Στα επόμενα 3 λεπτά θα μάθεις:
-Τι λένε έρευνες για την αξία της προσφοράς
-Πώς ο εθελοντισμός θα αλλάξει την κοσμοθεωρία σου
Το μεγαλύτερο trend στον τομέα του well-being είναι η αγάπη και η φροντίδα του εαυτού μας. Το βλέπουμε παντού και το συζητάμε όλοι, από τα πανεπιστήμια, μέχρι στα ταξίδια που κάνουμε, ακόμα και η Apple έχει βγάλει σχετική εφαρμογή που ξεπούλησε.
Για εμάς στη Thrive Global, η αγάπη και η φροντίδα για τον εαυτό μας σαν θεμέλιο του well-being είναι κάτι πολύ σημαντικό, αλλά συχνά ξεχνάμε το πιο βασικό στον τομέα της αγάπης για τον εαυτό μας: Την αγάπη για τους άλλους. Το να δίνεις κάτι και να βοηθάς τον διπλανό σου, είναι από τους πιο αποδεδειγμένους τρόπους να ενισχύσεις το μέσα σου.
Όταν ο κόσμος μας μοιάζει να είναι ο εαυτός μας, και μάλιστα η σύγχρονη κοινωνία το επικροτεί αυτό, τότε πέφτουμε συχνά στην παγίδα της εποχής.
Όταν όμως βάζουμε και άλλους μέσα στον κόσμο μας και στον κύκλο μας, τότε δεν επικεντρωνόμαστε μόνο σε εμάς. Είναι βλέπεις, πολύ εύκολο να κερδίσεις την συμπόνια για τον διπλανό σου και να κερδίσεις έτσι την ευγνωμοσύνη του. Τα παραπάνω έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην ψυχική υγεία και βοηθούν να αντιμετωπίσουμε καλύτερα από το στρες μέχρι και την κατάθλιψη.
Υπάρχει λόγος που η θρησκεία και ο πνευματισμός αναφέρουν ότι το να δίνεις κάτι από τον εαυτό σου, σε πάει πιο κοντά στην ολοκλήρωση. «Το άτομο που δείχνει γενναιοδωρία θα γεμίσει το μέσα του και αυτός που θα βοηθήσει άλλους, θα βοηθήσει και τον εαυτό του», αναφέρει ένα ρητό.
«Αν βοηθήσεις κάποιον χωρίς να περιμένεις κάτι, θα είσαι πάντα χορτασμένος από τις επιθυμίες σου» λέει ο γκουρού Σρι Κρίσνα. Και βέβαια, ο ίδιος ο Ιησούς λέει ότι υπάρχει «Περισσότερη ευτυχία στο να δίνεις, παρά στο να παίρνεις.» Και αργότερα αναφέρει ότι «κανείς δεν μπορεί να ζήσει ευτυχισμένος, όταν τον ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός του και χρησιμοποιεί τα πάντα μόνο για την δική του ύπαρξη.»
Όπως αναφέρει ένα πιο μοντέρνο γνωμικό, του Ντέιβιντ Λέτερμαν το οποίο και δημοσιεύθηκε το 2013: «Ανακάλυψα ότι το μόνο που σου δίνει ευτυχία είναι το να κάνεις κάτι καλό για κάποιον, ο οποίος δεν μπορεί να το κάνει ο ίδιος για τον εαυτό του».
Η επιστήμη, έχει επικυρώσει την παραπάνω οπτική πολλές φορές. Μελέτη έδειξε ότι το να προσφέρεις εθελοντική εργασία μια φορά την εβδομάδα σου δίνει την ίδια ώθηση, όπως μια αύξηση στο μισθό σου από 20.000 μέχρι 75.000 δολάρια. Μια ακόμα μελέτη του Χάρβαντ, απέδειξε ότι το να «δωρίζεις σε φιλανθρωπίες μοιάζει να έχει το ίδιο αποτέλεσμα όπως το να κερδίζεις τα διπλάσια χρήματα από την δουλειά σου.»
Η ίδια μελέτη αναφέρει ότι οι μαθητές στους οποίους ζητήθηκε να δωρίσουν χρήματα σε κάποιον άλλο, ήταν πιο ευτυχισμένοι από εκείνους που τα ξόδεψαν όλα για τον εαυτό τους.
Αυτή η αίσθηση ευφορίας, δεν προέρχεται μόνο από το να δωρίζεις χρήματα, προέρχεται γενικά από την προσφορά. Σε άλλη μελέτη ερευνητών από το πανεπιστήμιο Σάιμον Φρέιζερ, το Κολούμπια και το Χάρβαρντ, μοιράστηκαν στους συμμετέχοντες κάρτες δώρων αξίας 10 δολαρίων.
Το ένα γκρουπ τα ξόδεψε για τον εαυτό του και στο άλλο, ζητήθηκε να δώσουν την κάρτα τους σε κάποιον άλλον ώστε να τα ξοδέψουν σε καφετέρια, χωρίς όμως να πάνε και εκείνοι μαζί. Όπως είπαν οι ερευνητές, «εκείνοι που έδωσαν το ποσό σε άλλους, ήταν πιο ευτυχισμένοι στο τέλος της μέρας».
Μελέτη του Χάρβαντ, απέδειξε ότι το να δωρίζεις σε φιλανθρωπίες μοιάζει να έχει το ίδιο αποτέλεσμα όπως το να κερδίζεις τα διπλάσια χρήματα από την δουλειά σου.
Μια μελέτη ερευνητών της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου του Έξετερ, απέδειξε πως το να είσαι εθελοντής συνδέεται με χαμηλότερα επίπεδα κατάθλιψης, υψηλότερα επίπεδα αυτοεκτίμησης και μικρότερο ποσοστό θνησιμότητας. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν και ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν που αναλύοντας δεδομένα από το 1957, ανακάλυψαν ότι εκείνοι που ήταν εθελοντές έζησαν περισσότερο από εκείνους που δεν πρόσφεραν εθελοντική εργασία.
Μάλιστα, είμαστε τόσο καλά ”προγραμματισμένοι” ώστε να δίνουμε, που τα γονίδιά μας, μας επαινούν όταν το κάνουμε και μας τιμωρούν όταν όχι. Έρευνα από ειδικούς στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας και του UCLA απέδειξε ότι οι συμμετέχοντες, η ευτυχία των οποίων προέρχονταν από ηδονή, είχαν υψηλά επίπεδα πιθανότητας εμφάνισης διαβήτη, καρκίνου και άλλων ασθενειών. Εκείνοι η ευτυχία των οποίων, προέρχονταν από εθελοντισμό και βοήθεια για τον συνάνθρωπο, είχαν χαμηλότερα επίπεδα εμφάνισης των ίδιων ασθενειών.
Φυσικά και όλοι μας βιώνουμε και τα δύο είδη ευτυχίας, αλλά ο οργανισμός μας έχει τέτοιο ανοσοποιητικό, το οποίο μας τιμωρεί όταν δεν δίνουμε κάτι πίσω. Το σώμα μας βέβαια ξέρει τι πρέπει να κάνουμε για να είμαστε καλύτεροι, όμως το δύσκολο πρόγραμμά μας μέσα στην ημέρα, δεν συμφωνεί πάντα.
Αν όμως νομίζεις ότι το απαιτητικό σου πρόγραμμα, δεν χωράει κάποιου είδους βοήθειας σε κάποιον που το έχει ανάγκη, τότε υπάρχει απάντηση. Μια από τις αγαπημένες μου έρευνες από το Χάρβαντ, το Γέιλ και το Wharton είναι εκείνη κατά την οποία χρησιμοποιήθηκαν 3 ομάδες. Οι συμμετέχοντες της πρώτης ομάδας, απλά σπαταλούσαν τον χρόνο τους, οι συμμετέχοντες της δεύτερης ασχολούνταν με τον εαυτό τους και η τρίτη ομάδα είχε ως σκοπό την βοήθεια σε άλλον άνθρωπο.
Όπως έδειξαν τα αποτελέσματα, η τρίτη ομάδα ήταν τόσο ευτυχισμένη που έκανε κάτι για έναν άλλον άνθρωπο, που όλοι είπαν ότι ένιωσαν λες και έζησαν περισσότερα πράγματα. Μάλιστα, το αίσθημα της ευφορίας που ένιωσαν ήταν ικανό να τους κάνει να θέλουν να συμμετέχουν ξανά σε παρόμοιες δραστηριότητες.
Θυμάμαι και από δική μου εμπειρία, πως όταν μια φίλη μου έχασε την δουλειά της την ώρα που η καριέρα της πήγαινε τέλεια, ένιωθε φοβερά άσχημα. Της είπα αυθόρμητα ότι πρέπει να προσφέρει εθελοντική εργασία σε έναν οργανισμό που λέγεται A Place Called Home, ο οποίος και βοηθά νεαρούς και νεαρές στο Λος Άντζελες. Εκείνη αμέσως, ένιωσε λες και ένας νέος κόσμος ανοίχτηκε για εκείνη. Μάλιστα, κατά την διάρκεια συζήτησης σχετικά με την συγχώρεση, ένιωσε να συγχωρεί την κόρη της που ξέχασε τα γενέθλιά της, όταν μια κοπέλα δίπλα της είπε ότι συγχωρεί τον πατέρα της που σκότωσε την μητέρα της.
Αυτό έγινε, γιατί φοβήθηκε τι μπορεί να φέρει το μέλλον για την οικογένειά της. Ένιωσε εκείνη την ώρα, ότι οι άνθρωποι που δεν έχουν οικονομική άνεση χρειάζονται επίσης ρούχα, φαγητό, στέγη και άλλα απαραίτητα, όπως και κάποιον να τους ακούει και να τους καταλαβαίνει.
Το παραπάνω ωστόσο, το βλέπουμε και μετά από φυσικές καταστροφές, όπως οι σεισμοί ή οι πλημμύρες. Αμέσως μετά την καταστροφή, πάντα ακούμε ιστορίες για άγνωστους που βοήθησαν τον διπλανό τους, κάτι που μας τρακουνάει και μας βγάζει από την ρουτίνα της σταθερότητας που έχουμε.
Δεν χρειαζόμαστε όμως καταστροφές ή απρόοπτα ώστε να αγκαλιάσουμε την φύση μας. Εξάλλου, γνωρίζουμε ήδη πως ακόμα και τώρα, υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης σε καταφύγια κοντά μας. Το να προσφέρεις βοήθεια όμως, δεν σημαίνει ότι απλά πήγες φαγητό σε έναν άστεγο, χωρίς βέβαια η πράξη αυτή να μην είναι σημαντική.
Το να προσφέρεις, έχει να κάνει με το να δώσεις ένα κομμάτι του εαυτού σου, σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Να γίνεις ο μέντοράς τους.
Αυτό δεν είναι απλά καλό για τον κόσμο γύρω μας, είναι καλό και για εμάς, για τον εαυτό μας, για την εσωτερική μας γαλήνη. Γιατί το να είσαι καλά με τον εαυτό σου, έχει να κάνει και με τον να βοηθάς τους άλλους. Και όπως έχει πει και η Έλεανορ Ρούσβελτ:
«Δεδομένου ότι αποκτάτε περισσότερη χαρά από τη χαρά που δίνετε σε άλλους, θα πρέπει να σκεφτείτε πολύ την ευτυχία που είστε σε θέση να δώσετε»