Στα επόμενα 5 λεπτά θα μάθεις:

-Τι είναι η αμεσότητα με ενσυναίσθηση.
-Γιατί οι εργαζόμενοι αφήνουν τις εταιρείες τους.


Στο χώρο εργασίας του 21ου αιώνα, η εταιρική κουλτούρα θα είναι πιο σημαντική από ποτέ. Το μέλλον θα διαμορφωθεί όχι μόνο από τη διαρκή αλλαγή, αλλά από ένα διαρκώς επιταχυνόμενο ρυθμό αλλαγής. Η επιτυχία δεν θα σημαίνει απλώς ικανότητα προσαρμογής σε μια νέα κατάσταση, αλλά στην ίδια την ιδέα της επιταχυνόμενης αλλαγής. Γι’ αυτό το λόγο, περισσότερο από ποτέ, η εταιρική κουλτούρα θα λειτουργήσει σαν το ανοσοποιητικό σύστημα της εταιρείας. Μια υγιής κουλτούρα είναι ανθεκτική, ικανή να διαχειριστεί τις εξωτερικές προκλήσεις, να αναγνωρίσει τις εσωτερικές αδυναμίες, να αποκλείσει τα τοξικά στοιχεία και να επιτρέψει στους εργαζομένους και την εταιρεία να αναπτυχθούν και να ανθίσουν. 

Στη Thrive Global, πιστεύουμε ότι το κλειδί για τη δημιουργία μιας υγιούς και ανθεκτικής εταιρικής κουλτούρας, που θα λειτουργήσει ως το θεμέλιο της βιώσιμης επιτυχίας, είναι η αμεσότητα με ενσυναίσθηση. Τη διδάσκουμε στις άλλες εταιρείες και είναι το κεντρικό στοιχείο των δικών μας εσωτερικών πολιτιστικών αξιών. 

Θεωρούμε ότι είναι ενθαρρυντικό οι εργαζόμενοι να μιλούν, να δίνουν feedback, να διαφωνούν και να φέρνουν τα προβλήματα, τις δυσκολίες και την εποικοδομητική κριτική στην επιφάνεια. Και να το κάνουν αυτό άμεσα, διαρκώς και με διαύγεια, αλλά και με ενσυναίσθηση, συμπόνια και κατανόηση. Αν αποτελεί αυτό το θεμέλιο της εταιρικής κουλτούρας, τόσο οι εταιρείες, όσο και οι εργαζόμενοι μπορούν να διορθώνουν την στάση τους, να ξεπερνούν προκλήσεις, να αναπτύσσονται, να εξελίσσονται, να πετυχαίνουν την καλύτερη δυνατή απόδοση, να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και να ευημερούν πραγματικά. 

Πάρα πολλές εταιρείες πιστεύουν ότι πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ της αμεσότητας και της ενσυναίσθησης, μεταξύ της ειλικρίνειας και της αποτελεσματικότητας και της κατανόησης και συμπόνιας. Αλλά δεν χρειάζεται. Η ενσυναίσθηση και η αμεσότητα δεν αλληλοαποκλείονται, είναι ανεξάρτητα χαρακτηριστικά που μπορούν να αναπτυχθούν. Και όταν συνδυάζονται, το σύνολο είναι πιο σημαντικό από τα επιμέρους. 

Το κλειδί είναι η μοναδική, μεταμορφωτική δύναμη που διαθέτουν και τα 2 χαρακτηριστικά όταν συνδυαστούν. Αλλά μόνο όταν συνδυαστούν. Όπως έχουμε σε πολλές εταιρείες, με τις οποίες έχουμε συνεργαστεί, όταν υπάρχει μόνο το ένα χαρακτηριστικό ή υπερκτιμάται, το αποτέλεσμα θα είναι τοξικό, με βλαπτικές συνέπειες τόσο για τους εργαζομένους, όσο και για την εταιρεία. 

Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση από το management platform 15Five, 85% των εργαζομένων είναι δυσαρεστημένοι με το επίπεδο επικοινωνίας στο χώρο εργασίας τους. Και η ποιότητα της επικοινωνίας δεν αφορά τα μηνύματα, αλλά τον τρόπο που αυτά μεταδίδονται. Και αυτό κάνει όλη τη διαφορά. Ο #1 λόγος, σύμφωνα με τη Gallup, που οι εργαζόμενοι αφήνουν την εταιρεία τους είναι η ποιότητα των manager τους. 

Αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους, αλλά έχουμε δει τι συμβαίνει σε πολλές εταιρείες όπου η αμεσότητα χωρίς ενσυναίσθηση ανταμείβεται. Οι εργαζόμενοι νιώθουν προσβεβλημένοι. Πέφτει το ηθικό τους και χάνουν την αφοσίωσή τους. Το feedback συνοδεύεται από αμυντικότητα και πικρία. Οι παραιτήσεις αυξάνονται. Οι ομάδες διαλύονται. Και το ίδιο ισχύει για τους εργαζομένους. Μια έρευνα έδειξε ότι οι εργαζόμενοι που ένιωθαν ότι οι managers τους ήταν αδικαιολόγητα αυστηροί ή τους αγνοούσαν, είχαν κατά ⅓ μεγαλύτερες πιθανότητες για καρδιαγγειακές ασθένειες, συγκριτικά με αυτούς που ένιωθαν ότι τους υποστήριζαν και τους άκουγαν. 

Στη Thrive Global, έχουμε μεγάλη εμπειρία με εταιρείες που έχουν χτιστεί σε αμετάβλητες κουλτούρες που εστιάζουν στην βραχυπρόθεσμη ανάπτυξη και έσοδα με κάθε κόστος. Και ναι, δουλεύει, μέχρι που σταματά να δουλεύει. Είναι το είδος της βραχυπρόθεσμης ανάπτυξης που θυσιάζει την εταιρική κουλτούρα και μαζί της τις προοπτικές για μακροπρόθεσμη ανάπτυξη. 

Η ιδέα ότι τα σκληρά αφεντικά που ηγούνται με φόβο και εκφοβισμό έχουν καλύτερη απόδοση εξακολουθεί να επικρατεί σε μερικούς κλάδους. Αλλά, όπως έχουν διαπιστώσει οι ερευνητές, είναι μύθος. “Θα θέλαμε να μάθουμε αν υπάρχουν θετικές πλευρές στην καταχρησιτκή ηγεσία,” αναφέρει η Rebecca Greenbaum, καθηγήτρια στο Rutgers School of Management. “Έχει πραγματοποιηθεί πολλή έρευνα. Δεν μπορούμε να βρούμε κανένα πλεονέκτημα. Η αποδοτικότητα μπορεί να αυξηθεί βραχυπρόθεσμα. Αλλά με το πέρασμα του χρόνου, η απόδοση του προσωπικού ή της ομάδας μειώνεται και οι άνθρωποι παραιτούνται.” 

Επίσης, τροφοδοτεί αυτό που αποκαλούμε την κουλτούρα των “πανέξυπνων πανηλίθιων”, που καλλιεργείται όταν οι εταιρείες υπερκτιμούν ένα στενό ορισμό της απόδοσης. Η δημιουργία μιας ομάδας top εργαζομένων οδηγεί στην ανοχή απαράδεκτων υπό άλλες συνθήκες συμπεριφορών. Οι παράπλευρες απώλειες, συχνά με τη μορφή μεγαλού ποσοστού παραιτήσεων και λίγων αιτήσεων, μπορεί να μην γίνουν άμεσα ορατές. Αλλά με το πέρασμα του χρόνου, καθώς η ανάπτυξη επιβραδύνεται και μοιάζει να έχει πλαφόν, το κόστος γίνεται πολύ μεγάλο για να το αγνοήσουμε. Είναι ένα φαινόμενο που είναι δύσκολο να εξαλειφθεί. Μια έρευνα από το το University of Central Florida’s College of Business επιβεβαίωσε η συμπεριφορά των κακών συναδέλφων με πολύ καλή απόδοση πολύ συχνά παραβλέπεται. 

Αναλόγως, οι εταιρικές κουλτούρες που υποτιμούν την αμεσότητα έχουν τα δικά τους προβλήματα. Όταν οι εργαζόμενοι και οι managers διστάζουν να μιλήσουν , είτε από φόβο μήπως προκαλέσουν αναταραχές, είτε επειδή το feedback δεν ενθαρρύνεται, οι κοινές προκλήσεις και εμπόδια καταλήγουν να ριζώνουν. Οι ευκαιρίες για επίλυση των προβλημάτων χάνονται, μέχρι που είναι πολύ αργά. Δεν οδηγεί κάθε χαμένη ευκαιρία σε πλήρη καταστροφή, αλλά το κόστος είναι μεγάλο. Μια έρευνα αποκάλυψε ότι κάθε φορά που ένας εργαζόμενος διστάζει να αναφέρει ένα σημαντικό ζήτημα, το κόστος για την εταιρεία είναι κατά μέσο όρο $7,500. Επίσης, γίνεται αδύνατο να βελτιωθεί η κατάσταση. Και το ηθικό πέφτει. Οι εργαζόμενοι βλέπουν πράγματα που δεν λειτουργούν και χάνουν την αφοσίωσή τους, αν δεν έχουν τη δυνατότητα να πουν όχι. 

Και, το χειρότερο από όλα, δεν είναι μόνο η εταιρεία που δεν θα αναπτυχθεί και εξελιχθεί, αλλά οι εργαζόμενοι. Δεν υπάρχει τίποτα καλό στην αποτυχία ή στα λάθη. Είναι αναπόφευκτα. Αλλά το να μάθεις από αυτά δεν είναι. Και το να τα αγνοείς ή να μην δίνεις στους εργαζομένους ειλικρινές, εποικοδομητικό feedback δεν είναι ευγενικό, δείχνει έλλειψη σεβασμού. Δεν αναγνωρίζει τις δυνατότητές τους, ούτε τους βοηθά να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Δεν δείχνει υποστήριξη, αλλά αδιαφορία.

Αλλά για να δοθεί και να ληφθεί το feedback με εποικοδομητικό τρόπο που οδηγεί σε ανάπτυξη, πρέπει να γίνει όχι μόνο με αμεσότητα, αλλά και με αληθινή ενσυναίσθηση και συμπόνια. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να είσαι γλυκός ή επιεικής, αλλά να αναγνωρίσεις τον τρόπο που οι άνθρωποι δουλεύουν και ότι δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας στη δουλειά. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν η εταιρεία καλλιεργεί μια κουλτούρα εμπιστοσύνης και ψυχολογικής ασφάλειας. 

Όπως αναφέρει η Emma Seppälä, επιστημονική διευθύντρια του Center for Compassion and Altruism του Stanford University, είναι επίσης καλό από επιχειρηματική σκοπιά: “Ένα νέο πεδίο έρευνας προτείνει ότι όταν οι οργανισμοί προωθούν μια ηθική συμπόνιας αντί για μια κουλτούρα στρες,” γράφει. “Ίσως δεν διαπιστώσουν έναν πιο χαρούμενο εργασιακό χώρο, αλλά και βελτιωμένα αποτελέσματα.” 

Αλλά για να μπορέσουμε να ανθίσουμε, η αμεσότητα με ενσυναίσθηση πρέπει να υποστηρίζεται από μια ισχυρή αίσθηση εμπιστοσύνης. Αν υπάρχει εμπιστοσύνη, το feedback δεν λαμβάνεται με άμυνα, αλλά με καλή πίστη. Οι εργαζόμενοι και οι συνάδελφοι γνωρίζουν ότι τους συμφέρει να τους ακούνε και να τους στηρίζουν. Γνωρίζουν ότι δεν αφορά το άτομο, αλλά τη δουλειά. Τα προβλήματα μπορούν να αναφερθούν, χωρίς να κατηγορηθεί κανείς. Οι εταιρείες μπορούν να ξαναβρούν το δρόμο τους σε πραγματικό χρόνο. ΟΙ εργαζόμενοι και οι ομάδες είναι πιο πιθανό να πάρουν ρίσκα, να καινοτομήσουν, να σκεφτούν έξω από το κουτί και να προσεγγίσουν τα προβλήματα δημιουργικά. Και με αυτόν τον τρόπο αφοσιώνονται περισσότερο.

Εκεί είναι που η τόσο χιλιοειπωμένη ιδέα της “ψυχολογικής ασφάλειας” μπορεί να εμφανιστεί. Ο όρος δημιουργήθηκε πριν αρκετά χρόνια από την καθηγήτρια του Harvard Business School, Amy Edmondson, που την ορίζει ως “μια κοινή πεποίθηση ότι η ομάδα είναι ασφαλής για να πάρει προσωπικά ρίσκα.” 

Γι’ αυτό το λόγο η αμεσότητα με ενσυναίσθηση είναι μια διαρκής και αμφίπλευρη συζήτηση. Αλλά πρέπει να ξεκινά από την κορυφή. Όπως δείχνει έρευνα από τον Dacher Keltner, καθηγητή ψυχολογίας στο University of California, καθώς οι άνθρωποι κερδίζουν περισσότερη δύναμη στους οργανισμούς, σταδιακά χάνουν την ενσυναίσθησή τους. “Συχνά υποτιμούμε, συχνά από θέση ισχύος, την επίδραση που έχουμε στους ανθρώπους,” αναφέρει. Γι’ αυτό το λόγο, η αμεσότητα με ενσυναίσθηση απαιτεί οι ηγέτες και οι managers να αποτελούν οι ίδιοι πρότυπο και να δουλεύουν σκληρά για να είναι οι ίδιοι ανοιχτοί στο άμεσο και ειλικρινές feedback και πρόθυμοι να εξελιχθούν, όπως κάθε άλλος εργαζόμενος. Αυτό απαιτεί κουράγιο, διαφάνεια και ευθύνη. 

Η αμεσότητα με ενσυναίσθηση δεν είναι ένας ακόμη τρόπος για να βελτιωθεί η απόδοση. Για να αξιοποιηθούν τα οφέλη του, πρέπει να αποτελεί μια καθολική εταιρική αξία, ριζωμένη σε καθε κομμάτι της εταιρείας, στην αποστολή της και στους μακροπρόθεσμους στόχους της. Γι’ αυτό το λόγο, στη Thrive Global βρίσκεται στην πρώτη θέση της λίστας των αξιών μας, αποτελεί την προϋπόθεση για όλες τις άλλες αξίες μας. Είναι το θεμέλιο της ικανότητάς μας να αναπτυσσόμαστε και να πετυχαίνουμε τους πιο φιλόδοξους στόχους μας. 

Όταν μια κουλτούρα αμεσότητας με ενσυναίσθηση δημιουργείται, οι άνθρωποι ανταποκρίνονται. Θέλουν οι φωνές τους να ακούγονται και θέλουν να τους σέβονται αρκετά, ώστε να τους δίνουν το ειλικρινές feedback που χρειάζονται, για να αξιοποιήσουν στο μέγιστο τις δυνατότητές τους. Σήμερα, οι εργαζόμενοι εκτιμούν πολύ την αφοσίωση, τη διαφάνεια και τους εργασιακούς χώρους που προσφέρουν δυνατότητες εξέλιξης. Και όταν μαθαίνουμε να επικοινωνούμε καλύτερα, είμαστε πιο δημιουργικοί, παίρνουμε περισσότερα ρίσκα και είμαστε πολύ πιο ικανοί να αναγνωρίζουμε προβλήματα και να τα διορθώνουμε πριν γίνουν κρίσεις. 

Ο ανταγωνισμός στο σημερινό κόσμο απαιτεί πρόσληψη ταλαντούχων εργαζομένων, την ικανότητα συγκράτησής τους και τη δυνατότητα πλήρους αξιοποίησής τους. Η αμεσότητα με ενσυναίσθηση δεν κάνει μια εταιρεία μόνο ένα πιο ευχάριστο μέρος για δουλειά, οδηγεί σε καλύτερα επιχειρηματικά αποτελέσματα, προσφέρει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και δημιουργεί την ανθεκτική κουλτούρα, που είναι απαραίτητη για να διαχειριστούμε τη διαρκή αλλαγή. 

Για πολλούς από εμάς, η αμεσότητα με ενσυναίσθηση μπορεί αρχικά να μη βγαίνει εύκολα. Και αυτό δεν είναι πρόβλημα. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να βρεθούν τρόποι να τεθεί σε εφαρμογή. Όταν ενδυναμώσεις το μυ της αμεσότητας με ενσυναίσθηση, όχι μόνο θα αρχίσεις να παρατηρείς τα οφέλη, αλλά θα διαπιστώσεις ότι γίνεται πιο εύκολο με την εξάσκηση. Για να σε βοηθήσω να ξεκινήσεις, ακολουθούν 3 από τα αγαπημένα μου Μικροβήματα: 

Πριν την επόμενη ατομική σου συνάντηση, κάνε μια παύση και σκέψου πριν δώσεις feedback 

Αν έχεις άγχος ή βιάζεσαι, είναι πιο πιθανό να δώσεις feedback χωρίς ενσυναίσθηση ή συμπόνια, ακόμα και ακούσια. 

Κάθε φορά που παρατηρείς ένα πρόβλημα, βρες έναν τρόπο να το αναφέρεις άμεσα 

Μην ελπίζεις ότι ένα πρόβλημα θα λυθεί ή ότι θα το αναλάβει κάποιος άλλος. Όταν μιλάς ανοιχτά με αμεσότητα με ενσυναίσθηση, όλοι ωφελούνται. 

Κάθε φορά που έχεις εποικοδομητικό feedback, μοιράσου το με ενσυναίσθηση 

Δίνοντας άμεσο feedback με ενσυναίσθηση, μπορείς να βελτιωθείς και να αναπτυχθείς ως άτομο. Επίσης, με αυτόν τον τρόπο πολλές ιδέες έρχονται στο φως.

Διάβασε ακόμα:

Οι καλοί ηγέτες δεν δίνουν συμβουλές – Κάνουν coaching

Πώς να βελτιώσετε το στυλ ηγεσίας σας και γιατί παίζει ρόλο τώρα

Author(s)

  • Arianna Huffington

    Ιδρύτρια του Thrive Global

    Η Arianna Huffington είναι επιχειρηματίας και συγγραφέας 15 βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των παγκόσμιων best seller “Thrive” και “The Sleep Revolution”. Το 2005 δημιούργησε την Huffington Post, ένα site που σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου. Το 2016, αποχώρησε από την Huffington Post για να ιδρύσει το Thrive Global, με στόχο να αλλάξει τον τρόπο που δουλεύουμε και ζούμε. Έχει ανακηρυχθεί από το Time Magazine και το Forbes ως μία από τις πιο ισχυρές γυναίκες του πλανήτη.