Thrive Global: Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις μόλις ξυπνήσεις και το τελευταίο πριν κοιμηθείς;
Αλέξανδρος Θεοδωρίδης: Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να κοιτάξω τη σύντροφο μου και το γιο μας, ο οποίος κοιμάται τον τελευταίο καιρό μαζί μας, και να σκεφτώ πως: «όλα όσα πραγματικά χρειάζομαι για την ευτυχία μου είναι εδώ δίπλα μου». Θα ήθελα πολύ να πω κάτι τύπου «διαβάζω το τάδε ψαγμένο βιβλίο», αλλά η αλήθεια είναι πιο κοντά στο «παρά τις αντίθετες προθέσεις μου, συνήθως με παίρνει ο ύπνος στην τηλεόραση».
T.G.: Τι σου δίνει ενέργεια για να φέρεις εις πέρας τη μέρα σου;
Α.Θ.: Εδώ και μερικά χρόνια έχω τη μεγάλη ευλογία να ασχολούμαι καθημερινά με το Μπορούμε, οπότε αυτό που μου δίνει ενέργεια είναι πως ότι κάνουμε στην οργάνωση γίνεται για έναν πολύ σημαντικό κοινωνικό και περιβαλλοντικό αντίκτυπο και οι εξαιρετικοί άνθρωποι της οργάνωσης με τους οποίους συνεργάζομαι. Έχοντας περάσει επαγγελματικά από πολλά διαφορετικά περιβάλλοντα, τα παραπάνω για μένα είναι ανεκτίμητα. Όσον αφορά σε προσωπικό επίπεδο, αντλώ πολλή ενέργεια από τη σύντροφό μου και το γιο μου. Η σκέψη ότι το απόγευμα θα είμαστε παρέα με γεμίζει απεριόριστη χαρά και ενέργεια.
T.G.: Έχεις μικρά μυστικά που σε βοηθούν να βρίσκεις λύσεις σε καθημερινά προβλήματα;
Α.Θ.: Ναι, το πρώτο είναι η συνειδητή επιλογή να προσεγγίζω τα «προβλήματα» ως «προκλήσεις», δύσκολες καταστάσεις, τις οποίες όμως είναι στο χέρι μας να λύσουμε (και θα τις λύσουμε!). Το δεύτερο, το οποίο με βοηθάει όταν κάποιες φορές δεν νιώθω και τόσο καλά , είναι πως οι περισσότερες «προκλήσεις» για τις οποίες σκοτιζόμαστε και ταλαιπωρούμε το μυαλό και τη ψυχή μας, είναι ελάχιστα ουσιώδεις. Έχοντας περάσει κάποιο καιρό στο Αφγανιστάν με αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας και λόγω της καθημερινής επαφής μέσω του Μπορούμε με όλων των ειδών ανθρώπων από τις λεγόμενες «ευάλωτες κοινωνικές ομάδες», συνειδητοποιείς εύκολα πόσο ευλογημένη είναι η ζωή σου και πολύ γρήγορα πως αυτά που ένιωθες ως «προβλήματα» φαντάζουν πολύ μικρά και σίγουρα διαχειρίσιμα. Τέλος, από τη στιγμή που αποκτάς ένα παιδί στη ζωή σου νομίζω πως τελειώνει και η συζήτηση περί προτεραιοτήτων καθώς πραγματική προτεραιότητα είναι μόνο η υγεία και ευτυχία της οικογένειάς σου. Όλα τα άλλα έρχονται, φεύγουν, διαλύονται και ξαναφτιάχνονται.
T.G.: Με τον χρόνο πώς τα πας; Κάνεις καλή διαχείριση του χρόνου σου μέσα στην ημέρα;
Α.Θ.: Όχι και τόσο καλά αν και προσπαθώ να το βελτιώσω… Για πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου πίστευα πως είμαι o πιο αναβλητικός άνθρωπος που γνωρίζω. Γενικώς, στη ζωή μου όλα μου φαινόντουσαν εύκολα και πάντα είχα την ψευδαίσθηση πως μόλις στρωθώ θα τα καταφέρω. Μετά από μερικές δυνατές «σφαλιάρες» της ζωής και μία εξαιρετική ομιλία TED συνειδητοποίησα 2 πράγματα: α) είναι αδύνατο να τη γλιτώνεις πάντα τελευταία στιγμή οπότε προσπάθησε να μειώσεις όσο γίνεται την αναβλητικότητά σου και β) ότι ασφαλώς ούτε είμαι ο πιο αναβλητικός, αλλά ούτε είναι και το χειρότερο χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου η αναβλητικότητα.
“Είναι σημαντικό να μάθεις από μικρός την αξία της προσφοράς ώστε να σε συνοδεύει σε όλη σου τη ζωή”.
T.G.: Πότε ήταν η τελευταία φορά μου έφτασες κοντά ή έπαθες burnout και πώς το αντιμετώπισες;
Α.Θ.: Είχα πάθει ένα burnout ως φοιτητής (και παράλληλα εργαζόμενος) αλλά και ως εργαζόμενος, οπότε ξεκινώντας με το Μπορούμε ένιωθα πως έχω την εμπειρία να μην μου ξανασυμβεί. Αυτή η πρόβλεψη ήταν παντελώς λάθος καθώς είχα υποτιμήσει πόσο έντονα σε σπρώχνει το πάθος σου όταν αναπτύσσεις μία νέα οργάνωση η οποία έχει και σημαντικό κοινωνικό και περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Μετά από 2-3 burnout στο Μπορούμε, έπρεπε κάποια στιγμή να παραδεχτώ ότι δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό με τέτοιο ρυθμό. Συνεπώς, περιόρισα τις ώρες που διέθετα σε καθημερινή βάση, «καθάρισα» όσο δυνατόν γινόταν τα Σαββατοκύριακά μου, και έγινα πιο συγκεντρωμένος στο να βγάζω τη δουλειά που χρειάζεται στις ώρες που έχω και ως εκεί. Φυσικά, με τον ερχομό του γιου μου όλα αυτά έγιναν πολύ πιο εύκολα καθώς οποιαδήποτε ώρα την μετρώ πλέον ως ευκαιριακό κόστος του «να μην είμαι με την οικογένεια μου».
T.G.: Ποια ήταν η τελευταία φορά που απέτυχες και πώς το ξεπέρασες;
Α.Θ.: Η τελευταία φορά που απέτυχα ήταν πάρα πολύ πρόσφατα και μάλιστα σε προσωπικό επίπεδο, γεγονός που το κάνει πιο δύσκολο στη διαχείριση. Ασφαλώς και δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα καθώς είναι εξαιρετικά φρέσκο. Ο τρόπος αντιμετώπισης μου είναι ο ίδιος όπως και σε κάθε άλλη παρόμοια περίπτωση. Καταρχάς απόλυτη, ωμή ειλικρίνεια με τον ίδιο τον εαυτό μου για να βρω τα σημεία της δικιάς μου ευθύνης. Έπειτα συζήτηση, ανάλυση και άμεση αντιμετώπιση χωρίς καμία χρονοτριβή. Δεν έχω συναντήσει κανένα πρόβλημα που να ήταν προτιμότερο να έχει σκουπιστεί «κάτω από το χαλί» παρά της άμεσης, ειλικρινούς αντιμετώπισης του.
T.G.: Τι κάνεις πριν από μια σημαντική απόφαση ή ένα σημαντικό γεγονός;
Α.Θ.: Ζώντας αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, ελάχιστα γνωμικά έχω μεταφράσει πιο πολλές φορές από το «κάνε με προφήτη να σε κάνω Θεό». Και αυτό γιατί είναι εξαιρετικά ηττοπαθές και αυτοκαταστροφικό να μετανοείς για κάτι που έκανες εφόσον αποφάσισες να το κάνεις με συγκεκριμένη διαδικασία, η οποία θα σου εξασφάλιζε τη «σωστή» απόφαση στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Αυτό το πετυχαίνεις απλούστατα ακολουθώντας την εξής σειρά αξιολόγησης μιας κατάστασης: μυαλό, καρδιά, στομάχι, δηλαδή λογική, συναίσθημα και ένστικτο. Σε όλη αυτήν τη διαδικασία εννοείται πως πάντα βοηθάει να ζητάς καταρχάς τη βοήθεια των κοντινών σου ανθρώπων και δεύτερον ανθρώπων με διαφορετική οπτική γωνία από τη δική σου.
T.G.: Πόσο δύσκολο είναι να βρεις την ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και την επαγγελματική ζωή; Και τι κάνεις για αυτό;
Α.Θ.: Παλιά μου φαινόταν πολύ δύσκολο και κάτι για το οποίο έπρεπε να κάνω μία συνειδητή απόφαση για να τα διαχωρίσω. Από τότε που ασχολούμαι με το Μπορούμε και λόγω του γεγονότος ότι δεν το αντιλαμβάνομαι ως «δουλειά» είναι πολύ πιο εύκολο. Όταν ασχολείσαι με κάτι που έχεις συνιδρύσει, κάτι που γίνεται για καλό σκοπό και κάτι στο οποίο περνάς τόσο καλά, δεν τίθεται καν θέμα ισορροπίας. Όταν φτάνεις στο σημείο να μη γνωρίζεις τι μέρα είναι γιατί απλούστατα δεν σε απασχολεί πλέον, είσαι σε καλό σημείο. Από εκεί και πέρα βοηθάει φυσικά να έχεις και ενδιαφέροντα και ενασχολήσεις και εκτός επαγγελματικής ζωής.
“Χωρίς αξίες, χάνουμε το ανθρώπινο στοιχείο της ύπαρξης μας και πορευόμαστε άβουλα χωρίς κατεύθυνση στο πουθενά”.
T.G.: Πώς διαχειρίζεσαι μια κακή μέρα;
Α.Θ.: Σίγουρα εξαρτάται από τους λόγους που μία μέρα ορίζεται ως «κακή». Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τις διαχειρίζομαι με το να μιλώ με τη σύντροφό μου και να εκφράζω τι έχω μέσα μου και γιατί νιώθω άσχημα. Το τελευταίο «όπλο» μου είναι το παιχνίδι με το γιο μου για τον απλούστατο λόγο πως ένα παιδί 3 χρονών θα σε κάνει να καταλάβεις τι είναι πραγματικά σημαντικό και πόσο σχετικά είναι τα υπόλοιπα.
T.G.: Αν αναπάντεχα βρεις 15 λεπτά ελεύθερου χρόνου μέσα στη μέρα σου, τι κάνεις;
Α.Θ.: Έχω την τεράστια ευλογία στη ζωή μου να μπορώ να ορίσω πότε θέλω να έχω 15 λεπτά «ελεύθερου χρόνου», συνεπώς δεν υφίσταται πρακτικά το «αναπάντεχο» στοιχείο.
T.G.: Τι σε αποφορτίζει;
Α.Θ.: Το να είμαι με την οικογένεια μου είναι μακράν το σημαντικότερο. Η θάλασσα επίσης έχει πολύ θετική επίδραση μέσα μου. Το μπάσκετ και το να περνάω χρόνο με φίλους είναι επίσης πολύ καλοί τρόποι αποσυμπίεσης.
T.G.: Τι σημαίνει για σένα ευεξία και ευημερία; Ποιος είναι ο Thrive στόχος σου;
Α.Θ.: Ευημερία και ευεξία είναι δύο κοντινές αλλά διαφορετικές έννοιες. Η ευημερία για μένα είναι να νιώθεις ευλογημένος για τη ζωή σου, γεμάτος, ολοκληρωμένος και ευτυχισμένος, δηλαδή με άλλα λόγια εσωτερικά ισορροπημένος. Η ευεξία, ενώ εμπεριέχει φυσικά και το κομμάτι της συναισθηματικής ισορροπίας, το οποίο περιέγραψα, σχετίζεται αρκετά και με τη σωματική ισορροπία. Εκεί σίγουρα θα μπορούσα προσωπικά να βελτιωθώ αρκετά, ξεκινώντας με την περισσότερη άθληση που μου λείπει πολύ.
T.G.: Έχεις κάποιο μότο που ακολουθείς στη ζωή σου και σου δίνει δύναμη ή σε ηρεμεί;
Α.Θ.: Το πρώτο και σημαντικότερο είναι 100% αριστοτελικό και είναι πως “ο ίδιος ο εαυτός μου είναι αυτός από τον οποίο εξαρτάται η ευτυχία μου”. Το δεύτερο σημαντικότερο σχετίζεται με τις διαπροσωπικές σχέσεις στη ζωή μας και ορίζει πως “ο τρόπος με τον οποίον μας συμπεριφέρονται οι άλλοι εξαρτάται πλήρως από εμάς τους ίδιους”. Το τελευταίο που είναι πιο γενικό ορίζει “πως ένα μυαλό είναι όπως ένα αλεξίπτωτο καθώς λειτουργεί μόνο όταν είναι ανοικτό”.
T.G.: Τι συμβουλή θα έδινες στον νεότερο εαυτό σου;
Α.Θ.: “Να είσαι λιγότερο αυστηρός με άλλους ανθρώπους ξεκινώντας από τους γονείς σου”.
T.G.: Προσφορά, νόημα, όραμα και αξίες. Τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις για σένα και πώς μπήκαν στη ζωή σου;
Α.Θ.: Δύσκολο να απαντήσεις κάτι τόσο σημαντικό σε περιορισμένο πλαίσιο. Η προσφορά είναι το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης σε αντίθεση με την απλή ύπαρξη. Είναι σημαντικό να μάθεις από μικρός την αξία της προσφοράς ώστε να σε συνοδεύει σε όλη σου τη ζωή. Χωρίς αξίες, όπως αυτή της προσφοράς, χάνουμε το ανθρώπινο στοιχείο της ύπαρξης μας και πορευόμαστε άβουλα χωρίς κατεύθυνση στο πουθενά.
Στη ζωή μου, όπως άλλωστε και στη ζωή των περισσότερων εικάζω, μπήκαν μέσω των γονιών μου. Αυτοί είναι οι οποίοι με τα λόγια τους και περισσότερο με τις πράξεις τους έθεσαν τα αξιακά θεμέλια μέσα μου, τα οποία ως σήμερα και για όσο θα ζήσω, λειτουργούν ως πυξίδα της ζωής μου.
Ο Αλέξανδρος Θεοδωρίδης είναι Ιδρυτικό Μέλος και Διαχειριστής του “Μπορούμε” – της μη κυβερνητικής οργάνωσης με σκοπό τον περιορισμό της σπατάλης τροφίμων και την καταπολέμηση του υποσιτισμού στην Ελλάδα.
Διάβασε ακόμα:
Αντώνης Τσαπατάκης: «Δεν το βάζω κάτω ποτέ όσο στραβά και αν έρθουν τα πράγματα»
Μιχάλης Σεΐτης: «Εμείς Βάζουμε Τα Όρια Στον Εαυτό Μας Και Μόνο Εμείς Μπορούμε Να Τα Ξεπεράσουμε»