Στα επόμενα 3 λεπτά θα μάθεις:
-Ποιες start-ups πρέπει να στηρίξουμε εν μέσω πανδημίας.
-Πώς οι γυναίκες ενισχύουν περισσότερο την οικονομία.
Στην πρώτη μου εβδομάδα που βρισκόμουν στο καταφύγιο του Κολοράντο, έμεινα πραγματικά άφωνη καθώς παρακολουθούσα μια συζήτηση ανάμεσα σε μια ειδικό ενός προγράμματος που υπήρχε εκεί και σε μια γυναίκα που είχε μείνει μόλις άνεργη.
Η γυναίκα, δεν ήξερε πώς θα πληρώσει τους λογαριασμούς της για τον μήνα Απρίλιο. Η ειδικός της αποκρίθηκε: «Και αυτό, θα περάσει».
Μου έκανε εντύπωση πως έδειχνε να μην έχει συμπόνοια μέσα της. Πώς μπόρεσε να πει κάτι τέτοιο σε έναν άνθρωπο που έχασε την οικονομική του ασφάλεια;
Δεν έχουμε συμπόνοια και ενσυναίσθηση, γιατί δεν ασχολούμαστε
Αυτό με έκανε να νιώσω πάρα πολύ νευριασμένη. Τέτοιες κρίσεις θέλουν δράση, όχι κλισέ. Τι θα γινόταν αν έλεγε κάποιος στον πατέρα μου, ο οποίος πολέμησε σε δύο πολέμους και ρίσκαρε τη ζωή του για την ελευθερία ότι «και αυτό που ζει, θα περάσει»; Πότε θα είμαστε αρκετά θαρραλέοι ώστε να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον; Πότε θα είμαστε αρκετά θαρραλέοι για να διεκδικήσουμε την ελευθερία μας;
Αν ο πατέρας μου είχε αποδεχτεί τη μοίρα του όταν πολεμούσε -ότι και αυτό δηλαδή θα περνούσε- εγώ δεν θα ήμουν εδώ σήμερα.
Όσο άκουγα αυτή τη γυναίκα να περιγράφει τις δυσκολίες που ζει, μπορούσα να νιώσω τον πόνο της. Αν και δεν είχα το ίδιο πρόβλημα, μπορούσα να τη κατανοήσω γιατί και εγώ βρισκόμουν σε δεινή θέση. Σχεδόν το 20% των start-ups, μαζί και το δικό μου, είχαν ακυρώσει τον προγραμματισμό τους για τους επόμενους μήνες. Η οικογένειά μου, αλλά και πολλοί άλλοι βασίζονταν σε εμένα για αν βρω μια λύση. Πώς μπορούσα όμως να την βρω; Σε τέτοιους καιρούς, πρέπει να παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
Ένας νέος ορισμός της ενσυναίσθησης
Η ενσυναίσθηση είναι ρήμα για εμένα, όχι ουσιαστικό. Γεννιέται μέσα από μεγάλες τραγωδίες και τελικά κάνει τους ανθρώπους να έρχονται πιο κοντά και να μάχονται για κοινό σκοπό. Για να την αποκτήσουμε, πρέπει να κάνουμε δύο πράγματα: Το ένα είναι να μπούμε στη θέση του άλλου, για να τον κατανοήσουμε. Το άλλο, είναι να λάβουμε δράση.
Εξάλλου, ποια είναι η ουσία της ενσυναίσθησης, αν όχι το να κάνουμε αλλαγές για το καλύτερο; Άλλο να νοιαζόμαστε για τους άλλους θεωρητικά και άλλο ουσιαστικά, μην το ξεχνάμε.
Αν θέλουμε ο COVID-19 να μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ενσυναίσθηση είναι ρήμα και να λάβουμε δράση.
Η λύση είναι να αφήσουμε την ενσυναίσθησή μας, να μας παρασύρει στην δράση
Μια Παρασκευή στις Αρχές Μαρτίου, εν μέσω κλήσης, η ομάδα μου με ρώτησε κάτι που με προβλημάτιζε όλη την εβδομάδα: «Πώς πρέπει να αντιδράσουμε στην πανδημία»;
Και έπρεπε ξεκάθαρα να βασιστούμε στην ενσυναίσθηση ώστε να αναλάβουμε δράση. Εξάλλου, πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τους άλλους; Σαν ιδρύτρια και γενική διευθύντρια της SaaS platform, μπορούσα ήδη να δω το πώς η πανδημία επηρέασε τις ΗΠΑ από την αρχή της εμφάνισής της. Και είχα μια ιδέα τότε. Λανσάραμε δύο καμπάνιες, η μια εκ των οποίων καλούσε τους πάντες να διαφυλάξουν τις start-ups που είχαν ιδρυθεί από γυναίκες. Αν και δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, θα εκπλαγείτε από το πόσο βοηθούν την οικονομία.
Γιατί οι συγκεκριμένες start-ups έχουν σημασία
Η θεωρία του Δαρβίνου περί φυσικής επιλογής, όταν εφαρμόζεται στις start-ups, αφήνει έξω έναν σημαντικό παράγοντα, αφού προ υποθέτει ότι όλοι ξεκινάμε από το ίδιο σημείο, ενώ αυτό δεν συμβαίνει. Το 2019, οι εταιρείες που είχαν ιδρυθεί από άντρες, κάλυπταν την αγορά σε ποσοστό 97.3%. Δηλαδή, λιγότερο από 3% (ή σε χρήματα περίπου το 3,54 δις. δολάρια) πήγαινε σε εταιρείες που ιδρύθηκαν από γυναίκες. Και όμως, εκείνη τη χρονιά η , WeWork κέρδισε 5 δις. δολάρια.
Όσο η οικονομία έχει δεχτεί πλήγμα 660 δις δολαρίων, και οι άνεργοι στις ΗΠΑ αγγίζουν τα 30 εκ., δηλαδή το 40% παγκοσμίως, είναι λογικό πολλές start-ups να μπαίνουν στην «κόκκινη ζώνη». Αυτό σημαίνει ότι έχουν 3 μήνες ζωής ή και λιγότερους, λόγω χρηματικού αποθέματος στα ταμεία τους.
Το πρόβλημα όμως με το χρηματικό απόθεμα δεν μπορεί να λυθεί μέσα σε δύο εβδομάδες για παράδειγμα. Χρειάζεται πιο βαθιές και ουσιαστικές λύσεις. Οι start-ups πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν, να συνεχίσουν να έχουν τα «φώτα» τους ανοιχτά. Οι γυναίκες που είναι στο τιμόνι start-ups δυσκολεύονται να το κάνουν αυτό γιατί δεν έχουν αρκετούς επενδυτές. Φυσικά, το να κλείσουν οι συγκεκριμένες start-ups θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία, για προφανείς λόγους.
Γιατί το να σώσουμε τις start-ups μετράει
Οι συγκεκριμένες εταιρείες θα μας οδηγήσουν τελικά σε μια πιο ισχυρή οικονομία. Αξίζουν μια ευκαιρία και καθώς απασχολούν πολλούς εργαζόμενους, θα μας οδηγήσουν στην Τέταρτη Βιομηχανική επανάσταση. Το 2017, στις ΗΠΑ άνοιξαν 415,226 start-ups και μαζί με αυτές, 1,7 εκ. θέσεις εργασίας. Επιπλέον, οι start-ups απασχολούν υπαλλήλους στον τομέα της τεχνολογίας και σε άλλους σύγχρονους τομείς, κάτι που σημαίνει ότι βασικά μας πάνε ένα βήμα πιο μπροστά.
Το οικονομικό όφελος όμως, του να υποστηρίξουμε start-ups που ηγούνται γυναίκες, είναι πολύ περισσότερο. Συγκριτικά με εκείνες που έχουν ιδρυθεί από άντρες, οι start-ups που ηγούνται γυναίκες επενδύουν περισσότερα χρήματα. Για την ακρίβεια, οι εταιρείες που έχουν στο τιμόνι τους άντρες επενδύουν 31 cents για κάθε δολάριο που κερδίζουν, ενώ εκείνες που έχουν στο τιμόνι τους γυναίκες 78 cents αντίστοιχα.
Το να σώσουμε λοιπόν αυτές τις εταιρείες, θα ωφελήσει τους πάντες σε οικονομικό επίπεδο. Μάλιστα, το ποσό που θα επιστρέψει τελικά στα ταμεία μας, αν οι start-ups που έχουν ιδρυθεί από γυναίκες ανθίσουν υπολογίζεται να είναι περίπου 4,4 τρις. δολάρια.
Όλα αυτά τα δεδομένα, μαζί με την ενσυναίσθηση την οποία διαθέτω, με έκαναν να λανσάρω καμπάνια για τον COVID-19 και τις γυναίκες επιχειρηματίες. Εσύ, τι κάνεις εν μέσω πανδημίας για να προάγεις την δράση; Αναλογίσου το μέλλον που θα μπορούσαμε όλοι μαζί να χτίσουμε και σίγουρα θα δεις, πόσο θετική θα είναι η αλλαγή.
Διάβασε ακόμα:
Η συμπόνια είναι η έκτη αίσθηση που η ανθρωπότητα έχει ανάγκη