Τι πραγματικά μπορεί να θεωρηθεί έμπνευση; Υπάρχουν αυτόφωτοι και χαρισματικοί άνθρωποι; Πώς πρέπει να διαχειριζόμαστε την αποτυχία και γιατί πρέπει να βγαίνουμε από το comfort zone μας; Και τι πρέπει να ξανασκεφτούμε τελικά για να ανοίξουμε τον δρόμο στην δημιουργικότητα μας; Ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος απαντάει στις ερωτήσεις μας.
«Έμπνευση είναι ο τρόπος με τον οποίο ζούμε καθημερινά». Τι πραγματικά μπορεί να θεωρηθεί έμπνευση; Υπάρχει κάτι που το ορίζει;
Όπως αναφέρω και στο βιβλίο, η έμπνευση είναι ένα καιρικό φαινόμενο της ψυχής… Έτσι θα το περιέγραφα, όμως η ουσία της ξεκινάει ερήμην του προσώπου που τη φέρει… Ένας χρόνιος συλλέκτης εμπειριών μετατρέπεται σε έναν εμπνευσμένο άνθρωπο. Αυτό είναι για μένα με λίγα λόγια… Όσο έχουμε εμπειρίες και συναισθήματα, τόσο θα έχουμε και έμπνευση! Το κόλπο είναι να μάθεις να την αφουγκράζεσαι και να την αποσπάς από το δέντρο του σύμπαντος όταν τη χρειάζεσαι…
«Το πάθος είναι ο κοινός παρονομαστής με τον οποίο κάνουμε τα πάντα». Τι είναι για εσάς το πάθος;
Το πάθος είναι σαν το κουράγιο που καταβάλει κανείς για να βρει τη δύναμη να είναι παθιασμένος… Αλλιώς τίποτα δεν έχει νόημα. Δεν έχω καταφέρει στη ζωή μου κάθε μέρα να ζω παθιασμένα… Αλίμονο. Όμως δεν θυμάμαι τον εαυτό μου ποτέ, κάθε δευτερόλεπτο που ασχολήθηκα με τη μουσική ή με κάτι άλλο δημιουργικό, να μην είχε σκύψει από πάνω με λαχτάρα. Φυσικά, όταν βαριέμαι, απέχω.
Τι είναι για εσάς η μουσική;
Δεν ξέρω! Γιατί δεν έχω βγει από αυτή τη δίνη δυστυχώς και δεν ξέρω πώς είναι απέξω… Στο βιβλίο μου κάτω από βαθιά σκέψη γράφω ότι είναι η δικαιολογία του πλανήτη για να μην ακούει τις σκέψεις του… Θα το δανειστώ!
Αυτόφωτοι και χαρισματικοί άνθρωποι. Ποιοι είναι αυτοί;
Αυτοί που δεν πάτησαν σε τίποτα τετριμμένο, προσχεδιασμένο και δεν μιμήθηκαν τα είδωλά τους και τους ανθρώπους που τους έχουν επηρεάσει. Αυτοί που βρήκαν το σθένος να μηδενίσουν και να κατευνάσουν τη λαχτάρα για γρήγορη αναγνώριση και εστίασαν σε βάθος στο κομμάτι της τέχνης τους. Αυτό που τους δόθηκε ως χάρισμα το αντιμετώπισαν με ωριμότητα, ακολουθώντας αυστηρά τον δεδομένο μονόδρομο του να γίνουν ξεχωριστοί!
Η άρνησή μας να ξεπεράσουμε τα όριά μας μπορεί να κρύβει τον φόβο της αποτυχίας. Πώς διαχειρίζεστε την αποτυχία;
Σίγουρα! Αυτό δεν ισχύει μόνο στην τέχνη, αλλά παντού. Αυτό που σταματάει τον άνθρωπο απ’ το οτιδήποτε είναι ο φόβος. Μακάρι να μπορέσω να το νικήσω έστω και λίγο… Την αποτυχία, πάλι, τη διαχειρίζομαι ακριβώς όπως και την επιτυχία… Παρατηρώ γιατί συνέβη και πάω παρακάτω.
Πολλές φορές βολευόμαστε στο μέτριο. Πόσο σημαντικό είναι να βγαίνουμε από το comfort zone μας;
Η μεγαλύτερη δυσκολία που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Όλοι ξέρουμε πια πως από κει και πέρα είναι τα δώρα… Ας απλώσουμε το χέρι.
Όσο έχουμε εμπειρίες και συναισθήματα, τόσο θα έχουμε και έμπνευση! Το κόλπο είναι να μάθεις να την αφουγκράζεσαι και να την αποσπάς από το δέντρο του σύμπαντος όταν τη χρειάζεσαι…
Για να ξυπνάμε χαρούμενοι πρέπει να κάνουμε ένα καλό ξεσκαρτάρισμα;
Τι να σας πω… Εγώ γενικά δεν ξυπνάω χαρούμενος… Προσπαθώ να το προκαλέσω με θετικό και ενεργητικό τρόπο επάνω στη μέρα… Ξεσκαρτάρισμα πρέπει να κάνουμε, ναι! Μια κουβέντα-απολογισμό της ημέρας με τον εαυτό μας…
«Δεν μπορεί να γεννηθεί τίποτα σημαντικό από ένα ασήμαντο και άγευστο παρόν». Τι πρέπει να κάνουμε σε ατομικό επίπεδο για να βάλουμε χρώμα στη ζωή μας;
Να τη ζήσουμε τώρα! Μπαίνει γκρι από παντού… Να είμαστε καλοί άνθρωποι και να βάζουμε χρώμα εμείς σε οτιδήποτε σκοτεινό γύρω μας… Είναι μια άποψη! Όλοι μπορούν να είναι καλοί άνθρωποι, αρκεί να το θέλουν… Αυτοί που από τη φύση τους δεν μπορούν να είναι καλοί άνθρωποι δεν πρέπει να μας αφορούν… Αντί να πεις μια κακή κουβέντα για κάποιον, πες μια καλή! Αντί να είσαι μαύρο, γίνε άσπρο καλύτερα! Άφησε κάτι για το οποίο οι άλλοι θα σε θυμούνται για πάντα με αγάπη!
Η τέχνη διδάσκεται;
Βέβαια! Το κάλεσμα για να τη συναντήσεις ουσιαστικά και όχι συνοδευτικά πρέπει όμως να προϋπάρχει. Αυτός που τη διδάσκει έχει πολύ μεγάλη ευθύνη.
Συχνά μιλάμε για τη μοναξιά της κορυφής. Ποια είναι όμως η μελαγχολία του από κάτω που αναφέρετε στο βιβλίο σας;
Η στιγμή που είσαι στην κορυφή και καταλαβαίνεις ότι, λίγο πριν φτάσεις, ήταν καλύτερα…
Τι πρέπει να ξανασκεφτούμε τελικά για να ανοίξουμε τον δρόμο στην δημιουργικότητα μας;
Ξανασκέψου το! Από τις εκδόσεις Διόπτρα! Θα σας λυθούν πολλές απορίες και θα σας γεννηθούν καινούριες! Σας ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα.
Διάβασε ακόμα:
Σωτήρης Πετρόπουλος: “Το να δίνεις έχει μεγαλύτερη αξία από το να παίρνεις”
Ελεονώρα Μελέτη: «Ευτυχία είναι η κατάσταση του να ζεις συμφιλιωμένη πρωτίστως με αυτό που είσαι»