεσο όφελος για αυτούς από τη χρήση ποδηλάτου.
Ψάχνοντας τη λύση
Αν υποθέσουμε ότι θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα με την κίνηση στους δρόμους, το να εκπαιδεύσουμε τον κόσμο στο να κάνει ποδήλατο, δεν θα οδηγήσει αναγκαστικά στη λύση. Πρέπει να συνυπολογίσουμε και την πρόθεση που έχει ο άνθρωπος, και να αξιολογήσουμε το κόστος και το όφελος που θα έχει, πολύ πριν επενδύσουμε σε κάτι τέτοιο, βασιζόμενοι μόνο σε μετρήσεις & scenario analysis.
Υπολογίζοντας την πρόθεση
Πρόθεση, ορίζεται ως η βούληση που κινητοποιεί κάποιον, να τείνει προς κάποιον σκοπό. Άρα όταν θέλουμε να πετύχουμε αλλαγές, ένα στοιχείο για να συν-υπολογίσουμε είναι και η πρόθεση που έχουν οι εργαζόμενοι. Με άλλα λόγια να εξετάσουμε τι θέλουνε ή τι θα προτιμούσαν.
Ή με άλλα λόγια για ποιους λόγους θα άφηναν τη πεπατημένη συνήθεια και θα υιοθετήσουν τη νέα δεξιότητα που θα εκπαιδευτούν. Δύσκολο το εγχείρημα, καθώς πρέπει να βρούμε την συνιστώσα που θα καταφέρει να ενώσει τις προθέσεις της ηγεσίας, τους στόχους της εταιρείας και την πρόθεση των εργαζομένων.
Όλοι θα συμφωνήσουμε ότι αυτό έχει πολλές προκλήσεις. Άλλοι θα έχουν ήδη σκεφτεί ότι κάτι τέτοιο είναι σχεδόν ακατόρθωτο. Άλλοι θα ισχυριστούν εμπειρίες ετών και πολλών αποτυχημένων προσπαθειών για να πετύχουν κάτι τέτοιο.
Ίσως όλοι αυτοί να είχαν δίκιο, καθώς η επένδυση στην πρόθεση και στον ανθρώπινο παράγοντα από το οπτικό πεδίο του εργαζομένου και όχι από το πεδίο της διοίκησης, είναι μια νέα τάση που εφαρμόζεται.
Marketing προσέγγιση
Όλοι όσοι κάνουμε marketing και πωλήσεις αναφερόμαστε στο γνωστό Εταιρεία-Προϊόν-Αγοραστής. Εκεί κοιτάμε από τη μεριά του αγοραστή, δηλαδή την εικόνα της εταιρείας, του προϊόντος και του branding μας.
Αναλύουμε αυτά που βλέπει ο αγοραστής σε δύο ή τρία επίπεδα (ανάλογα το προϊόν ή την υπηρεσία):
- 1ο επίπεδό, πριν την αγορά: τη συσκευασία, το μήνυμα σε αυτή, τα χρώματα και τα σχετικά που θα προκαλέσουν την αγορά
- 2ο επίπεδο, κατά τη χρήση: εδώ εξετάσουμε την εμπειρία του αγοραστή κατά τη χρήση του προϊόντος
- 3ο επίπεδο, μετά τη χρήση: την αίσθηση που άφησε το προϊόν ή η υπηρεσία μας στον πελάτη, την γενική του άποψη και πιο συγκεκριμένα μας ενδιαφέρει αν θα ξαναγόραζε το προϊόν μας
Κλασσική προσέγγιση
Αν στην πώληση, προσαρμόζεται η εταιρεία στον πελάτη και τα πάντα γυρίζουν γύρω από αυτόν, αναρωτιέμαι γιατί στα trainings να μην ενεργούμε με το ίδιο σκεπτικό;
Όταν αποφασίζουμε για μια εκπαίδευση, η διοίκηση σε συνεργασία με το HR και τα τμήματα, δίνει τις κατευθύνσεις και το αντικείμενο εκπαίδευσης που χρειάζονται βάση των στόχων της εταιρείας.
Με μια νέα προοπτική
Για ποιο λόγο να μην σκεφτούμε με έναν άλλο τρόπο για τις εκπαιδεύσεις, με ένα άλλο mindset; Να διαμορφώσουμε τις εκπαιδεύσεις μας με στόχο όχι το πώς κάνει κάτι κάποιος εργαζόμενος, αλλά να επενδύσουμε στον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ο εργαζόμενος πριν ενεργήσει.
Κόστος ή Όφελος
Το κόστος και το όφελος, μπορεί να υπολογιστεί σε πολλά και διάφορα επίπεδα. Υπάρχει το οικονομικό, πρακτικό, με βάση την ταχύτητα υλοποίησης, την αποτελεσματικότητα, με βάση τους συνεργάτες & τους trainers που έχει μια εταιρεία. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινής, αν θέλει η διοίκηση να βγει από το comfort zone της και να αλλάξει δηλαδή τον τρόπο που αυτή αποφασίζει!
Αν αυτό γίνει, τότε η επιλογή του θέματος & του τρόπου της εκπαίδευσης, θα βασίζεται στις ανάγκες του εργαζόμενου, από τα μάτια του εργαζόμενου (και όχι από τα μάτια της διοίκησης)! Σιγουρά λοιπόν αναφερόμαστε σε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης και ένα διαφορετικό mindset και για την ίδια τη διοίκηση. Πώς η διοίκηση θέλει να εκπαιδεύσει και να εξελίξει, όχι μόνο τους εργαζόμενους της αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό.
Συμπέρασμα
Όπως αντιλαμβανόμαστε, αν γίνει κάτι τέτοιο η αλλαγή στην κουλτούρα της εταιρείας είναι σίγουρη και θα γίνει πολύ γρήγορα.
Πολλά έχουν αλλάξει το τελευταίο έτος στις εργασίες μας. Αναγκαστήκαμε στην, από το σπίτι, εργασία. Ωθηθήκαμε σε πολλές τηλεδιασκέψεις. Πήραμε αποστάσεις από συνεργάτες. Τροποποιήσαμε το στυλ εκπαίδευσης. Αλλάξαμε το τρόπο διοίκησης και καταμερισμού εργασίας. Ανακαλύψαμε νέες πρακτικές ελέγχου, αποτελεσματικότητας και αξιολόγησης.
Αναρωτιέμαι αν ήρθε η ώρα να αλλάξουμε και το mindset μας, όταν αποφασίζουμε στην επένδυση του προσωπικού μας.
Αρχική δημοσίευση από τον Γιάννη Αθανασόπουλο στο epixeiro.gr.
Διάβασε ακόμα:
Soft Skills… Οι σημαντικές δεξιότητες που πρέπει να διαθέτεις
Αυτές είναι οι κορυφαίες επαγγελματικές δεξιότητες του αύριο