Οι γονείς και οι δάσκαλοι παίζουν ίσως τον σημαντικότερο ρόλο στη ζωή των παιδιών. Τα παιδιά μαθαίνουν συμπεριφορά και τρόπο σκέψης αρχικά από τους γονείς και, έπειτα, από τους δασκάλους.
Σύμφωνα με την Carol Dweck, υπάρχουν δύο σκεπτικά: το σκεπτικό της ανάπτυξης και το παγιωμένο σκεπτικό. Εκείνοι που λειτουργούν με τον παγιωμένο τρόπο σκέψης, πιστεύουν ότι τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά δεν αλλάζουν και ότι η αποτυχία έχει τη μορφή, πια, ταυτότητας. Όσοι ακολουθούν το σκεπτικό της ανάπτυξης έχουν την ικανότητα να μετατρέπουν την αποτυχία σε γνώση και να βελτιώνουν τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά τους, ώστε να γίνονται κάθε φορά καλύτεροι. Βέβαια η Carol Dweck υποστηρίζει πως ότι όλοι μας φέρουμε και τα δύο σκεπτικά. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;
Οι γονείς και οι δάσκαλοι είναι σημαντικό να μάθουν στα παιδιά να χρησιμοποιούν το σκεπτικό της ανάπτυξης, ώστε να αξιοποιούν τις ικανότητές τους, πρώτα όμως θα πρέπει να αλλάξουν οι ίδιοι που δίνουν το παράδειγμα. Πώς μπορεί ο γονιός να γίνει ακόμη καλύτερο πρότυπο για το παιδί του, δείχνοντάς του τον τρόπο να αξιοποιήσει τις ικανότητές του;
1.Για αρχή, ο γονιός πρέπει να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς λέει στο παιδί και τι μήνυμα περνάει. Τα μηνύματα πρέπει να είναι θετικά, ενθαρρυντικά και να δείχνουν ότι τα χαρακτηριστικά που διαθέτουμε δεν μένουν, με τη σειρά τους, στάσιμα. Πως με δουλειά κι επιμονή μπορούμε να τα εξελίξουμε. Ακόμη και τα αρνητικά χαρακτηριστικά μας!
2.Έπειτα, ως γονείς θα πρέπει όταν επαινούμε το παιδί μας να εστιάζουμε στη διαδικασία που οδηγεί στην επίτευξη των στόχων. Δηλαδή, έχει σημασία η διαδρομή, το ταξίδι, το πώς έφτασε το παιδί στην επιτυχία και όχι επιτυχία με κάθε αντίτιμο.
3.Μάθετε στα παιδιά να αγαπούν τη γνώση, τις προκλήσεις και να μην φοβούνται την «αποτυχία». Τα λάθη είναι για να μαθαίνουμε και οι διαδικασίες υπάρχουν για να αλλάζουν έως ότου το παιδί βρει τον τρόπο που του ταιριάζει στο καθετί. Εξασκηθείτε και θα δείτε αποτελέσματα.
4.Στη συνέχεια, οι γονείς είναι καλό να χρησιμοποιήσουν εποικοδομητική κριτική, δηλαδή να βοηθάνε το παιδί να αντιληφθεί και να διορθώσει το «λάθος». Μην ξεχνάμε ότι και οι «μεγάλοι» κάνουν λάθη.
5.Τέλος, βοηθήστε τα παιδιά να θέσουν σχετικά δύσκολους, αλλά εφικτούς στόχους. Με αυτόν τον τρόπο θα καλλιεργήσουν την επιμονή, τη συγκέντρωση και τις δεξιότητές τους. Μη μένετε μόνο στα εύκολα, αφήστε τα να δυσκολευτούν.
Οι δάσκαλοι, από την άλλη μεριά, μπορούν να:
1.προσπαθήσουν να διδάξουν το σκεπτικό της ανάπτυξης.
2.Ασκούν εποικοδομητική κριτική και να βοηθούν τα παιδιά που δεν είναι ακόμη τόσο ικανά, ώστε να εξελιχθούν στο βαθμό που μπορούν.
3.Να διευρύνουν την οπτική των παιδιών, δείχνοντάς τους ότι οι βαθμοί είναι απλώς ένα μέσο εξέλιξης και όχι τιμωρίας.
Χρησιμοποιήστε -γονείς και δάσκαλοι- το σκεπτικό της ανάπτυξης και δώστε τροφή και τρόπο στα παιδιά να γίνουν ολοκληρωμένοι, θετικοί άνθρωποι.
Για να λαμβανεις τα καλύτερα άρθρα μας στο email σου, γράψου στο Newsletter μας.