Στα επόμενα 3 λεπτά θα μάθεις:
-Ποια βιταμίνη φταίει για την αλλεργία σου.
-Αν τα φάρμακα είναι η μόνη σου επιλογή για να την αντιμετωπίσεις.
Υπάρχουν πολλές αντιλήψεις αναφορικά με τις εποχικές αλλεργίες και τις διατροφικές σου συνήθειες. Τι ισχύει όμως; Και τι όχι; Ας δούμε τους 10 πιο συνηθισμένους μύθους που κυκλοφορούν κι εσύ – όπως και οι περισσότεροι – τους πιστεύεις.
Μύθος #1:«Οι εποχικές αλλεργίες δεν σχετίζονται με διατροφικές ελλείψεις»
Λάθος! Έχει πλέον αποδειχθεί ότι η ανεπάρκεια της βιταμίνης D επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις στην επικράτηση των εποχικών αλλεργιών. Πράγματι τα άτομα που αναπτύσσουν εποχικές αλλεργίες παρουσιάζουν χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D. Όχι μόνο η επίπτωση, αλλά και οι εξάρσεις (ώσεις) των εποχικών αλλεργιών εντείνονται όταν τα επίπεδα της βιταμίνης D στο αίμα είναι χαμηλά.
Πρόσφατες έρευνες δείχνουν σήμερα ότι ολόκληρος ο δυτικός κόσμος (και φυσικά η Ελλάδα) βρίσκεται αντιμέτωπος με πανδημία έλλειψης βιταμίνης D. Το γεγονός αυτό είναι δυνατόν να συνδέεται στενά με τη διαρκώς αυξανόμενη έξαρση που παρουσιάζουν τα κρούσματα εποχικών αλλεργιών σε Ευρώπη, Αυστραλία και Βόρεια Αμερική.
Μύθος #2: «Δεν απαιτούνται ειδικές διατροφικές συστάσεις για την αντιμετώπιση των εποχικών αλλεργιών»
Μέγιστο σφάλμα! Η τροποποίηση της διατροφικής συμπεριφοράς προς ανοσοπροστατευτική κατεύθυνση θα πρέπει να αποτελεί τη βασική προτεραιότητα όλων των ασθενών. Μάλιστα, διάφορες έρευνες τονίζουν ότι όσο νωρίτερα (κοντά στην εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων) ξεκινήσει η διατροφική παρέμβαση στους ασθενείς, τόσο περισσότερο εξασφαλίζεται η πιθανότητα ευνοϊκότερης εξέλιξης της εποχικής αλλεργίας.
Μύθος #3: «Οι εποχικές αλλεργίες οφείλονται σε υπερδραστηριοποίηση του ανοσοποιητικού»
Λάθος, εν μέρει. Μπορεί να οφείλονται και σε ένα «αδύναμο» ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο ταυτόχρονα επιβαρύνεται από συνθήκες υψηλού οξειδωτικού στρες.
Μύθος #4: «Οι εποχικές αλλεργίες είναι κληρονομικές»
Δεν είναι βέβαιο ότι ο απόγονος ενός γονέα με εποχική αλλεργία θα εμφανίσει το ίδιο ακριβώς πρόβλημα. Μπορεί ναι, αλλά μπορεί να εμφανίσει μια διαφορετική αυτοάνοση διαταραχή.
Δηλαδή δεν κληρονομείται το ίδιο το νόσημα, αλλά η ευαισθησία του ανοσοποιητικού αυτή καθαυτή. Με άλλα λόγια, τελικά αυτό που μεταφέρεται είναι η υψηλή πιθανότητα προσβολής και απορρύθμισης του ανοσοποιητικού συστήματος.
Μύθος #5: «Δεν μπορεί να γίνει τίποτα εάν υπάρχει επιβαρυμένη κληρονομικότητα εποχικής αλλεργίας»
Αντιθέτως, μπορούν να γίνουν πολλά… Σε περίπτωση κληρονομικής προδιάθεσης, είναι δυνατόν να αποφευχθεί η εποχική αλλεργία. Τα γονίδια δεν είναι οι μόνοι παράγοντες που είναι υπεύθυνοι. Σημαντικό ρόλο κατέχουν και οι εκλυτικοί περιβαλλοντικοί παράγοντες, οι οποίοι θα πυροδοτήσουν τη συγκεκριμένη προδιάθεση.
Επομένως, είναι σημαντικό να περιορίζεται η έκθεση σε βλαπτικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες (κακή διατροφή, συχνή χρήση αντιβιοτικών, κάπνισμα, χημικά, ακτινοβολία κ.λπ.) και να ενισχύεται η υιοθέτηση ενός θετικού τρόπου ζωής (καλή ψυχολογία, προστατευτική διατροφή, τακτική σωματική άσκηση κ.λπ.), ο οποίος θα θωρακίσει αποτελεσματικά τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Μύθος #6: «Οι εποχικές αλλεργίες είναι μεταδοτικές»
Ποτέ δεν έχει αποδειχθεί ότι οι εποχικές αλλεργίες είναι μεταδοτικές. Σε καμία περίπτωση δεν μεταδίδονται σε άλλους ανθρώπους, όπως συμβαίνει με τις λοιμώξεις.
Μύθος #7: «Οι εποχικές αλλεργίες υπήρχαν πάντα, αλλά τα τελευταία χρόνια αυξάνονται τα κρούσματα διότι βελτιώθηκαν τα μέσα της διάγνωσής τους»
Δυστυχώς, την τελευταία δεκαετία, σε όλο τον κόσμο γίνεται λόγος για μια μεγάλη έξαρση κρουσμάτων εποχικών αλλεργιών, οι οποίες προσβάλλουν τον πληθυσμό σε ολοένα και μικρότερες ηλικίες.
Όπως φαίνεται, ο σημερινός άνθρωπος έχει αλλοιώσει θεαματικά τις περιβαλλοντικές του συνθήκες. Διατρέφεται συχνά με ακατάλληλα τρόφιμα, ζει σε σχεδόν αποστειρωμένο και προστατευμένο περιβάλλον (κλιματισμός ακόμα και την άνοιξη ή το φθινόπωρο και πολύ συχνά στο αυτοκίνητο με κλειστά παράθυρα), σπάνια ιδρώνει (φυσικός μηχανισμός αποτοξίνωσης), δουλεύει και αγχώνεται περισσότερο, κοιμάται λιγότερο κ.λπ.
Είναι φυσικό λοιπόν να δέχεται τις σοβαρές συνέπειες που απορρέουν από την καταστρατήγηση των επιταγών και των κανόνων που διέπουν τη φύση του.
Μύθος #8: «Η ύπαρξη εποχικής αλλεργίας δεν υποδηλώνει προβληματική ανοσοποιητική λειτουργία»
Λάθος! Δυστυχώς υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ασθενών που σε συνδυασμό με εποχικές αλλεργίες εμφανίζουν και μία δεύτερη αυτοάνοση διαταραχή (π.χ. κοιλιοκάκη, συστηματικό ερυθηματώδη λύκο κλπ.). Υπολογίζεται ότι το συγκεκριμένο ποσοστό ανέρχεται σε 6 (ή και περισσότερους) στους 1.000 ασθενείς.
Είναι γεγονός ότι, όταν λόγω λανθασμένων πρακτικών οδηγηθεί το ανοσοποιητικό σε κατάρρευση, θα εμφανιστούν την ίδια στιγμή πολλαπλά προβλήματα σε ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα και σε διαφορετικούς ιστούς.
Μύθος #9: «Οι ασθενείς με εποχικές αλλεργίες δεν πρέπει να κάθονται στο ήλιο»
Μέγα λάθος! Δυστυχώς, η συγκεκριμένη σύσταση αποτελεί την άποψη πολλών θεραπευτών. Πρέπει να πράττεται ακριβώς το αντίθετο. Με απόλυτο μέτρο όμως και σε πρωινές ή απογευματινές ώρες, οπότε η ηλιοφάνεια είναι ήπια.
Μύθος #10: «Η φαρμακευτική αγωγή αποτελεί το αποκλειστικό μέσο αντιμετώπισης»
Ύψιστο σφάλμα! Η σημασία ενός υγιούς τρόπου ζωής για τον πάσχοντα είναι πολυδιάστατη και στοχεύει αφενός στην αντιμετώπιση της ίδιας της νόσου, αφετέρου στην ύφεση των συμπτωμάτων της.
Η ενδεδειγμένη διατροφή αφορά και στον περιορισμό των παρενεργειών που προκύπτουν από τη φαρμακευτική αγωγή, καθώς και τη διαχείριση των επιμέρους διατροφοεξαρτώμενων ιδιαιτεροτήτων.
Η διατροφική προστασία του ανοσοποιητικού πρέπει να αποτελεί κυρίαρχο μέλημα και, φυσικά, μπορεί να πραγματοποιηθεί σε συνδυασμό με οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή. Ωστόσο, ο ρόλος της ανοσοπροστατευτικής διατροφής συχνά υποβαθμίζεται, παρά το γεγονός ότι αδιάσειστα στοιχεία εμπλέκουν διατροφικές παραμέτρους στη ρύθμιση των λειτουργιών του ανοσοποιητικού.
Δυστυχώς η γνώση για τη συμβολή της διατροφής στην αντιμετώπιση των εποχικών αλλεργιών είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Ένας μικρός μόνο αριθμός ασθενών φαίνεται ότι παροτρύνονται να λάβουν εξατομικευμένες διατροφικές συμβουλές.
Αντίθετα, ένας μεγάλος αριθμός θεραπευτών που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση των εποχικών αλλεργιών δεν παραπέμπουν τον ασθενή σε διατροφολόγο. Ακόμα και σε εκείνους που, παρά τις αποδείξεις, θα εξακολουθήσουν να αμφισβητούν τη σημασία της διατροφολογικής παρέμβασης, απλώς θα παραθέσουμε το επιχείρημα ότι, εάν η υιοθέτηση κανόνων υγιεινής διατροφικής συμπεριφοράς είναι υψίστης σημασίας για την προάσπιση της υγείας γενικότερα, αυτό θα ισχύει πολύ περισσότερο για τους ασθενείς με διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος (εποχικές αλλεργίες).
Αρχική δημοσίευση στο Λόγω Διατροφής.